Voto ترکیبی از اجاق گاز و پیل سوختی

Voto ، ترکیبی از یک اجاق گاز کوچک و شارژر پورت USB است که با یک پیل سوختی کار می کند.

Voto بسیار مناسب برای علاقه مندان به محیط زیست که نمی خواهند برای پخت و پز از آتش استفاده کنند. استفاده از آتش خطر آتش سوزی برای جنگل ها را خواهد داشت بنا براین این وسیله برای مسافران کاربرد دو منظوره خواهد داشت.

Voto ، ترکیبی از یک اجاق گاز کوچک و شارژر پورت USB است که با یک پیل سوختی کار می کند.

برای شارژ دستگاه های تلفن همراه مورد استفاده قرار می گیرد.

Voto بسیار مناسب برای علاقه مندان به محیط زیست که نمی خواهند برای پخت و پز از آتش استفاده کنند. استفاده از آتش خطر آتش سوزی برای جنگل ها را خواهد داشت بنا براین این وسیله برای مسافران کاربرد دو منظوره خواهد داشت.

منبع:http://shahrammoradi.com/

مضرات استفاده از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی در سلامتی انسان و محیط

بر اساس آمارها در حال حاضر سالانه 10میلیون تن پلاستیک در صنایع بسته بندی ایران استفاده می شوند که از این مقدار 570 هزار تن به تولید ظروف یکبار مصرف پلاستیکی اختصاص دارد که همچنان در حال رشد می باشد.
ظروف پلاستیکی از چه موادی ساخته شده اند:
1- پلی اتیلن ترفتالات (PET) که اغلب در بسته بندی نوشابه، آب معدنی و محصولات مشابه استفاده می گردد. برای نگهداری ترشیجات مخصوصا در مقابل نور خورشید و برای نگهداری و مصرف مایعات داغ به هیچ وجه توصیه نمی گردد.2- پلی پروپیلن (PP) که فیلم آن در بسته بندی انواع پفک، چیپس و محصولات مشابه کاربرد دارد. ایمنی نسبتا مناسبتری دارد.
3- پلی اتیلن با دانسیته بالا ( (HDPE و با دانسیته پایین ((LDPE، تاثیر گذاری کمتری بر روی موادغذایی دارد.
4- پلی استایرن (PS) در ساخت انواع ظروف یکبار مصرف فومی و غیر فومی مانند لیوان، بشقاب، ظروف دربدار یکبار مصرف و ...کاربرد دارند. این مواد از ترکیبات آروماتیک و سرطانزا محسوب می شوند که طبق هشدارهای کارشناسان در درازمدت تاثیرات مضری بر سلامتی انسان خواهند داشت.خطرات استفاده از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی چیست؟

یکی از راههای تاثیر گذاری پلی استایرن بر سلامتی انسان مهاجرت مونومرهای آن در شرایط اسیدی و قلیایی از ظروف بسته بندی به مواد غذایی می باشد، ولی با وجود هشدارهای مختلف کارشناسان، ظروف یکبار مصرف چنان جایگاهی پیدا کرده اند که استفاده از آنها گریز ناپذیر است. از سوی دیگر با گذشت حدود 30 سال از ورود ظروف یکبار مصرف به کشور حجم بسیار زیادی از این ظروف، از ماده ای بسیار خطرناک و سرطانزا به نام پلی استایرن ساخته می شود که وزارت بهداشت نگهداری ،حمل و نقل و بسته بندی غذا با دمای بالاتر از 65 درجه سانتیگراد و نیز غذاهای چرب را در این ظروف بسیار خطرناک اعلام کرده است.
مروزه در بیشتر کشورهای جهان استفاده از این ظروف منسوخ و از رده خارج شده است ولی با این وجود در کشور ما به دلیل سادگی فرآیند تولید و نیز ارزان بودن مواد اولیه پتروشیمی، تولید آن همچنان در حجم بسیار وسیعی در حال انجام است، موادی که تجزیه آنها در خاک بین 300-500 سال به طول می انجامد و در طی این مدت با نفوذ مواد شیمیایی آن به زمینهای کشاورزی و منابع آبی اثرات جبران ناپذیری را بر سلامت انسانها و محیط زیست وارد می نماید که ممکن است از طریق ژنوم انسانی به نسلهای بعد نیز انتقال یابد.

راه حل چیست؟اما راه حلی که برای حل این مشکلات وجود دارد و امروزه در بسیاری از کشورها طرفداران بیشماری پیدا کرده است استفاده از ظروف یکبار مصرف با منشاء گیاهی و از بازمانده های نشاسته ذرت، برنج، سیب زمینی و گندم میباشد. ظروف یکبار مصرف گیاهی در مدت 3-6 ماه در طبیعت تجزیه شده و به موادی سازگار با محیط زیست تبدیل می شوند، همچنین از بقایای آنها می توان در خوراک دام استفاده نمود. از سوی دیگر، در حالیکه ایران به عنوان یک کشور نفتی و صاحب سوختهای فسیلی به سرمایه گذاری عظیم برای تولید پلیمرها اقدام کرده است و شاید قدمت تولید این نوع پلاستیکها در مجتمع های پتروشیمی، از جمله بندر امام (ره)، اراک و تبریز به حدود 20 سال برسد، اما امروزه در مقایسه با کشورهای دیگر نظیر انگلیس، با مصرف سالانه 7/1 میلیون تن، چین 16 و هند 5/4 میلیون تن پلاستیک در ابتدای مسیر می باشد، بنابراین می توان با سیاستگذاری ها و راهبردهای منطقی برای حفظ محیط و سلامت افراد اقدامات لازم را انجام داد.

قانون مدیریت پسماندمطابق با آئین نامه مدیریت پسماند، واحدهای تولید ظروف یکبار مصرف پلاستیکی، ملزم هستند سعی در جمع آوری و بازیافت ظروف تولید شده داشته باشند. همچنین کارخانه ها نباید در تولید ظروف یکبار مصرف از مواد خطرناک استفاده نمایند و باید موادی به کار گیرند که بازیافتشان آسان باشد و پس از تولید نیز باید برای مدیریت زباله های آنها اقدام شود.

فرهنگ سازیبعضی از حامیان محیط زیست نیز برای حل معضل زیست محیطی ظروف یکبار مصرف پلاستیکی فعالیتهای فرهنگی و اجرائی را شروع کرده اند که اجرای طرح فرهنگی حذف و ساماندهی ظروف یکبار مصرف پلاستیکی از جمله این فعالیتها می باشد. در بعضی از کشورها مانند کشورهای اروپایی ایجاد قوانین و مقررات خاص مانند دریافت مالیاتهای سنگین تولید ظروف یکبار مصرف پلاستیکی در کنار فرهنگ سازی و آگاهی بخشیدن در مورد خطرات استفاده از آنها در رسانه ها، مدارس و ... از طریق متولیان امر بهداشت سبب کاهش تقاضا و در نتیجه کاهش تولید این ظروف شده است و در مقابل سرمایه گذاری و تحقیقات در امر تولید و استفاده از ظروف با منشاء گیاهی بسیار مورد استقبال قرار گرفته است.

خصوصیات ظروف پلیمری گیاهیدر مورد خصوصیات پلیمرهای گیاهی می توان گفت که استفاده از این پلیمرها هیچ محدودیتی نداشته و تمام انواع ظروفی که از پلاستیکهای معمول ساخته می شود با پلیمرهای گیاهی هم قابل تولید است، پلیمرهای گیاهی در مایکروفر قابل استفاده هستند و دمای 90 تا 100 درجه را براحتی تحمل می نمایند، در عین حال هیچ ماده سمی از آنها آزاد نمی شود. این در حالی است که در کشور ما میزان تولید ظروف گیاهی نسبت به ظروف پلاستیکی بسیار کم می باشد که پاسخگوی نیاز بازار نیست، لذا استفاده از ظروف شیشه ای با رعایت بهداشت فردی و ظروف کاغذی و یا استفاده از ظروف پلی پروپیلن با درصد سمیت کمتر و همچنین استفاده از ظروف پلی استایرن جهت مایعات با دمای کمتر از 65 درجه سانتیگراد راه حلهای مناسبی است که فعلا از سوی کارشناسان توصیه می گردد.

از ظروف دارای پروانه ساخت استفاده کنیماز آنجاییکه استفاده از ظروف پلاستیکی بازیافتی مانند سرنگ، بطریهای سرم و کیسه های خون، ظروف نگهداری مواد شیمیایی و .... در پروسه تولید ظروف یکبار مصرف پلاستیکی امکانپذیر است،لذا اطلاع رسانی در خصوص استفاده از ظروف یکبار مصرف مورد تائید وزارت بهداشت (دارای پروانه ساخت) و کنترل و نظارت بر واحدهای تولید و پخش ظروف یک بار مصرف از سوی این وزارتخانه راه حلهای منطقی در حال انجام است. از سوی دیگر با تغییر در خطوط تولید ظروف یکبار مصرف پلاستیکی و تغییر کاربری آنها به خطوط تولید ظروف یکبار مصرف گیاهی می توان گامی مهم در حل این مشکل برداشت.

تمرین در شرایط کمبود اکسیژن

انجمن پزشکی کوهستان ایران: یکی از تمرین های موثر هیمالیانوردی ، تمرین کمبود اکسیژن (Hypoxic Training) نام دارد . می دانیم که علت اصلی آغاز روند هم هوایی ، کمبود اکسیژن در ارتفاعات است .  از سوی دیگر پژوهشها نشان داده اند که سیگاریها در مقایسه با دیگران ، گلبول های قرمز بیشتری دارند و در ارتفاع از هم هوایی نسبی برخوردارند. توجه به این دو موضوع ، موجب پیدایش تمرین های کمبود اکسیژن در میان هیمالیا نوردان گردید و این تمرین ها ، انقلابی در صعودهای بلند پدید آورد.

