مرگ به دلیل ایست قلبی

مرگ یک کوه‌نورد به دلیل تنگی نفس و ایست قلبی!
۵۵ ساله اهل «آمل»

انجمن پزشکی کوهستان ایران: «مهدی محمدیان» روابط عمومی اورژانس 115 بابل اظهار داشت: روز جمعه در تماس یکی از کوه‌نوردان از منطقه کوهستانی «شیخ موسی» و «شالدرکلا بندپی» شرقی با اورژانس 115 بابل مبنی بر ایست قلبی یکی از کوه‌نوردان، بلافاصله تکنسین‌های اورژانس 115 بندپی به محل حادثه اعزام شدند.

 وی افزود: در این حادثه تعدادی از کوه‌نوردان آملی که برای کوه‌نوردی به منطقه «بندپی» رفته بودند مهمان یکی از کوه‌نوردان به علت کوه‌گرفتگی، کمبود اکسیژن و فعالیت ورزشی زیاد دچار ایست تنفسی شد.

 «محمدیان» بیان داشت: همراهان بیمار را بعد از ۲۰ دقیقه از کوه به جاده خاکی انتقال داده و تا قبل از رسیدن تکنسین‌های اورژانس 115 اقدامات اولیه را انجام دادند و با توجه به صعب‌العبور بودن منطقه و پیچ و خم زیاد جاده، نیروهای اورژانس بلافاصله خود را به موقع به محل حادثه رسانده و اقدامات اولیه پزشکی را انجام دادند.

وی تصریح کرد: با توجه به اینکه اقدامات پزشکی از قبیل CPR بر روی کوه‌نورد ۵۵ ساله انجام شد اما این اقدامات تاثیری نداشت و کوه‌نورد بابلی جان سپرد.

رئیس اورژانس 115 بابل از افرادی که دارای مشکلات قلبی از قبیل فشار خون و آسم هستند خواست از رفتن به ارتفاعات خودداری کنند.

حادثه در دیوراه رامجرد

انالله و انا علیه راجعون

با نهایت تاسف و تاثر، درگذشت ناگهانی دوست و همنورد عزیزمان آقای اسماعیل شفیعی عضو محترم گروه کوهیاران پارس را تسلیت عرض نموده و ازخداوند منان برای ایشان علو درجات و برای خانواده محترمشان و اعضاء محترم گروه صبر و شکیبایی را  آروزمندیم. روحش شاد و یادش گرامی 

لازم به ذکر است نامبرده در روز جمعه گذشته بر اثر سقوط از دیواره رامجرد و از ارتفاع  15 متری دارفانی را وداع گفت 

دیواره رامجرد یکی از مناطق سنگنوردی استان فارس می باشد  

تاکنون گزارشی از نوع و چگونگی حادثه  دریافت نشده است

مرگ کوهنورد در کلک چال

مرگ کوه‌نورد به دلیل عارضه قلبی در «کلکچال»!

انجمن پزشکی کوهستان ایران: متأسفانه حدود ساعت 7 صبح روز جمعه ۵ مهر ماه(در حین گزارش آقای پیرایرانی خبرنگار برنامه صدای کوهستان) ، مردی حدوداً پنجاه ساله(که احتمالا از تیمهای نظامی جهت صعود به تپه نورالشهدا به منطقه عزیمت نموده بود) به دلیل عارضه‌ی قلبی در ارتفاعات «کلکچال» (ایستگاه یک) فوت می‌کند.

بنا بر این گزارش، متوفی وزن بالایی داشته و دقایقی قبل از حمله قلبی قرص زیرزبانی نیز مصرف کرده است. با این وجود آنچه مورد انتقاد قرار گرفته، وضعیت نامناسب اعزام و باتأخیر گروه‌ امداد و نجات عنوان شده که در حدود ۵۰ دقیقه برای رسیدن به موقعیت فرد حادثه دیده زمان برده است! ... این درحالی‌ست که حداکثر زمان لازم برای رسیدن به فرد مذکور پس از اطلاع‌رسانی، حداکثر ۱۵ الی ۲۰ دقیقه برآورد شده که در صورت حضور به موقع امدادگران و اقدامات لازم، ضریب زنده ماندن و نجات این فرد ( به رغم عدم ملاحظات شخصی) بسیار افزایش می‌یافت.

این گزارش هم‌چنین از عدم همراه داشتن تجهیزات لازم و اولیه‌ی امدادی توسط امدادگران در حد حتی یک «گوشی پزشکی» برای بررسی ضربان قلب حکایت دارد!

پی نوشت: متن ذیل را جناب آقای دکتر سپهری برایمان ارسال کرده اند که جا دارد توضیحاتی در این مورد بدنبال آن ارائه گردد:

دارم یواش یواش شک میکنم!

خیلی تعجب کردم نه از بابت خبر که از جای آن. من سالی چند بار بیشتر کلکچال نمی رم اما سال 54 که من تازه کوهپیمایی را آغاز کرده بودم، یک روز جمعه که با برادرم به کلکچال می رفتیم، یک جنازه رو پایین میآوردند. سقوط نبود  اما نمی دونم جریان چی بود.

از سال 67 که کلکچال بازگشایی شد تا امروز خود من شاید 10 مورد سکته و ایست قلبی در این مسیر دیدم و چندین مورد خبر آن را شنیدم.

یک موردش که یک پزشک متخصص قلب بود اگه اشتباه نکنم اسمش دکتر عباس کاووس کیانی بود. یک موردش هم که روی یک لبه ایست قلبی کرده بود و از ارتفاع پایین افتاده بود. پارسال هم که باز یک پارچه یادبود دیدم.

و خیلی بیشتر یکبار که دوست خودم که البته قلبش مشکل داشت حالش بد شد و من به سرعت قرصش را در داخل دهانش گذاشتم و کمک های اولیه را انجام دادم.  به خیر گذشت.

آخه این همه مرگ و سکته و ایست قلبی روی یک مسیر کوتاه. عیب از مسیره یا از مردم یا از هوای آلوده و یا از .... (پیشنهاد می کنم آمار ایست قلبی و سکته ها در مسیر کلکچال گردآوری بشن) شاید بتوان نتیجه ای آن آن گرفت.

شاید بهتر باشه که پزشکها هم کمی شک کنند.

انجمن پزشکی کوهستان ایران: متاسفانه در کشور ما یا شاید در خیلی از کشورها در طول زندگی توجهی به سلامتی خود نداریم و تازه موقعی متوجه می شویم که معمولا از عمر فعال و ورزشی مان گزشته است. بعد از بازنشستگی تازه به فکر ورزش کردن می افتیم. شاید در اطرافیان خود این مورد را بارها دیده اید. به مرحله اضافه وزن که می رسیم فکر فعالیت بدنی و تغییر شیوه زندگی می افتیم که در این شرایط عروق قلبی دچار صدمات و گرفتگی های متعدد شده است و نمونه آن هم در مرگ افرادی است که در مسیرهای کوهنوردی دچار عارضه قلبی می شوند.

در چنین شرایطی نیز سن مفید ورزشی ما گذشته و شاید ورزش بدون ملاحظات پزشکی و معاینات لازم توسط یک متخصص قلب را شروع می کنیم.

و شاید راحت ترین راه پرداختن به ورزش را نیز کوهنوردی بدانیم چون محدودیت سنی برای آن در نظر نمی گیریم  . . . . 

بعد قاعدتا سراغ راحت ترین مسیرها می رویم. در بین مسیرهای کوهنوردی و کوهپیمایی شمالی تهران یکی از سهلالوصول ترین آنها مسیر کلکچال است و نسبت به مسیرهای دیگر دسترسی آسان تری دارد ضمنا بودن مکان هایی جهت زیارت همچون تپه نورآلشهدا برای برخی ارگانها و برنامه ریزی صعودهای گروهی و دسته جمعی این مسیر را متمایز نموده است. 