امروزه شاهد صعودهای بسیار سریعی در هیمالیا هستیم که با مفهوم سنتی هم هوایی ، به هیچ روی قابل توجیه نیست. یکی از عواملی که چنین صعودهای سریع و بی مقدمه ای را ممکن می سازد ، تمرین کمبود اکسیژن است که بخشی جدایی ناپذیر از تمرین های روزانه کوه نوردان برتر جهان گردیده است . البته این کوه نوردان دست به تمرین های نو ظهور و نا شناخته نمی زنند بلکه همان ورزش های کمکی مورد استفاده سایر کوه نوردان را به کار می گیرند که شامل دویدن ، شناکردن و دوچرخه سواری است . تنها تفاوت در  چگونگی تنفـس ضمن تمرین است :  در تمرین کمبود اکسیژن ،  کوه نورد بطور آگاهانه و هدفمــند طوری  نفس می کشد که بدنـش با کمبود اکسیژن ملایم و نامحسوسی رودررو گردد . مثلاً اگر از دویـدن به عنوان ورزش کمـکی بهره می گیرد ضمن  روندی بلند، سرعت تنفس خود را کم کم  پایین می آورد به نحوی که اکسیژن دریافتی وی در ضمن تمرین ، همواره کمی پایینتر از میزان مورد نیاز بدنش باشد.

این کار را می توان به کمک گام شماری انجام داد. مثلاً کوه نوردی که معمولاً در هر چهار گام یک دم و بازدم انجام می دهد ، پس از شش ماه در هر شش گام و پس از یک سال در  هر هشت گام یک دم و بازدم صورت می دهد. با کاهش تدریجی اکسیژن دریافتی، بدن وی به کمبود اکسیژن واکنش نشان داده میزان هموگلوبین و تعداد گلبول های قرمز خون وی افزایش می یابد . این همان فرایندی است که پس از حضور در ارتفاعات رخ می دهد و کوه نورد را برای تحمل کمبود اکسیژن آماده می سازد. به کمک این گونه تمرین، می توان بدون حضور در ارتفاعات و صعودهای آمادگی ، خود را با کمبود اکسیژن سازگار و برای صعود سریع در هیمالیا آماده نمود. فراموش نکنیم که برنامه ریزی برای تمرین کمبود اکسیژن بسیار دقیق ، حساس و پیچیده بوده نیاز به آگاهی کامل از سازوکار این گونه تمرینها و برنامه ریزی دقیق دارد . در واقع تمرین کمبود اکسیژن همانند تیغ دو لبه است و شتاب در کسب نتیجه دلخواه ، می تواند پیامدهای ناگواری به بار آورد . بهترین توصیه برای علاقه مندان صعودهای سریع در هیمالیا این است که بدون مشورت با پزشکان آگاه و با تجربه دست به چنین اقداماتی نزنند.

هفتاد قله جدید در نپال

نپال سرزمین کوه ها است و برای مردم فقیر این کشور ، کوه نوردی صنعت و منبع درآمدی است قابل توجه ، آنها باربرانی ساده ، شرپاهای قوی و همراه و یا راهنمایانی با تجربه هستند ، اما تنها در سال 2011 بود که اولین نپالی، مینگما شرپا عضو باشگاه هشت هزارمتری ها شد و البته در پی او چانگ داوا در سال 2013 به عضویت در این باشگاه درآمد که ظاهرا" صعود چانگ به آناپورنا نیاز به ارائه مستندات قوی تری دارد در غیراینصورت عضویت او در این باشگاه قطعی نخواهد بود ، در هر صورت شاید همان فقر اقتصادی این کشور موجب شده که آنها کوه نوردانی قوی و خبره باشند ولی فقط برای کمک بـــه سایــــر کوه نوردان نه از سر تمایل و یا علاقه شخصی . در هر صورت دولت نپال همواره به کوه ها به عنوان یک منبع درآمد قابل توجه می نگرد و تعجبی ندارد اگر به لیست قله های مجاز برای صعود در این کشور همه ساله اضافه شود و چقدر جالب است که قله های بکر و ناشناخته این کشور تمام نشدنی است !

 326 قله در این کشور اعم از صعود شده و یا بکر مجوز رسمی صعود دارند و قرار است تا سال 2014 ، 70 قله جدید نامگذاری و به این لیست اضافه شود ، دولت نپال با تشکیل کمیته ای فنی تحت نظر وزارت فرهنگ ، گردشگری و هواپیمایی این کشور در حال بررسی اسامی پیشنهادی حدود 70 قله جدید و ارائه آن به کابینه دولت جهت تصویب است ، این کمیته تاکنون مطالعه ای دقیق روی 40 قله جدید و بی نام انجام داده و آنگ تشرینگ شرپا عضو ارشد این کمیته از اینکه تصویب این هفتاد قله توسط دولت به تعویق افتاده ابـــراز نگــــرانی می کند او می گوید 23 قله از این تعداد در مراسم سالگرد اولین صعود به اورست به دولت پیشنهاد شده بود اما مشخص نیست چرا هنوز این تعداد به تصویب نرسیده  ، در سال 2003 تعداد 122 قله جدید و در سال 2004 تعداد 9 قله به لیست قله هایی که رسما" مجوز صعود دارند اضافه شد اما از سال مذکور تاکنون این تعداد تغییری نکرده . از آنجا که درخواست گشایش مسیر و صعود به قله های بکر رو به ازدیاد است دولت باید در این کار تسریع نماید.

حمله شهاب ها به آسمان ایران

از کودکی همه ما چندین بار شاهد عبور شهاب های زیبا از آسمان بوده ایم و شاید به قول مادر بزرگمان باید هر بار که چشم هایمان عبور یکی از آنها را ثبت می کند آرزویی را زیر لب زمزمه کنیم... اما امروز که علم پیشرفت های چشمگیری داشته دیگر به شب های عبور شهاب ها شب آرزو نمی گویند بلکه امروزه با نام باران شهابی از آن یاد می کنند.

امیر اله مانی، کارشناس نجوم عنوان کرد: شامگاه امشب بیست و دوم مرداد ماه بارش شهابی بر شاوشی در آسمان ایران به اوج خود می رسد و ما می توانیم در هر ساعت شاهد عبور صد شهاب از آسمان تاریک باشیم. 

از کودکی همه ما چندین بار شاهد عبور شهاب های زیبا از آسمان بوده ایم و شاید به قول مادر بزرگمان باید هر بار که چشم هایمان عبور یکی از آنها را ثبت می کند آرزویی را زیر لب زمزمه کنیم... اما امروز که علم پیشرفت های چشمگیری داشته دیگر به شب های عبور شهاب ها شب آرزو نمی گویند بلکه امروزه با نام باران شهابی از آن یاد می کنند.

امیر اله مانی، کارشناس نجوم عنوان کرد: شامگاه امشب بیست و دوم مرداد ماه بارش شهابی بر شاوشی در آسمان ایران به اوج خود می رسد و ما می توانیم در هر ساعت شاهد عبور صد شهاب از آسمان تاریک باشیم.

وی علت اصلی ایجاد بارش شهابی در آسمان را عبور زمین از میان توده ذرات به جا مانده از تکه هاى جداشده اجرام آسمانى مانند دنباله دار ها دانست و اظهار داشت: زمانی که زمین در مسیر خود با یکى از این توده ها برخورد مى کند شهاب هاى موجود در آن با جو زمین برخورد کرده و مى سوزند که در اثر همین اتفاق ما آن هنگام مى توانیم برخورد شهاب ها با جو زمین را به صورت اجرامى نورانى ببینیم .

اله مانی تاکید کرد: معمولا بارش های شهابی چندین روز متوالی در آسمان فعالیت دارند و در زمان مشخصی بیشترین شهاب را می توانیم در حال عبور از آسمان ببینیم که به آن لحظه زمان اوج بارش شهابی می گویند.

وی افزود : همه بارش های شهابی از یک نقطه مشخص از آسمان که به آن کانون بارش می گویند فعالیت خود را آغاز می کنند که این نقاط در یکی از صورت فلکی هایی که پهنه آسمان را در برگرفته می باشد و با استفاده از همین ثورت های فلکی است که  ستاره شناسان بارش های شهابی را نام گذاری می کنند.

بارش شهابی برساوشی

اله مانی در خصوص این بارش شهابی گفت: بارش برساوشی یکی از معروف ترین بارش های شهابی است که هر سال در همین وقت از سال رخ می دهد.

کانون این بارش در صورت فلکی ذات الکرسی و در نزدیکی مرز آن با صورت فلکی برساوش واقع شده‌ است، ولی در گذشته که اندازه‌ گیری و سنجش دقیق مکان نور باران بارش‌های شهابی امکان نداشت اخترشناسان مکان کانون این بارش را برساوش معرفی کرده اند به همین دلیل آن را بارش شهابی برساوشی نام‌گذاری کردند. به دلیل سنّت پابرجایی نام‌ها در اخترشناسی، این نام نیز همچون بسیاری موارد دیگر تا به امروز حفظ ‌شده و باقی مانده‌است.

 وی تاکید کرد: هر بارش شهابى در یک یا چندین شب به اوج خود مى رسد یعنى در هر بارش یک و چند شب ما می توانیم شاهد عبور بیشترین مقدار بارش از آسمان باشیم که بارش های برساوشی نیز در روز بیست و دوم مرداد به اوج خود می رسد و بهترین زمان برای رصد آن در شامگاه سه شنبه از ساعت 22:45 تا 1:15 بامداد چهارشنبه است در این زمان ما می توانیم شاهد عبور 100 شهاب در هر ساعت باشیم.

بارش شهابی برساوشی چه زمانی پایان می یابد

بارش شهابی برساوشی که در بیست و دوم مرداد به اوج خود می رسد تا دوم شهریور ادامه خواهد داشت و در سوم شهریور با دور شدن زمین از توده‌ بارش به پایان می رسد. کانون بارش برساووشی در این شب و در نیمه شمالی ایران بالای افق است که رصدگران مکان مناسب برای رصد این بارش را نگاه کردن فاصله 20 تا 40 درجه ای از کانون بارش در ارتفاع 50 تا 70 درجه از افق دانسته اند.

چگونه یک بارش شهابی را راحت تر رصد کنیم ؟

 یافتن مکان رصدی مناسب از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا داخل شهرهای بزرگ علاوه بر آلودگی هوا، نورهای مزاحم بسیاری وجود دارند که موجب می شوند قدر یا روشنایی اجرام آسمان به 4.5+ برسد و با مقدار ایده آل که 6.5+ است فاصله بسیار زیادی داشته باشد.

- رصد شهاب های بارش شهابی برساوش را از زمانی آغاز کنید که ارتفاع کانون بارش از افق به حدود 20 درجه رسیده باشد. زیرا تا قبل از آن، تعداد شهاب‌ها آن قدر نیست.

شرایط رصدی مناسب یعنی چه؟

وی یکی از شرایط مناسب برای رصد شهاب های آسمان را قرار گیری در مکانی کاملا تاریک با افقی باز دانست و عنوان کرد: این مکان تاریک باید حداقل دارای قدر یا روشنایی حدود 6/5 باشد برای رصد آن هرچه مکان تاریک تر باشد شهاب های بیشتری را می توانید در هنگام عبور رصد کنید و رصد را از زمانی شروع کنید که ارتفاع کانون بارش به حداقل ۱۵ درجه رسیده باشد.

لازم به ذکر است در عکاسی نجومی، زمان نوردهی بسیار بالاتر از عکاسی در روز است و شاتر دوربین باید به مدت 15 تا 20 دقیقه باز بماند تا بتوانید چند شهاب پرنور و زیبا را تصویر برداری کند و همچنین با استفاده از سه پایه می توان از تکان هایی که دوربین در طول مدت عکاسی می خورد جلو گیری کرد و سیم دکلانشور برای آن لازم است که شاتر دوربین قفل شود./ح

چی بخورید تا آفتاب سوخته نشوید

این روزها و در آخرین ماه فصل تابستان به سر می بریم و شدت آفتاب بسیار زیاد شده است.

 یکی از اصلی ترین مشکلاتی که در تابستان به وجود می آید آفتاب سوختگی است. اگر شما هم از جمله افرادی هستید که دوست ندارید از کرم های ضدآفتاب استفاده کنید بهتر است با کمک تغذیه خودتان از بروز مشکلات پوستی در این فصل جلوگیری کنید.

در ادامه برخی از موادی که برای جلوگیری از آفتاب سوختگی بسیار عالی هستند را با هم مرور می کنیم.

سیب زمینی

 

خوردن سیب زمینی برای افرادی که در رژیم های غذایی برای لاغری به سر می برند اصلا توصیه نمی شود اما اگر پوستتان برای شما مهم است بهتر است تا از این سبزی استفاده کنید. این سبزی کمک می کند تا بتوانید به راحتی از آفتاب سوختگی جلوگیری کنید.اگر دچار این مشکل شده اید می توانید مقداری از سیب زمینی را به صورت ورق های جدا کنید و سپس آن را در محل آفتاب سوختگی قرار بدهید. بعد از مدتی دردها و همچنین محل آفتاب سوختگی بهبود می یابد.

چای سبز

 

چای سبز از جمله نوشیدنی هایی است که بسیاری از مردم روزانه از آن استفاده می کنند و اثرات شفابخش بسیار زیادی در دل خودش دارد.

مواد این چای به صورت لای های محافظ روی پوست شما قرار می گیرد و از آفتاب سوختگی پوست جلوگیری می کند.

برای درمان این مشکل نیز می توانید از چای سبز استفاده کنید. یک چای ولرم را انتخاب کنید و صورت خودتان را به کمک آن بشویید و این کار را هر دو یا چهار ساعت تکرار کنید.

انار

 

این میوه بهشتی سرشار از ویتامین های مختلف است و در هیچ موقعی با خوردن آن دچار مشکل نمی شوید و در بیشتر مواقع می تواند به شما کمک کند. این میموه سرشار از آنتی اکسیدان ها است و UVA می تواند از پوست شما در مقابل اشعه های محافظت کند. خوردن این میوه خوشمزه UVB و هر روز می تواند به جلوگیری از آفتاب سوختگی پوست شما کمک بسزایی داشته باشد.

توت فرنگی

 

توت فرنگی نیز یکی دیگر از میوه های بسیار خوب برای جلوگیری از آفتاب سوختگی است چرا که دارای مواد عالی و محافظ پوست است.

این میوه سرشار از آنتی اکسیدان ها و مواد معدنی مفید برای پوست است. اگر دچار آفتاب سوختگی شده اید می توانید از توت فرنگی برای رفع این مشکل استفاده کنید.

 

شما می توانید تعدادی توت فرنگی را پودری کنید و سپس این پودرها را روی پوست تان بمالید این کار باعث می شود تا خیلی زود محل های آفتاب سوختگی از بین بروند.

تاثیر اقتصاد بر کوهنوردی

یادداشت ارسالی شهرام رحیمیان/ در کوهنوردی یک اصل کلیدی و حیاتی داریم و آن هم این است که اگر در صد متری قله بودید - یعنی در صد متری موفقیت - و دیدید که شرایط برای صعود مساعد نیست، باید که صرف نظر کنید و برگردید، باید. 

حال عوامل متعدد مختلفی ممکن است که باعث گردند تا این اصل حیاتی زیر پا گذاشته شود که عدم برخورداری از آموزشهای قبلی لازم، عدم هدایت صحیح از سوی سرپرست، عدم تخمین صحیح میزان مساعد بودن شرایط یا مخاطره آمیز بودن وضعیت پیش روی، وجود هرگونه اجبار یا الزام به پیش رفتن مانند قول یا تضامینی که به اسپانسرها داده شده است، تاثیر نامطلوب شرایط فیزیکی مانند فشار یا دما بر مغز انسان که منجر به کاهش دقت تصمیم گیری های صحیح گردد، از جمله مثال های قابل ذکر هستند و البته همچنان محتمل است که علت اخذ چنین تصمیمی سایر گزینه هایی باشد که در این مختصر به آنها اشاره ای نگردید. یکی از عواملی که باعث تمایل انسان به نادیده گرفتن این اصل حیاتی می گردد، تاثیرات اقتصادی است.

فرض کنید که ارزش ریال سی و پنج هزار برابر کمتر از دلار به عنوان نرخ ارز مرجع و بین المللی باشد. در این صورت اگر بر فرض یک باشگاه امریکایی امید داشته باشد که در صورت صرف نظر کردن از صعود به قله به علت وجود یا حدوث شرایط بد، شانس تکرار برنامه در 1 سال آینده و آتی را خواهد داشت، یک باشگاه ایرانی باید این شانس را 35000 سال دیگر برای خود در نظر گیرد. در این ساده اندیشی منطقی، ما تاثیر عوامل متعدد بسیاری را در نظر نگرفتیم. فرض کنید که با لحاظ سایر عوامل که در فرض مساله نادیده گرفته شدند و از جمله همت و غیرت و اراده و تلاش ایرانی ها، و این که دیگر بر روی اسپانسر و تامین کننده مالی حساب باز نکنند و از طریق فروش ملک و ماشین شخصی و اخذ یک یا دو سری وام، منابع لازم را شخصا تامین نمایند، و نیز سایر عوامل فنی یا انسانی یا مالی، این تاثیر هزار برابر کاهش یابد و باشگاه ایرانی در مقایسه با باشگاه امریکایی - که درآمد و هزینه کرد دلاری دارد - این شانس حضور و صعود مجدد را برای نه 35 هزار سال دیگر که تنها برای 35 سال دیگر برای خود در نظر گیرد. در این صورت و با تمام اغماضی که در نظر گرفتیم باز هم عدد 35 سال - که شباهت دارد به 35 سال آرزوی مدیر یک باشگاه ایرانی برای صعود به یکی از هشت هزار متری ها - آن چنان عدد بزرگ و غیر معقولی است که صعود کننده ایرانی را به شدت تحت فشار روحی و ذهنی قرار می دهد تا در صورتی که در نزدیکی قله هشت هزار متری قرار دارد، در صورت بروز اولین نشانه های نامطلوب از وضعیت هوا یا تیم، همچنان تعصب به خرج داده و دست از تلاش نکشد.

بدیهی است که در این صورت تیم با احتمال بروز حوادث ناگوارتری نسبت به تیم های مشابه خارجی امریکایی یا اروپایی مواجه خواهد شد. این تفاوت در تصمیم گیری که تفاوت در نرخ حوادث را به دنبال خواهد داشت - با فرض اینکه کوهنوردان ایرانی از حیث فنی چیزی کمتر از اروپاییان و امریکاییان نباشند که در بسیاری از موارد نیز نبوده اند و بلکه برتر هم بوده اند - به شدت متاثر از بی ارزشی پول ملی است، پولی که آن چنان هزینه های یک صعود را سنگین و تکرار آن را دشوار یا دست نیافتنی می نماید که کوهنوردان را جهت استمرار صعود در شرایط نامطلوب تحت فشار شدید روحی قرار می دهد.