از نظر علمی هیچ تفاوتی بین مسیر 2700 متری کلکچال با مسیر شیرپلا و یا درکه موجود  نمی باشد و بارها نیز خبر فوت ناشی از سکته های قلبی نیز از مسیرهای دیگر گزارش شده است و برای کسی که سابقه ورزشی خوبی ندارد و از اضافه وزن برخوردار است و احتمالا بیماری قلبی نیز دارد احتمال بروز چنین اتفاقی بسیار محتمل است. پس نباید به مسیر شک کرد و در هر مسیری احتمال بروز چنین اتفاقی وجود دارد. 

نجات جان سه نفر و جان باختن !

پسر جوان پارس آبادی پس از نجات جان سه نفر، براثر غرق شدگی جان خود را از دست داد . فرماندار پارس آباد گفت: سعید خان محمدی که به همراه تعدادی از اعضای خانواده و بستگانش سرگرم شستن فرش در کانال آب در نزدیکی روستای امیرخانلو بود، پس از مشاهده دست و پازدن سه نفر از بستگانش به یاری آنها شتافت و با تلاش زیاد آنها را از غرق شدن نجات داد .
آقای کریمی افزود: این جوان 19 ساله که برای نجات غرق شدگان انرژی زیادی صرف کرده بود، براثر خستگی و فشار بیش از حد تعادلش را از دست داد و در آب غرق شده و می میرد .
پارس آباد مغان در شمال استان اردبیل و کناره های رودخانه مرزی ارس قرار دارد و کانال های آبیاری، آب ارس را به مزارع کشاورزی این منطقه منتقل می کند .

نگذارید پویای 5 ساله بمیرد

عصرایران: خیریه همت در آخرین فراخوان خود ، شرح حال مختصری از وضعیت اورژانسی یک کودک ۵ساله را منتشر کرده و از خیرین خواسته است همانند همیشه ، کمک کنند تا این کودک از خطر مرگ حتمی نجات پیدا کند.
آنچه در زیر می خوانید عیناً از سایت این خیریه معتبر اینترنتی (اینجا) نقل می شود:

پویا ازیک سالگی دچار نارسایی شدید قلبی می شود و تا امروز هم پدر و مادرش هزینه های زیادی برای درمان او انجام می دهند ولی موثر نبوده است.

در قلب پویا ۲سوراخ وجود دارد که باید بسته شود؛ همین طور۲سال پیش در ۴رگ قلبش پل گذاشته اند و امروز باید این پلها برداشته شود.یکی از شریان های قلبی او که از ریه رد شده هم دچار مشکل است که باید تحت جراحی قرارگیرد.

چندی پیش پس از انجام معاینات و آزمایش های اولیه توسط پزشکان متخصص تاکید می شود که این کودک باید هرچه سریعتر تحت "عمل جراحی قلب باز” قرار گیرد و هرگونه تاخیر در این جراحی ممکن است باعث "آبسه مغزی” او شود.

متاسفانه برای جراحی این کودک با وجود پیگیری های فراوان از مرکز طبی کودکان و سایر مراکز دولتی نوبت عمل برای این کودک حداقل یک سال آینده تعیین شد.

مهران پدر پویا برای اینکه فرزندش از دستش نرود حاضر است هرکاری بکند.

او نیروی پیمانکاری یک شرکت و شغل او نگهبانی از ساختمان است ولی به هر دری زده و از هرکسی قرض کرده تا بتواند مبلغ جراحی را تامین کند اما هنوز حداقل ۱۵۰ میلیون ریال برای این کار کم دارد.

برای زنده ماندن پویا همت و برای کمک ، اینجا را کلیک کنید.

سقوط و مرگ نوجوان 8 ساله

یک نوجوان بر اثر سقوط از کوه در خمینی شهر جان باخت:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: معاون سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی خمینی شهر از سقوط یک نوجوان هشت ساله از اهالی دهنو از کوه امامزاده سید محمد خمینی شهر خبر داد و گفت: این حادثه موجب مرگ این نوجوان شد.

ˈجعفر کبیریˈ روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: عصر جمعه دو نوجوان هشت و 13 ساله و یک جوان 22 ساله از اهالی منطقه دهنو در کوه امامزاده سید محمد خمینی شهر گرفتار شدند.

وی اظهار کرد: این حادثه توسط یک گروه کوهنورد دانشجویی به آتش نشانی اطلاع داده شد و عملیات نجات این افراد به علت صعب العبور بودن منطقه 10 ساعت طول کشید.

وی با اشاره به پایان یافتن زمان این عملیات تا ساعت چهار امروز (شنبه) گفت: در این عملیات نوجوان 13 ساله و جوان 22 ساله نجات یافتند ولی نوجوان هشت ساله به علت سقوط از ارتفاع یکصد متری جان خود را از دست داد. کبیری افزود: دو نجات یافته نیز که دچار مصدومیت شده بودند راهی بیمارستان شدند.

وی گفت: این عملیات با تلاش و مشارکت نیروی امدادی هلال احمر خمینی شهر، آتش نشانی اصفهان و خمینی شهر و بیش از 50 نفر از اهالی منطقه دهنو انجام شد.

وی با اشاره به اینکه بارها حادثه سقوط از این کوه موجب کشته و زخمی شدن افراد شده است از خانواده ها درخواست کرد به علت خطرناکی کوه امامزاده سید محمد از فرزندان خود مراقبت بیشتری کنند.

کوهنوردان چرا در اورست می میرند ؟

کوهنوردان چرا در اورست می‌میرند؟

انجمن پزشکی کوهستان ایران: یکی از محققان می‌گوید: این تحقیقات برای جلوگیری از مرگ و میر در کوه اورست بوده است. بیشترین کسانی که در این کوه می‌میرند جوان هستند و دوستان و خانواده‌های آنها از وجودشان بی‌بهره می‌مانند. کوهنوردی مفرح است، اما باید مراقبت‌های لازم انجام شود تا به بهای مردن کوهنوردان تمام نشود. کوهنوردان سعی کنند آمادگی لازم را کسب کنند سپس دست به صعود بزنند. کوه اورست سال دیگر هم سر جای خود خواهد بود!

محققان آمریکایی و انگلیسی با انجام تحقیقات وسیع بر روی مرگ و میر کوهنوردان در کوه "اورست" به مستندات تازه‌ای درباره دلایل مرگ آنها دست یافتند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی اولین مطالعات گسترده را درباره فاکتورهایی که باعث مرگ کوهنوردان "اورست" می‌شوند، انجام داد. این فاکتورها عبارتند از : شرایط آب و هوایی سخت، خستگی، ورم مغزی، سقوط بهمن و مشکلات تنفسی.

این مطالعات توسط محققان آمریکای شمالی و انگلیسی انجام شد و در مجله پزشکی انگلیس منتشر شد.

کوه "اورست" یکی از خطرناک‌ترین کوه‌هاست. از سال 1920 هزاران کوهنورد سعی کرده‌اند تا به قله آن که در ارتفاع 29 هزار پایی است ، دست یابند. بیش از 200 نفر تاکنون جان خود را در این راه از دست داده‌اند.

دکتر کنت مور، استاد فیزیک از دانشگاه تورنتو می‌گوید: تاکنون مطالعات گسترده‌ای در این باره انجام نشده بود. بعد از انجام این تحقیقات ما به خوبی می‌دانیم که چه فاکتورهایی نقش مهمتری در مرگ کوهنوردان در اورست ایفا می‌کنند.

محققان 212 مرگ در اورست بین سال‌های 1921 تا 1969 را بررسی کرده‌اند، آنها از اطلاعات ثبت شده زیادی در پایگاه‌های مختلف استفاده کردند.