مثلا هزینه یا جریمه 90 دلاری هر تکرار صعود در صورت عدم موفقیت در زمان مقرر طبق مجوز و هماهنگی های قبلی با کشور پاکستان، اصلا هزینه با اهمیتی برای یک شهروند امریکایی محسوب نمی شود و وی می تواند با قدری صرفه جویی در خوردن پیتزا در زمان بازگشت از صعود، هزینه جدید ایجاد شده را جبران نماید ولی شهروند ایرانی ناچار است تا در لحظات تصمیم گیری این هزینه را مثلا پس از گذشت سه روز از زمان مقرر، در عدد 3 و سپس عدد 35000 ضرب نماید و این عدد را با جمع کل اعداد قبلی که بالغ بر چندین میلیارد ریال شده است جمع نماید.

بدیهی است که فشار روحی ناشی از این تحمیل هزینه جدید به فرد یا باشگاه متبوعش و اینکه تکرار این موفقیت - که هم اکنون و پس از چند دهه - تنها در چند متری آن قرار دارد و در صورت عدم موفقیت هم، به چند دهه بعد موکول خواهد شد، بار اندکی نیست و ممکن است که ذهن خسته کوهنورد تاب تجزیه و تحلیل صحیح آن را همچنان که شما در این لحظه از آن برخوردارید، نداشته باشد و دست به اخذ تصمیمی بگیرد که نتیجه اش با آن نتیجه مطلوبی که انتظار می رفت در مغایرت باشد.

این چنین است که اقتصاد بر کوهنوردی نیز تاثیر گذار است و این چنین است که تصمیم گیران کلان اقتصادی کشور نیز که تصمیماتی نه از سر دانش کارشناسی شده که از روی سلیقه شخصی یا بر اساس رویه ی اخذ تصمیم غیر منطقی - مانند تمایل مکرر به عدم بهره گیری از خرد جمعی و اصرار بر خودرایی - اتخاذ می کنند، در گناه بروز حوادث نامطلوب کوهستان سهیم هستند، گناهی که در نزد خداوند متعال حتی با توبه نیز قابلیت بخشایش ندارد و به نوعی حق الناس محسوب می شود.

از کلاغ درس بگیرید !

انتشار عکسی از یک کلاغ پاکیزه در اینترنت و شبکه های اجتماعی، با استقبال چشمگیر کاربران همراه شده است.

به نقل از شبکه العالم، این کلاغ پس از برداشتن قوطی خالی که یکی از عابران آن را روی زمین انداخته بود، آن را داخل سطل آشغال می اندازد.

کسی که این تصویر را منتشر کرده، با اشاره به ماجرای "هابیل و قابیل" زیر آن نوشته است: هنوز هم کلاغ به انسان درس می دهد.

یک سایت سعودی نیز با انتشار این عکس نوشت: عکس این کلاغ درحالی منتشر می شود که این روزها شهروندان همچنان زباله های خود را در خیابانها و جاده ها می ریزند و قانونی برای برخورد با این مسائل وجود ندارد.

حاج جواد ترابی هم رخت بر بست !

نقل از واحد مرکزی خبر، پیشکسوت کوهنوردی اصفهان بامداد امروز در 89 سالگی درگذشت.

حاج جواد ترابی نخستین فردی بود که با دوچرخه 3 بار به قله 3 هزار و 925 متری کرکس صعود کرده بود.

صعود به قله های مرتفع کشورمان از جمله دماوند، سهند، سبلان، علم کوه، سَن بُران در اشتران کوه،‌زرد کوه بختیاری، دنا،‌شیرکوه یزد،‌قاش مستان ومُروگل در رشته کوههای زاگرس و تفتان زاهدان از جمله فعالیتهای وی در این رشته بود.

وی از میانسالی همپای صعودهای خود به عنوان مدرس فدراسیون کوهنوردی به تربیت جوانان علاقه مند روی آورد.

روحش شاد و یادش گرامی باد

برنامه تنگ دلخان اجرا شد

بازهم آمدی تو بر سر راهم 

                                        آی عشق میکنی دوباره گمراهم  

جمعه 11    امردادماه 1392  یکی از روزهای آموزش دوره اول بود که در تنگ دلخان منطقه شش پیر  سپیدان به مدت یک روز اجرا شد . در این برنامه آقای نادرکرمی به عنوان سرپرست و مربی برنامه حضور پرتلاشی داشتند . 

شرکت کنندگان : 

سینا قنادطوسی - پیمان صادقی - روح اله حیاتی - محمد صادق بیابانی - محسن لقمانی

غزاله کریمی - ندا کریمی - فرزانه زارع - فهیمه زارع - غزل زارع - پگاه درنیانی - مرضیه جعفری - آذر جعفری - زهرا ابوالحسنی - فرحناز ابوالحسنی

جزئیات تازه از مرگ سه کوهنوردایرانی در برودپیک

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : دبیر باشگاه کوهنوردی آرش به موضوعات مطرح شده در مورد صعود سه کوهنورد ایرانی به برودپیک پاسخ داد و جزییات تازه‌ای از این صعود را بازگو کرد.

به گزارش ایسنا، "آیدین بزرگی" ،"مجتبی جراحی" و "پویا کیوان" دو هفته پیش در مسیر بازگشت از قله "برودپیک" در هیمالیا مسیر اصلی را گم کرده و مفقود شدند که پس از چند روز جستجو اثری از آنها پیدا نشد و جست و جوها بی نتیجه پایان یافت. پس از این حادثه بود که شائبه های زیادی در مورد این صعود و ضعف گروه پشتیبانی و صعود انتحاری کوهنوردان ایرانی مطرح شد که همایون بختیاری، دبیر باشگاه کوهنوردی آرش در گفت و گو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: کاری که این کوهنوردان انجام دادند کار بزرگی بود و من با جرات تمام از کاری که انجام دادند دفاع می کنم و پاسخ های لازم را می دهم.

وی در مورد این که گفته شده صعود این سه کوهنورد صعودی انتحاری بوده و برنامه ریزی آنها تنها برای صعود بود و فکر و برنامه ای برای نحوه بازگشت و مشکلات پیش بینی نشده نداشتند، افزود: روش این کوهنوردان برای صعود روش سبک بار و آلپاینی بود. این کوهنوردان برای رسیدن به کمپ 3 از روش کلاسیک استفاده کردند و بعد از آن با یک حرکت افقی به سمت مسیر اصلی رفتند و از آنجا به سمت بالا رفتند.

بختیاری یادآور شد: معمولا تیم های ضعیف نمی توانند از روش سبک بار برای صعودهایشان استفاده کنند و تیم های قدرتمند هستند که از این روش استفاده می کنند چون در این صعود تمام تجهیزات بر دوش کوهنوردان است و باربر هم در کنار آنها نیست. می گویند صعود انتحاری بوده ولی نمی‌دانند لفظ انتحاری یعنی چه؟ آنها کوهنوردان با تجربه ای بودند و برای تمام لحظات صعود خود برنامه داشتند. مگر خلبانی که می‌داند اگر پرواز کند دچار حادثه می‌شود این کار را انجام دهد و یا اینکه او برای فرود آمدنش هیچ برنامه ای نداشته باشد؟

دبیر باشگاه کوهنوردی آرش با اشاره به اینکه در مسیر بازگشت از قله، مسیر طناب ثابت گذاشته شده ادامه داد: این طناب ها کار را برای کوهنوردان در مسیر بازگشت آسان می کند و شاید کوهنوردان ما به دلیل خستگی و کافی نبودن دیدشان، مسیر را گم کردند.

وی در مورد اینکه گفته می شود این کوهنوردان برنامه ریزی درستی برای به همراه داشتن آب و غذا و بقیه تجهیزات لازم نداشتند، افزود: آنها طبق برنامه ریزی انجام شده مسیر را صعود کردند و اگر مسیر را در بازگشت گم نمی کردند همه چیز طبق برنامه پیش رفته بود و هیچ مشکلی پیش نمی آمد. این کوهنوردان سه شنبه که صعود را انجام دادند اگر به کمپ 3 بر می گشتند این مشکل پیش نمی آمد اما آنها چهارشنبه بود که اعلام کردند آب و غذا می خواهند. این کوهنوردان سخت ترین کار ممکن را در ارتفاع بالای هفت هزار متر انجام دادند که همین حضور در این ارتفاع انرژی افراد را تخلیه می کند، چه برسد به اینکه کار فنی کوهنوردی هم انجام دهند.

بختیاری با تاکید بر اینکه این کوهنوردان به دلیل خستگی و یخ زدگی حتی نتواستند مکان دقیق توقف خود را به صورت پیامک به گروه پشتیبانی ارسال کنند به ایسنا گفت: ما چندین بار از آیدین خواستیم که مختصات محل حضور خودشان را برای ما بفرستد تا محل دقیق آنها را شناسایی کرده و بهتر بتوانیم کمک رسانی کنیم اما او گفت که به دلیل یخ زدگی انگشتانش نمی تواند این کار را انجام دهد. این است تفاوت حضور در ارتفاع بالا که تمام انرژی افراد را می گیرد و اجازه ساده ترین کارها را هم نمی دهد.

گفته می‌شود کوهنوردان از تلفن ماهواره‌ای "ثریا" استفاده کرده‌اند که به دلیل تحریم‌ها امکان ارتباطی لازم را نداشته است. وی در پاسخ به این سوال، گفت: این که می‌گویید اصلا درست نیست. تلفن ماهواره‌ای در همه جا پوشش دارد، مگر این که در مکان دربسته‌ای باشد که امکان ارتباط وجود نداشته باشد. ضمن این که وقتی می‌گویید آنها نمی توانستند با این تلفن ماهواره‌ای با ما ارتباط بگیرند، اشتباه است، چون آنها با همین تلفن بارها با ما در تماس بودند و اطلاعاتشان را به ما می‌دادند.