آنها دریافتند:

- 192 مرگ بالاتر از کمپ آخر اتفاق افتاده‌اند که نسبت به مرگ و میر در کوه‌های دیگر این آمار در "اورست" بیشتر است.

- شرایط آب و هوایی سخت دلیل 25 درصد از مرگ‌ها را به خود اختصاص داده است.

- بالاتر از ارتفاع هشت هزار متر، آن دسته از افرادی که مشکل تنفسی پیدا نکرده‌اند بر اثر مشکلات مغزی و به خصوص ورم مغزی جان خود را از دست داده‌اند.

- بسیاری از کسانی که در اورست مرده‌اند از گروه خود جا مانده‌اند که این به دلیل خستگی بوده است.

- بیشتر کوهنوردان هنگام صعود به ارتفاع بالاتر از هشت هزار متر مرده‌اند در حالی که محلی‌ها (اهالی پنال و تبت) بیشتر در ارتفاع پایین‌تر جان خود را از دست داده‌اند.

- سفر به اورست حدود 60 روز طول می‌کشد. 80 درصد کوهنوردان بعد از رسیدن به قله جان خود را از دست می‌دهند.

دکتر فیرت مدیر این تحقیقات، از دانشگاه ماساچوست می‌گوید: این تصور وجود داشت که سقوط بهمن و مشکلات تنفسی در کوه اورست مهم‌ترین دلایل مرگ و میر کوهنوردان است. اما تحقیقات ما نتایج دیگری را نشان می‌دهد.

جزئیات تازه از مرگ سه کوهنوردایرانی در برودپیک

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : دبیر باشگاه کوهنوردی آرش به موضوعات مطرح شده در مورد صعود سه کوهنورد ایرانی به برودپیک پاسخ داد و جزییات تازه‌ای از این صعود را بازگو کرد.

به گزارش ایسنا، "آیدین بزرگی" ،"مجتبی جراحی" و "پویا کیوان" دو هفته پیش در مسیر بازگشت از قله "برودپیک" در هیمالیا مسیر اصلی را گم کرده و مفقود شدند که پس از چند روز جستجو اثری از آنها پیدا نشد و جست و جوها بی نتیجه پایان یافت. پس از این حادثه بود که شائبه های زیادی در مورد این صعود و ضعف گروه پشتیبانی و صعود انتحاری کوهنوردان ایرانی مطرح شد که همایون بختیاری، دبیر باشگاه کوهنوردی آرش در گفت و گو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: کاری که این کوهنوردان انجام دادند کار بزرگی بود و من با جرات تمام از کاری که انجام دادند دفاع می کنم و پاسخ های لازم را می دهم.

وی در مورد این که گفته شده صعود این سه کوهنورد صعودی انتحاری بوده و برنامه ریزی آنها تنها برای صعود بود و فکر و برنامه ای برای نحوه بازگشت و مشکلات پیش بینی نشده نداشتند، افزود: روش این کوهنوردان برای صعود روش سبک بار و آلپاینی بود. این کوهنوردان برای رسیدن به کمپ 3 از روش کلاسیک استفاده کردند و بعد از آن با یک حرکت افقی به سمت مسیر اصلی رفتند و از آنجا به سمت بالا رفتند.

بختیاری یادآور شد: معمولا تیم های ضعیف نمی توانند از روش سبک بار برای صعودهایشان استفاده کنند و تیم های قدرتمند هستند که از این روش استفاده می کنند چون در این صعود تمام تجهیزات بر دوش کوهنوردان است و باربر هم در کنار آنها نیست. می گویند صعود انتحاری بوده ولی نمی‌دانند لفظ انتحاری یعنی چه؟ آنها کوهنوردان با تجربه ای بودند و برای تمام لحظات صعود خود برنامه داشتند. مگر خلبانی که می‌داند اگر پرواز کند دچار حادثه می‌شود این کار را انجام دهد و یا اینکه او برای فرود آمدنش هیچ برنامه ای نداشته باشد؟

دبیر باشگاه کوهنوردی آرش با اشاره به اینکه در مسیر بازگشت از قله، مسیر طناب ثابت گذاشته شده ادامه داد: این طناب ها کار را برای کوهنوردان در مسیر بازگشت آسان می کند و شاید کوهنوردان ما به دلیل خستگی و کافی نبودن دیدشان، مسیر را گم کردند.

وی در مورد اینکه گفته می شود این کوهنوردان برنامه ریزی درستی برای به همراه داشتن آب و غذا و بقیه تجهیزات لازم نداشتند، افزود: آنها طبق برنامه ریزی انجام شده مسیر را صعود کردند و اگر مسیر را در بازگشت گم نمی کردند همه چیز طبق برنامه پیش رفته بود و هیچ مشکلی پیش نمی آمد. این کوهنوردان سه شنبه که صعود را انجام دادند اگر به کمپ 3 بر می گشتند این مشکل پیش نمی آمد اما آنها چهارشنبه بود که اعلام کردند آب و غذا می خواهند. این کوهنوردان سخت ترین کار ممکن را در ارتفاع بالای هفت هزار متر انجام دادند که همین حضور در این ارتفاع انرژی افراد را تخلیه می کند، چه برسد به اینکه کار فنی کوهنوردی هم انجام دهند.

بختیاری با تاکید بر اینکه این کوهنوردان به دلیل خستگی و یخ زدگی حتی نتواستند مکان دقیق توقف خود را به صورت پیامک به گروه پشتیبانی ارسال کنند به ایسنا گفت: ما چندین بار از آیدین خواستیم که مختصات محل حضور خودشان را برای ما بفرستد تا محل دقیق آنها را شناسایی کرده و بهتر بتوانیم کمک رسانی کنیم اما او گفت که به دلیل یخ زدگی انگشتانش نمی تواند این کار را انجام دهد. این است تفاوت حضور در ارتفاع بالا که تمام انرژی افراد را می گیرد و اجازه ساده ترین کارها را هم نمی دهد.

گفته می‌شود کوهنوردان از تلفن ماهواره‌ای "ثریا" استفاده کرده‌اند که به دلیل تحریم‌ها امکان ارتباطی لازم را نداشته است. وی در پاسخ به این سوال، گفت: این که می‌گویید اصلا درست نیست. تلفن ماهواره‌ای در همه جا پوشش دارد، مگر این که در مکان دربسته‌ای باشد که امکان ارتباط وجود نداشته باشد. ضمن این که وقتی می‌گویید آنها نمی توانستند با این تلفن ماهواره‌ای با ما ارتباط بگیرند، اشتباه است، چون آنها با همین تلفن بارها با ما در تماس بودند و اطلاعاتشان را به ما می‌دادند.

دبیر باشگاه کوهنوردی آرش در پاسخ به این سوال که اکنون وضعیت پیکر آنها در منطقه هیمالیا چطور است؟ گفت: منطقه مورد نظر تخلیه شده است و هر گونه عملیاتی به سال بعد موکول شده است. باران ‌های موسمی در این منطقه شروع شده و تنها ارتش پاکستان است که در این منطقه نظامی مستقر شده است.

وی در پاسخ به این سوال که آیا اجساد این کوهنوردان پیدا خواهد شد و امکان پایین آوردن آنها وجود دارد، یادآور شد: اولا که این کوهنوردان عزیز در مسیر اصلی نیستند که محل رفت و آمد باشد. شاید اگر محلی بود که مسیر کوهنوردان برای صعود بود، می‌شد پیش‌بینی کرد اجساد آنها یافت شود. نکته مهم دیگر این است که آنها در ارتفاع بالای هفت هزار متر هستند که در این ارتفاع امکان امدادرسانی وجود ندارد، مگر این که فرد مصدوم خودش حرکت کند. در این ارتفاع کوهنوردان خودشان سختی‌های زیادی دارند و این امکان وجود ندارد که کوهنورد فرد دیگری را حمل کرده و به پایین بیاورد. در صورتی که قصد چنین کاری را داشته باشد جان خودش هم در خطر است.