دبیر باشگاه کوهنوردی آرش در پاسخ به این سوال که اکنون وضعیت پیکر آنها در منطقه هیمالیا چطور است؟ گفت: منطقه مورد نظر تخلیه شده است و هر گونه عملیاتی به سال بعد موکول شده است. باران ‌های موسمی در این منطقه شروع شده و تنها ارتش پاکستان است که در این منطقه نظامی مستقر شده است.

وی در پاسخ به این سوال که آیا اجساد این کوهنوردان پیدا خواهد شد و امکان پایین آوردن آنها وجود دارد، یادآور شد: اولا که این کوهنوردان عزیز در مسیر اصلی نیستند که محل رفت و آمد باشد. شاید اگر محلی بود که مسیر کوهنوردان برای صعود بود، می‌شد پیش‌بینی کرد اجساد آنها یافت شود. نکته مهم دیگر این است که آنها در ارتفاع بالای هفت هزار متر هستند که در این ارتفاع امکان امدادرسانی وجود ندارد، مگر این که فرد مصدوم خودش حرکت کند. در این ارتفاع کوهنوردان خودشان سختی‌های زیادی دارند و این امکان وجود ندارد که کوهنورد فرد دیگری را حمل کرده و به پایین بیاورد. در صورتی که قصد چنین کاری را داشته باشد جان خودش هم در خطر است.

بختیاری ادامه داد: تنها امدادرسانی که بالای هفت هزار متر انجام شد مربوط به چند سال پیش است که ما خودمان برای نجات محمد اوراز انجام دادیم که هفت روز طول کشید و سرانجام او را به جایی رساندیم که بتواند سوار هلی کوپتر شود. بعد از این عملیات نجات بسیاری از کوهنوردان خارجی از ما می‌پرسیدند که چرا این کار خطرناک را انجام دادید، چون کاری که انجام دادیم به خطر انداختن جان بقیه بود.

وی در مورد این که گفته می‌شود تیم پشتیبانی این صعود ضعیف بوده و رامین شجاعی و افشین سعدی اگر شرایط بهتری داشتند و آماده‌تر بودند شاید این سه کوهنورد ما اکنون زنده بودند، به ایسنا گفت: این مورد هم که می گویید نمی‌تواند صحت داشته باشد. سعدی و شجاعی هم انسان هستند و ممکن است بیمار شوند. آنها اگر بیمار نمی‌شدند که همراه بقیه صعود می‌کردند! شجاعی به خاطر مشکل ریه و سعدی به خاطر ارتفاع زدگی همراه تیم نتوانستند صعود کنند که مشکل عجیبی نیست. در بسیاری از صعود‌ها سرپرست تیم در کمپ اصلی می‌ماند و بقیه را هدایت می‌کند.

وی یادآور شد: نکته دیگر این است که هیچ برنامه‌ای برای صعود این دو نفر وجود نداشت. "آیدین بزرگی"، "مجتبی جراحی" و " پویا کیوان" تیم قوی بودند که قبلا به هیمالیا رفته بودند. البته این را باید صادقانه بگویم که با توجه به چیزهایی که دیدم و از آنها شنیدم اگر شجاعی و سعدی هم در بهترین حالت بودند باز هم نمی‌توانستیم به آنها کمکی کنیم. برای کمک به آنها نیاز به یک تیم قوی چند نفره بود که با در اختیار داشتن مختصات دقیق، امکانات لازم را به آنها برساند تا آنها چند روز استراحت کرده و ریکاوری لازم را انجام دهند، سپس خودشان مسیر راه را به سمت پایین ادامه دهند. باز هم می گویم که در ارتفاع بالای هفت هزار متر امکان حمل نفر دیگری وجود ندارد.

بختیاری در پاسخ به این سوال که کوهنوردان چرا این صعود را انجام دادند، گفت: کوهنوردان تنها برای عشق خودشان به کوه می‌روند و به دنبال پاداش و جایزه‌ای نیستند و به آنها پاداشی داده نمی‌شود. معتقدم که کوهنوردان خودخواه‌ترین افراد هستند، چرا که می دانند چه سختی‌هایی باید تحمل کنند و از آن طرف خانواده‌شان را تنها به عشق کوه رها می‌کنند و می‌روند. این یعنی آنها تنها کوه را می‌خواهند.

بختیاری با اشاره به این که خودش در اولین صعود کوهنوردان ایرانی به اورست در ترکیب تیم اعزامی بود، تصریح کرد: در سال 77 هم با آن امکانات، صعود به اورست کار بسیار بزرگی بود که فدراسیون انجام داد. کوهنوردان ما زحمت زیادی کشیدند و به دنبال پاداش نبودند. خدا را شکر آن صعود شروعی بود برای موفقیت‌های بعدی کوهنوردان ایران. تنها چیز بزرگی که از آن صعود برایم باقی ماند، توجه ویژه مقام معظم رهبری بود که برایم عالی بود و انگیزه‌ای شد برای ادامه کار.

انرژی های نور خورشید

نور خورشید پرتو هایی با طول موج 290 تا 1850 نانو متر (nm)را در بر می‌گیرد. با دگرگونی فصل یا آب‌و‌هوا، ویژگی ها و نسبت های پرتوهایی که به سطح زمین می رسند تغییرات قابل ملاحظه ای می‌کند. طول موج های کمتر از nm400 می‌توانندبه پوست یا چشم آسیب برسانند. عینک های ویترینی معمولی می‌توانندبخشبزرگی از این پرتوهای بالقوه زیانبار را حذف کنند. در شهر ها دود و مه دود نیز چنین اثری دارند و می‌توانندپرتوهای زیان آور را – به‌ویژه در زمستان – تا حدودی جذب نمایند (‌لایه نازک ابر نیز می‌توانداین پرتوها را تا حد زیادی حذف نماید)‌. در ارتفاعات بالا، این پرده های محافظ وجود ندارند و علاوه بر آن بازتاب نور از روی سنگ، ریگ، برف، یخ یا آب می‌توانداثر آن را به طور قابل ملاحظه افزایش دهد.

«نور زدگی »

در ارتفاعات، نور خورشید می‌تواندیک واکنش ناتوان کننده و حاد التهابی در بافت سطحی چشم (‌قرنیه و ملتحمه)‌ پدید آورد که آن را نور زدگی یا « برف کوری » می‌نامند. نام دوم – که بیشتر به کار می‌رود – نام مناسبی نیست، زیرا برف با این بیماری ارتباط غیر مستقیم دارد و اختلالات بینایی نیز جزئی و گذراست. نور خورشید در کوهستان با مناطق آفتابی دیگر تفاوت دارد،زیرادرآن‌جا لایه اتمسفر نازکتر و هوا رقیقتر است و پرتو فرابنفش بیشتری از آن می گذرد. 6،5 % از نوری که به کوهستان می تابد از نوع پرتو های فرا بنفش است، در حالی که این مقدار در سطح دریا 2 – 1 % است. معمولا برخورد مستقیم نور خورشید موجب نور زدگی نمی‌شود، ‌ولی چند ساعت حضور در محیطی که دارای عناصر بازتاباننده‌ی سطحی است،‌ به چشم آسیب می رساند. برف یا یخ می‌تواندتا 85 % از پرتوهای تابیده را برگرداند، در حالی که شنزار و کشتزار به ترتیب 17 % و 5/2% از آنرا باز می تابانند. هنگامی که نور باز تابیده، از پایین به ما برخورد می‌کند ابروها، پیشانی وآفتابگیر نمی‌توانندچشم را حفظ کنند و این موضوع نقش مهمی در تأثیر زیانبار و جمع پذیر این پرتوها دارد. قرنیه و ملتحمه در برابر این پرتوها آسیب پذیرترند، زیرا اپیدرم شاخی یا ملانینی که پوست را حفظ می‌کند در آن‌ها وجود ندارد.

پرتو فرابنفش، بخشی از طیف نا دیدنی نور خورشید است که طول موج 200 تا 400 نانومتر دارد. قرنیه برای طول موج های زیر nm295 کدر است و آن‌ها را یا جذب کرده یا باز می تاباند. طول موج های دوروبر nm288 می‌توانندموجب متلاشی شدن پروتئین های هسته و مرگ یاخته گردند.

نور زدگی حاد:

قرنیه پوشیده از یاخته های اپی تلیال است که پس از چند ساعت تابش فرا بنفش رو به مرگ می‌روند. سپس این یاخته ها متلاشی شده پیوستگی سطحی قرنیه از میان می‌رود. باز و بسته شدن پلک ها، این یاخته ها را از قرنیه و ملتحمه جداکرده پایانه های عصبی قرنیه را برهنه می سازد. تماس پلک با این اعصاب برهنه موجب پیدایش علامت هایی چون احساس وجود شن در چشم، درد آزارنده و حساسیت به نور می‌گردد. یک حرکت جزئی یا تابش نور موجب اسپاسم غیر ارادی پلک ها و حمله حاد درد می‌شود. تحریک اعصاب قرنیه نیز موجب تنگی رفلکسی مردمک و اسپاسم ماهیچه های مژکی شده منتهی به چشم درد و سردرد می‌گردد. همه این علامت ها 10 – 4ساعت پس از تماس با نور پدید می آیند. علامت های حاد معمولاً 8 – 6 ساعت طول می کشند و بیشتر مشکلات پس از 48 ساعت فروکش می‌کنند. اگر چه موارد شدیدتر می‌تواندبه سردرد طولانی و اختلالات بینایی به مدت چند هفته بیانجامد.