بختیاری ادامه داد: تنها امدادرسانی که بالای هفت هزار متر انجام شد مربوط به چند سال پیش است که ما خودمان برای نجات محمد اوراز انجام دادیم که هفت روز طول کشید و سرانجام او را به جایی رساندیم که بتواند سوار هلی کوپتر شود. بعد از این عملیات نجات بسیاری از کوهنوردان خارجی از ما می‌پرسیدند که چرا این کار خطرناک را انجام دادید، چون کاری که انجام دادیم به خطر انداختن جان بقیه بود.

وی در مورد این که گفته می‌شود تیم پشتیبانی این صعود ضعیف بوده و رامین شجاعی و افشین سعدی اگر شرایط بهتری داشتند و آماده‌تر بودند شاید این سه کوهنورد ما اکنون زنده بودند، به ایسنا گفت: این مورد هم که می گویید نمی‌تواند صحت داشته باشد. سعدی و شجاعی هم انسان هستند و ممکن است بیمار شوند. آنها اگر بیمار نمی‌شدند که همراه بقیه صعود می‌کردند! شجاعی به خاطر مشکل ریه و سعدی به خاطر ارتفاع زدگی همراه تیم نتوانستند صعود کنند که مشکل عجیبی نیست. در بسیاری از صعود‌ها سرپرست تیم در کمپ اصلی می‌ماند و بقیه را هدایت می‌کند.

وی یادآور شد: نکته دیگر این است که هیچ برنامه‌ای برای صعود این دو نفر وجود نداشت. "آیدین بزرگی"، "مجتبی جراحی" و " پویا کیوان" تیم قوی بودند که قبلا به هیمالیا رفته بودند. البته این را باید صادقانه بگویم که با توجه به چیزهایی که دیدم و از آنها شنیدم اگر شجاعی و سعدی هم در بهترین حالت بودند باز هم نمی‌توانستیم به آنها کمکی کنیم. برای کمک به آنها نیاز به یک تیم قوی چند نفره بود که با در اختیار داشتن مختصات دقیق، امکانات لازم را به آنها برساند تا آنها چند روز استراحت کرده و ریکاوری لازم را انجام دهند، سپس خودشان مسیر راه را به سمت پایین ادامه دهند. باز هم می گویم که در ارتفاع بالای هفت هزار متر امکان حمل نفر دیگری وجود ندارد.

بختیاری در پاسخ به این سوال که کوهنوردان چرا این صعود را انجام دادند، گفت: کوهنوردان تنها برای عشق خودشان به کوه می‌روند و به دنبال پاداش و جایزه‌ای نیستند و به آنها پاداشی داده نمی‌شود. معتقدم که کوهنوردان خودخواه‌ترین افراد هستند، چرا که می دانند چه سختی‌هایی باید تحمل کنند و از آن طرف خانواده‌شان را تنها به عشق کوه رها می‌کنند و می‌روند. این یعنی آنها تنها کوه را می‌خواهند.

بختیاری با اشاره به این که خودش در اولین صعود کوهنوردان ایرانی به اورست در ترکیب تیم اعزامی بود، تصریح کرد: در سال 77 هم با آن امکانات، صعود به اورست کار بسیار بزرگی بود که فدراسیون انجام داد. کوهنوردان ما زحمت زیادی کشیدند و به دنبال پاداش نبودند. خدا را شکر آن صعود شروعی بود برای موفقیت‌های بعدی کوهنوردان ایران. تنها چیز بزرگی که از آن صعود برایم باقی ماند، توجه ویژه مقام معظم رهبری بود که برایم عالی بود و انگیزه‌ای شد برای ادامه کار.