بیماران دچار نور زدگی معمولاً پلک های باد کرده، قرمز و گاهی تاول دار، ملتحمه متورم با رگ های پر خون، اشکریزش فراوان، رفلکس قرنیه کند و دیررس و مردمک های تنگ دارند.

درمان نور زدگی حاد شامل پوشاندن چشم ها و کمپرس سرد برای کاهش ناراحتی است . گشاد کردن مردمک با آتروپین (1 %) یا هماتروپین (‌5 %) اسپاسم ماهیچه های مژکی را برطرف کرده حساسیت به نور را کاهش می‌دهد. برای جلوگیری از عفونت قرنیه باید پیش از پوشاندن چشم ها، ‌پماد آنتی بیوتیک چشمی به آن‌ها مالید. ممکن است مسکن یا آرامبخش نیز لازم باشد.

نورزدگی مزمن:

این بیماری در بومیان مناطق کوهستانی و سرزمین های برف پوش و همچنین در میان کارگرانی همچون جوشکاران که پی در پی در معرض امواج نوری کوتاه قرار می‌گیرند،‌دیده شده است. آن دسته از بومیان مناطق کوهستانی و قطبی که دچار این بیماری می‌شوند؛ علاوه بر التهاب مزمن ملتحمه گرفتار اختلالات بینایی و حساسیت به نور نیز می‌گردند. ملتحمه ممکن است کشسانی و روشنی خود را از دست داده رنگدانه دار شود. در قرنیه نیز ممکن است نواری از رسوب زرد روشن تشکیل گردد که با شکاف میان پلک ها مطابقت دارد.

پیشگیری:

شناخت قدرت آسیب زایی نور شدید و سپس گسترش لنزهای ضد پرتو فرابنفش، شیوع نور زدگی را تا اندازه زیادی کاهش داده است. سالهاست که بومیان کوهستان و قطب از این مشکل باخبرند و روش های حفاظتی ساده ولی موثری پیدا کرده اند. اسکیموها یک تسمه چرمی، ‌تکه ای از چوب یا شاخ را به چشم می بندند که شکاف هایی برای دیدن دارد و شرپاها موهایشان را به عنوان حفاظ،‌ جلو چشم ها و صورتشان می ریزند.

امروزه در مقایسه با محیط کوهستان (به‌ویژه برای کوهنوردان با تجربه)‌، تماس های صنعتی و اتاق های برنزه شدن علت های شایعتری برای نور زدگی هستند. منبع پرتو فرابنفش اهمیتی ندارد بلکه شدت و مدت تماس با آن، نخستین شاخص آسیب بافتی است.

شاخص:

‌عینک های ایمنی دور بسته ‌- که طول موج هایnm 400 - 250 را جذب کرده یا بر می گردانند – قرنیه و ساختار های درونی چشم را از اثر ویرانگر نور خورشید حفظ می‌کنند.

عینک های معمولی تا اندازه ای چشم ها را از تابش های زیانبار دور نگه می دارند ولی برای حفظ چشم در محیط های سرشار از نور کافی نیستند. لنزهای پلاستیکی بیرنگ یا کمرنگ قدرت چندانی در حذف پرتوهای فرابنفش ندارند. پس هنگامی که قصد تهیه یک پوشش محافظ برای چشم داریم ‌توجه به این جزئیات ضروری است.

عینک‌های آفتابی از چشم ها در برابر خیرگی(که تیز بینی را کاهش می‌دهد)، سرخ بینی (نوعی اختلال بینایی که در آن همه چیز قرمز دیده می‌شود)‌ ناشی از نور مرئی به‌ویژه نور سبز،‌ آماس ملتحمه (‌کانژنکتیویت)‌، نورزدگی و... که توسط پرتو فرابنفش با طول موج زیر 313 نانو متر و پرتو زیر قرمز با طـول موج بالای 760 نانو متر پدید می آیند ، محافظـت می‌کنند.

پس هنگام گزینش عینک آفتابی، توجه به شیشه آن مهم است. امروزه دو ماده در ساختار لنزها به کار می‌رود: شیشه کانی (معمولی) و شیشه آلی (رزین)

لنز از هرگونه که باشد، باید بتواند دیدی روشن و بدون موج فراهم آورد تا چشمها خسته نشوند، مهم‌ترین برتری لنزهای آلی این است که نشکن و سبک وزنند، گرچه پرتوهای زیانبار (به‌ویژه فرابنفش) را به‌طورمؤثر حذف نمی‌کنند. لنزهای کانی پرتو فرابنفش را بهتر حذف می‌کنند ولی سنگین و شکننده اند. بهترین لنزها برای کوهستان آن‌هایی هستند که هر دو رویه شان دگرگون شده است. رویه درونی آن‌ها یک پوشش ضد باز تاب دارد که از بازتابش پرتوهای وارد شده از کنار عینک به سمت قرنیه جلوگیری می نماید و رویه بیرونی آن‌ها در بالا و پایین تیره تر از بخش میانی است که باید آنقدر روشن باشد که اجازه دید واضح را به فرد بدهد.

قاب:

هنگام گزینش قاب عینک، باید مناسبترین شکل را برای صورت خود برگزید. قاب نباید به گونه ها ساییده شود، زیرا موجب ترک خوردگی پوست می‌شود. بینی و کنارهای صورت را نیز باید بپوشاند تا حفاظت کافی در برابر نور بازتابیده فراهم گردد. دسته عینک باید راحت و قابل تنظیم باشد تا ضمن حرکت، از لغزش عینک جلوگیری نماید. قاب باید سبک وزن ولی در برابر شوک و نوسان دما مقاوم باشد.

دسته عینک باید یک بند ایمنی داشته باشد که به دور گردن بیفتد. داشتن یک عینک یدکی ضروری است.

تصاویر برترین های عکاس نجومی سال 2013

تصویری از سیاره ناهید در حال عبور از برابر خورشید بر فراز دریای سیاه در رومانی و ابرهای کیهانی گازی سرخ رنگ که شکل‌گیری ستارگان در کهکشانهای دور را نمایش داده‌اند، از جمله تصاویر جالبی هستند که برای رقابت عکاس نجومی سال 2013 ارسال شده‌اند.

به نقل از ایسنا، این رقابت که اکنون در پنجمین سال خود قرار داشته، توسط رصدخانه سلطنتی گرینویچ با همکاری مجله آسمان در شب اجرا می‌شود.

این رقابت بیش از 1200 اثر از عکاسان آماتور و حرفه‌ای از اطراف جهان دریافت کرده است.

تصاویر نهایی شامل نمایش آتش‌بازی زیبای بارش شهابی برساووشی بر روی یک پس زمینه برفی در وایومینگ، منظره ستودنی کمان کهکشان راه شیری بر فراز گذرگاه طاقدار Durdle Door و یک تماشاگر تنها که در چادر خود در کوهستان Korgfjellet نروژ نشسته و بارش شهابی جباری را از بالای سر خود شاهد است.

اما تنوع مکانی این تصاویر تنها به زمین محدود نشده است. برخی از تصاویر به ثبت مناظر از منظومه شمسی، کهکشان و ورای آن پرداخته‌اند.

از توفانهای خورشیدی دیوانه‌وار بر سطح خورشید تا خوشه‌های ستارگان آبی داغ پوشیده در غبار در حال گردش، عکاسان با شیوه‌هایی که شاید مردم عادی کمتر شاهد بوده‌اند، به ثبت عجایب جهان پرداخته‌اند.

داوران این رقابت شامل دکتر مگی آدرین پوکوک، دانشمند فضایی و مجری تلویزیونی به همراه کربی بریملی، سردبیر مجله آسمان در شب و و دکتر مارک کوکولا، ستاره شناس عمومی رصدخانه گرینویچ هستند.

برندگان چهار گروه و سه جایزه ویژه این رقابت در روز 18 سپتامبر(27 شهریور) اعلام خواهند شد.

برنده کلی این رقابت 1500 پوند جایزه گرفته و عکاس نجوم جوان سال از جایزه 500 پوندی برخوردار خواهد شد.

همچنین سه گروه زمین و فضا شامل مناظر، مردن و سایر چیزهای زمینی،‌بهترین تصویر از منظومه شمسی و تصاویر ورای منظومه شمسی شامل ستارگان، سحابی‌ها و کهکشانها وجود دارند.

برنده هر گروه 500 پوند جایزه دریافت کرده و همچنین جوایزی برای نفرات دوم و اثرهای تقدیر شده وجود دارد.

نمایشگاهی از تمام تصاویر برنده در روز بعد در رصدخانه سلطنتی گرینویچ افتتاح خواهد شد.

به یاد پاتریک مور از مجله آسمان در شب که پیش از این یکی از داوران این رقابت بود، جایزه بهترین تازه‌وارد به عنوان «جایزه پاتریک مور به بهترین تازه‌وارد» نام گرفته است.

این نمایشگاه تا 23 فوریه 2014 (چهارم اسفند) ادامه خواهد داشت.

تصاویر برندگان و آثار ثبت شده نهایی همچنین در کتاب رسمی رقابت منتشر خواهند شد.

همچنین دو جایزه ویژه برای تصاویری که انسانها را به شیوه خلاقانه ثبت کرده و تصویر رباتیک سال برای عکسهایی که با استفاده از یکی از تلسکوپهای رایانه‌ای در سایتهای رصد گرفته شده، اهدا خواهند شد.

جایزه پاتریک مور برای بهترین تازه‌وارد به شخصی اهدا خواهد شد که که در سال گذشته به عکاسی فضا علاقه‌مند شده و هیچ تصویری در رقابت‌های پیشین وارد نکرده است.

تصویر گذرگاه طاقدار سنگ طبیعی Durdle Door از استفن بانکس

تصویر بازتاب شکل خط ساحلی یخزده در نور گسترده شفق قطبی از مایک کاری

سحابی کارنیا با ستاره اتا شاه‌تخته در میان آن از مایکل سیدونیو

کمان راه شیری بر فراز دره یوزمیت در کالیفرنیا از روگلیو برنال اندرو

عبور سیاره ناهید از برابر خورشید توسط الکساندرو کانو(چپ)، بارش شهابی از تامی الیاسن (راست)

تصویر نمایش شفقهای قطبی از جیمز وودند

همزمانی غروب ماه در غرب با طلوع خورشید در شرق و روشنایی افق برفی آلپ در تصویر استفانو د روزا

تولد ستاره‌های آبی از ابرهای گازی سحابی پلیکان در تصویر آندر وان در هوون

تصویر اینگولفور بجارگموندسن از بازتاب خورشید در صفحه ماه و دنباله‌دار پن استارز

تصویر پل هائیه از صفحه کامل خورشید و برخاستن رشته‌های تاریک از سطح آن

سحابی اوریون با تاکید بر ساختار ظریف ابرهای غبار آن از نیک سزیمانک

منظره ستارگان و صورت فلکی شعرای یمانی در پس زمینه یک درخت بربادرفته توسط آنا والز

برنامه این جمعه تنگ دلخان

به اطلاع تمامی اعضا می رساند برنامه این جمعه ( آموزش ) در منطقه تنگ دلخان می باشد برای شرکت در برنامه حرکت راس ساعت  6  صبح از بوستان خلد برین .

دوچرخه سواری و بهبود فیزیک بدن

دوچرخه سواری وبهبود فیزیک بدن

دوچرخه سواری نه تنها می تواند اوقات فراغت شما را در تابستان پر کند، بلکه راهی عالی برای ارتقای فیزیک و اندامتان نیز به شمار می رود. برخی از بهترین فوایدی که با دوچرخه سواری می توانید به بدنتان برسانید، بالا بردن مصرف اکسیژن بدن، تقویت قدرت عضلانی پاها، تقویت توانایی بدن برای جلوگیری از ساخت اسید لاکتیک و کاهش درصد چربی بدن می باشد. از دیدگاه قدرتی، دوچرخه سواری به دویدن به عنوان یک ورزش قلبی عروقی ارجحیت دارد چون در دوچرخه سواری شما به طور مداوم علیه یک مقاومت در حال ورزش هستید. چند نکته مهم هست که باید برای تنظیم یک برنامه دوچرخه سواری در تابستان به یاد داشته باشید تا بیشترین نتیجه را از تمریناتتان به دست آورید.

تنوع تمرینات
یکی از مهمترین عواملی که در تمرین دوچرخه باید در نظر داشته باشید، تنوع است. اگر هر روز همان تمرین همیشگی و تکراری را انجام دهید، به مرور زمان دیگر نتیجه نمی گیرید. اگر هر از گاهی برنامه تان را تغییر دهید، بدنتان خیلی بهتر به تمرینات پاسخ می دهد و حوصله تان هم از تمرین سر نمی رود.
اضافه کردن یک تا دو جلسه تمپو به شما کمک می کند پایه خوبی برای تمرینات دوچرخه سواری خود در تابستان بسازید. در این تمرینات (تمرینات تمپو) شما ۲۰ تا ۲۵ دقیقه به طور یکنواخت با شدت بالا دوچرخه می زنید.
این روش به بدنتان کمک می کند به تحمل اسید لاکتیک عادت کند بنابراین وقتی تصمیم می گیرید که شدت تمرینات تان را افزایش دهید، سریع خسته نمی شوید. این تمرینات همچنین به شما کمک می کند سرعت متوسط خود را بالا ببرید و درنتیجه عملکردتان هم تقویت شود.
یک جلسه در هفته را باید به تمرینات با مدت زمان طولانی تر اختصاص دهید. این کار به شما کمک می کند استقامت قلبی عروقی خود را افزایش دهید. این کار نه تنها برای سلامتیتان خوب است، بلکه استراحتی از تمرینات شدتی روزهای دیگر برای بدنتان فراهم می کند. هدفتان این باشد که مداوم و پیوسته با شدت متوسط تا ۴۵ دقیقه یا یک ساعت رکاب بزنید. هیچ نیازی به تکرار دوباره در این جلسات نیست، مگر اینکه برای یک مسابقه استقامت تمرین می کنید. استقامت بیشتر با مشکلاتی برای ریکاوری همراه خواهد بود و شما از سایر تمریناتی که باید روی آن متمرکز شوید، دور می کند.
آخر اینکه، اضافه کردن یک تا دو جلسه تمرینات اسپرینت هم راه بسیار عالی است چون در واقع همین تمرینات است که سطح فیتنس شما را بالا می برد. ۳۰ ثانیه تا یک دقیقه با سرعت بسیار بالا رکاب بزنید بعد تا دو تا سه برابر زمان اسپرینت، استراحت کنید. این پروسه را ۶ تا ۱۲ مرتبه تکرار کنید و بعد بدن را سرد کنید.

استراحت مناسب
عامل دیگری که باید در نظر داشته باشید، استراحت است. اگر می خواهید در کارتان پیشرفت داشته باشید، مطمئناً استراحت عامل بسیار مهمی خواهد بود. چون اگر اجازه ندهید که بدنتان از تمریناتی که انجام داده است، ریکاور شود، هر جلسه تمرینی فقط فیبرهای عضلانیتان را نابود خواهد کرد.
درکنار روزهای تعطیلی که در برنامه تان وجود دارد، هر تمرین ورزشی دیگر مثل بدنسازی یا سایر ورزشهایی که در خلال این تمرینات انجام می دهید را نیز در نظر داشته باشید. اگر آن تمرینات توانایی زیادی از شما می گیرد، حتماً باید اجازه دهید بدنتان از آن تمرینات هم ریکاور شود و بعد به تمرین دوچرخه تان برگردید.


افزودن تمرینات بدنسازی
اضافه کردن یک برنامه تمرینی بدنسازی خوب به برنامه تان برای ارتقای عملکردتان عالی است. تمرینات بدنسازی به شما کمک می کند از آسیب دیدگی دور بمانید چون این تمرینات باعث می شود رباط ها و عضلاتتان بهتر بتوانند فشار وارد را تحمل کنند و همچنین به شما کمک می کنند بتوانید با شدت بالاتری تمرین کنید و سطح تمرین تان را بالا ببرید. اگر دچار هر نوع عدم توازن عضلانی هستید (مثلاً عضلات بیرونی جلو پایتان قوی تر از عضلات داخلی آن است)، بدنسازی برایتان بهترین راهکار است.
مهمترین تمرینات بدنسازی که باید انجام دهید، اسکات، حرکت پشت پا دستگاه، پرس سینه، پرس سرشانه، ددلیفت و برخی از تمرینات خاص شکم است. این عضلات خاص در تمرینات دوچرخه شدیداً مورد استفاده قرار می گیرند، به همین دلیل تقویت آنها ارجحیت دارد.
اضافه کردن جلسات دوچرخه سواری در کوه
یکی دیگر از انواع تمریناتی که می توانید درکنار برنامه دوچرخه سواری تابستانی تان استفاده کنید، تمرین در کوه است. این تمرینات به طور ویژه برای تقویت قدرت عضلات جلو پا و بالا بردن توانایی شما در مصرف اکسیژن عالی است. از زمین های شیب دار نیز می توانید استفاده کنید اما دقت کنید که اینکار را آرام آرام شروع کنید تا آسیبدیدگی برایتان اتفاق نیفتد. وقتی کم کم وضعیت قدرت بدنی تان بهتر شد، می توانید تمرینات اسپرینت را در کوه هم انجام دهید.

تمرینات مخصوص مسابقه
اگر تصمیم گرفته اید برای یک مسابقه خاص دوچرخه سواری تمرین کنید، باید تمرینات تان را برحسب آن مسابقه تنظیم کنید.
باید جلساتی را به برنامه تان اضافه کنید که در آن مسافتی تقریباً معادل مسافت مسابقه بپیمایید و اگر توانستید اطلاعاتی در مورد زمین مسابقه به دست آورید، می توانید زمین هایی مشابه با آن را برای تمرین انتخاب کنید. بلندی محل از سطح دریا اهمیت زیادی دارد و باید بتوانید خودتان را با آن شرایط مسابقه وفق دهید وگرنه دچار مشکل می شوید چون هرچه از سطح دریا بالاتر بروید، برای عضلاتتان دشوارتر خواهد بود (چون اکسیژن کمتری در اختیار بدن خواهد بود).

تغذیه صحیح
درست مثل هر تمرین ورزشی دیگر، باید تغذیه صحیح را هم جزو فاکتورهای مهم قرار دهید. در جلساتی که مدت زمان بیشتر و سرعت کمتر است، می توانید از چربی ها به عنوان سوخت بدن استفاده کنید درنتیجه لازم نیست قبل از تمرین یک غذای پرکربوهیدرات میل کنید اما اگر می خواهید یک ساعت یا بیشتر دوچرخه بزنید، برای اینکه عملکرد بهتری داشته باشید، بهتر است قبل از تمرین یا در خلال آن کمی کربوهیدرات مصرف کنید تا سوخت لازم به عضلاتتان برسد.
اما اگر جلسات اسپرینت را انجام می دهید، حواستان باشد که به خاطر طبیعت سیستم انرژی این تمرینات، بدنتان فقط از کربوهیدرات ها می تواند استفاده کند و در نتیجه لازم است که در وعده قبل از تمرین حتماً کربوهیدرات مصرف کنید.
آخر اینکه از مسأله آبرسانی به بدنتان هم نباید غافل شوید چون حتی کمی کم آب شدن بدن می تواند منجر به خستگی زودهنگام شده و تأثیر بدی بر عملکرد عضلاتتان داشته باشد. وقتی مسافت های طولانی تری را می پیمایید حتماً یک بطری آب یا محلول متوازن کننده الکترولیت همراه خود داشته باشید تا ذخیره آب و همچنین سطح سدیم و پتاسیم بدنتان پر شود (برای آنها که حین ورزش زیاد عرق می کنند، محلول الکترولیت بهتر است).
دوچرخه بزنید تا سالم بمانید
اگر به دنبال یک فعالیت جدید برای اوقات فراغت تابستان خود هستید، دوچرخه سواری را امتحان کنید. دوچرخه سواری فواید زیادی برای سلامتی شما دارد و علاوه بر این راهی عالی برای چربی سوزی و جلو راندن بدن از رکودهایی است که از تمرینات قبل دچار آن شده است. پس دوچرخه بزنید تا سالم و متناسب بمانید.

منبع : آفتاب

شعری و یادی از لیلا اسفندیاری

لیلا اسفندیاری کجوری راد متولد۲۷ بهمن ۱۳۴۹ .  کوهنورد ایرانی بود که رکوردهای صعود متعددی را به عنوان نخستین زن کوهنورد ایرانی به نام خود به ثبت رساند.ایشان عضو باشگاه کوه‌نوردی و اسکی دماوند و هیأت موسس انجمن غارنوردان و غارشناسان ایرانیان نیز بودند. لیلا اسفندیاری پس از فتح قله گاشربروم ۲ در دومین تلاش خود، در بازگشت تیمی (۶ مرد و لیلا) از قله به سمت کمپ ۳، در ساعت ۱۳ روز جمعه مورخ ۳۱ تیر ۱۳۹۰ (۲۲ ژوئیه ۲۰۱۱) از شیب یخی زیر قله سقوط می‌کند و در ارتفاع ۷۲۰۰ متری متوقف می‌شود. جسد وی همچنان در همان محل سقوط در منطقه قره‌قروم پاکستان باقی مانده است.

این روزها دومین سالگرد در گذشت لیلا اسفندیاری هست . کسی که عاشق کوهنوردی بود و جانش را فدای این عشقش کرد و در آغوشش جان داد. کسی که سختی های زیادی در این راه متحمل شد. کسی که خسته نشد با اینکه دیگر پاهایش توان رفتن نداشت در این مسیر پر پیچ و خم. کسی که افتخارات زیادی کسب کرد برای ایران عزیز ولی صدایش در نیامد و نمی دانم چرا ما باید افتخارآفرینان کشورمان پس از مرگشان بشناسیم؟ و در روز مرگشان تازه به یادشان بیفتیم؟ ولی خوشبختانه عزت از هستی بخش جهان است و اوست که هر شخصی را بخواهد عزیز می کند همان گونه که لیلا اسفندیاری را عزیز کرد بین مردم و پس از مرگ طرفداران زیادی پیدا کرد و همه با نوع تفکرش نسبت به کوهنوردی و پشتکارش در این راه و نوع زندگیش بیشتر آشنا شدن.

 با تشکر از وبلاگ http://leila-esfandiari.persianblog.ir

شعر زیبای پیش رو پس زمان اعلام  خبر سقوط این کوه بانوی ایران زمین توسط استاد کوهنوردی ؛ اسکی و شعر آقای کریم لقمانی سروستانی  برای این شیر زن ایران  سروده شده است  که تقدیم شما می گردد . همچنین اصل این شعر در سایت خصوصی ایشان (سرو ناز http://sarvenaz.blogsky.com) در مرداد ماه انتشار یافته است.

سروها استاده میمیرند(بیاد لیلا اسفندیاری شیرزن کوهنوردی ایران) 

کوله بارش سنگین
گامهایش استوار
نگاهش سوی قله
گاشربروم 2 درانتظارصعود این شیرزن
یخچالها یکی یکی درنوردید
خسته گی مرده بود درتن اش
گامهایش همچنان توانمند ومقاوم
آنچنان قایقی درامواج آرام دریا
برای فتحی دیگر و افتخاری برتر
برفراز قله رسید با اشک شوق
پرچم افتخار گشود
نانگاپاربات . غارپِروُ
دنا  و دماوند
سهند و سبلان
اشترانکوه و دیواره عظیم علم کوه
درانتظار دیدار دوباره اش
گوشها انتظار شنیدن طنین صدای گرمش بربلندای قله
هیچ کس این را نمیدانست
خنده ها آبستن غمهاست
لیلا گام برقله گذاشت
اما هرگز نتوانست افتخارش با قلم ترسیم کند
غیراز تصویرش برفراز قله
دربرگشت دچار صانحه شد
لیلا ایستاده مُرد هرچند سروی استواربود
و دردل یخچالهای عظیم گاشر به آرامش رسید
تا همیشه جسم بی جانش مصون بماند
دیگر لیلا نیست
نامش .تصویرش .شجاعت اش ماندگار
تا صعودی دیگر
شاید شاهدجسم بی جانش درقلب یخچالها باشیم
**
اورفت  وُ نامش گشته ماندگار - تنها ازاو عکسی مانده یادگار

s@rv
جمعه ۳۱ تیر، پیکر لیلا اسفندیاری در ارتفاعات هیمالیا و بین شکاف های یخی برای همیشه آرام گرفت. بانوئی که صعودهای زمستانی اش از مسیرهای مختلف به قلل و صعودش از دیواره علم کوه، فقط گام های نخست او در بلندپروازی های بی نظیرش درکوهنوردی بود.
هرچند نه نثر بود و نه نظم ، آنرا بحساب قلم ناتوانم بگذارید تنها احساس درون بود چون درسالیان طولانی فعالیت در این رشته خود نیز شاهد از دست دادن تنها برادرم و چند نفر از همنوردان دیگرم بودم

دفن شیرهای سنگی زیر دریاچه گتوند !

شیرهای غول پیکر تاریخی و سنگی که مردم منطقه آب ماهیک در استان خوزستان آنها را روی سنگ قبر بزرگان قرار می دادند، پس از آبگیری سد گتوند به زیر آب رفتند این درحالی است که این شیرهای سنگی با عنوان " بردشیرها " در فهرست میراث ملی ثبت شده بودند.

آدمیان اگر اسب را مظهر نجابت، شکوه و زیبایی، گاو را مظهر فراوانی و برکت می دانند شیر را هم مظهر صلابت و قدرت می دانستند، به همین دلیل از روزگار باستان برای پاسداشت افراد رشید و محبوب پیکره‌ای سنگی از شیر می‌ساختند و بر مزار فرد موردنظر که جانش را در راه آرمانهای بشری داده بود، قرار می‌دادند.

بخشی از مردمان بختیاری از شیر سنگی به عنوان بردشیر نام می‌برند به همین دلیل در بیشتر قبرستان‌های استان خوزستان و مناطق بختیاری‌نشین، این شیرهای سنگی روی قبر بزرگان روستاها نصب شده است از این رو خوزستان را موزه روباز شیرهای سنگی می دانند.

شیر سنگی‌ها از پهلو مزین به نقش شمشیر، اسب، تفنگ، مهر و تسبیح هستند و بر گرده آنها مشخصات متوفی نقش می‌شد. این نقش‌ها بر پایه خصلت‌های متوفی بوده و سنگ‌تراشان با الگوهای ذهنی، پیکره شیر را از سنگ و صخره‌های زمخت با ابزاری ابتدایی که به کوه‌بُر معروف هستند جدا و سپس با بن‌مایه‌های طبیعی و ذاتی در قالب نقش‌ و نگار بازآفرینی می‌کنند.

از تعداد شیرهای سنگی و مناطقی که در آن شیر سنگی وجود دارد آمار کامل و دقیقی در دست نیست اما دو شیر عظیم سنگی روستاهای آب ماهیک و تنبل پس از آبگیری سد گتوند به زیر آب رفتند این درحالی است که پیش از این مسئولان میراث فرهنگی در استان خوزستان اعلام کرده بودند که با همکاری مسئولان سد گتوند قرار است موزه ای برای این شیرهای سنگی اختصاص یابد و این شیرها به آن موزه انتقال داده شوند اما هیچ وقت نه چنین موزه ای افتتاح شد و نه شیرهای سنگی از روستاهایی که به زیر آب رفتند، بیرون کشیده شدند به همین دلیل شاید اگر روزی غواصانی به زیر دریاچه سد بروند، در برخی از مناطق با انبوهی از شیرهای سنگی روی قبرستان مواجه شوند!

برد شیرها بین ۳۵۰ تا ۷۵۰ کیلو و ارتفاع ۸۰ تا ۱۵۰ سانتی متر بودند و از سنگهای موجود در کوهها و صخره های مجاور محل دفن توسط سنگ تراشان بومی یا استادانی از شهرهای اطراف ساخته می شدند. برخی از آنها نیز ارتفاعی بیش از دو متر داشتند.

اما غیر از بردشیرهای منطقه آب ماهیک که در زیر آب مدفون شدند، در قبرستان بارانگرد که مابین باغملک و ایذه واقع است چند شیر سنگی وجود دارد که تعدادی از آنها به دلیل حفاری‌های غیرمجاز از جا کنده و شکسته شده‌اند.