حرکت در راهپیمایی و تنفس

چگونگی حرکت در راهپیمایی های طولانی:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: در کوه پیمایی، قدمهای متعادل و آهنگ ثابت و سرعت یکنواخت رکن اساسی می باشند. چنانچه یک روش کوه پیمایی بسیار مهم را خواسته باشیم تعیین کنیم که بر اساس آن سرعت راه پیما تنظیم و انرژی ذخیره و به طور متعادل مصرف گردد آن روش قدم برداشتن توأم با استراحت می باشد. راه پیمایی در کوهستان همراه با صرف انرژی زیاد است لذا پا و ششها احتیاج به یک زمان کوتاه استراحت در خلال حرکت پیدا می کنند.

در قدم آهسته همان طور که در هر گام یک لحظه و مکث وجود دارد، تعداد تنفس می باید با این جریان تطبیق داده شود.

به طور مثال در شرایط معمولی هر سه یا چهار گام یک عمل دم و هر سه یا چهار گام دیگر با عمل بازدم هماهنگ می گردد، در این مثال گامها سریعتر از ریه های شخص عمل می کند و در واقع گامها باید در مکث بوجود آمده استراحت کنند لکن در ارتفاعاتی که هوا رقیق است ریه ها احتیاج به مکث دارند و در ازاء هر دو، سه، یا پنج نفس یک قدم برداشته می شود.
در ارتفاعات بالا کوه نوردان می باید آگاهانه نفس عمیق و سریع و پشت سر هم بکشند در ارتفاعات پایین عضله های پا هستند که احتیاج به زمان بیشتری جهت کسب انرژی دارند. یک عامل مهم در راه پیمایی توأم با استراحت، هماهنگی فکری و روحی می باشد. وقتی که قله همانطور دور و غیرقابل دسترس به نظر می رسد. شخص می باید به این روش اعتماد نماید که مسافتهای باقی مانده را به کندی ولی پیوسته پشت سر بگذارد. در این نوع حرکت گامها می باید آهسته تر از مواقع معمولی برداشته شود، به نحوی که نفس کشیدن مانع صحبت کردن نشود.

                                         
اگر در هنگام حرکت دچار تنگی نفس بشویم و نتوانیم براحتی با دیگران صحبت نماییم می توان نتیجه گرفت که سرعت قدم برداشتن زیاد است. قدم برداشتن آهسته و متعادل، احتیاج به استراحت ثابت و ایستای کمتری پیدا می نماید و بسیار بهتر از قدم برداشتن سریعی است که مستلزم تعداد استراحت بیشتری می باشد یک کوه پیما می باید بدون نیاز به استراحت، لااقل برای مدت یک ساعت راه پیمایی نمودن بتواند بر روی شیبهای تند با هماهنگی قدم برداشته و تنفس خود را کنترل نماید. یک نفر مبتدی نباید بیشتر از ده کیلومتر در روز راه پیمایی نماید مخصوصاً در شرایطی که ارتفاع بیشتر از 1500 متر باشد. در مناطق برفی و قلوه سنگی این مقدار به تناسب کاهش می یابد.

نحوه حرکت در سرازیری:اولین مرحله آمادگی هنگام حرکت در سرازیری این است که داخل پوتین جوراب ضخیم و نرم دیگری پوشیده و با بستن محکم بندکفش از حرکت اضافی پا در پوتین جلوگیری نماییم.

مراحل چهار گانه حرکت در سرازیری:

 1. قدمهای برداشته شده در سرازیری می باید متعادل تر از قدمهایی باشد که تنها تحت تأثیر قوه جاذبه قرار می گیرد و بی اختیار برداشته می شود. 3. در سرازیری است که خراشهای پوستی ایجاد می شود و مفصل زانوها جابجا شده مچ پا می پیچد، لذا سرعت راه پیمایی در سرازیری نباید خیلی بیشتر از سرعت سربالایی باشد. 4. در سرازیری شخص باید گامهای خود را با اختیار و کنترل شده بردارد و به دلیل همین کنترل حرکت است که شخص باید به میزان سرعت خود دقت نماید. معروف است که کامیون با هر دنده ای که در سربالایی می رود حداکثر با یک دنده سبکتر از آن در سرازیری به آن توجه کند و همچنین به استراحت در سرازیری به همان اندازه استراحت در سربالایی اهمیت دهد. تنفس صحیح در کوه
تنفس باید عمیق و به طریقه صحیح صورت گیرد برخلاف آن چه اکثر اشخاص انجام می دهند حجم ششها نباید از طرفین افزایش یابد در اثر این نوع تنفس غلط حجم قفسه سینه افزایش می یابد.
در تنفس صحیح حجم ششها از ناحیه تحتانی افزایش یافته که این امر با افزایش حجم شکم همراه است. این شکل تنفس در ناحیه شکم به صورت ضربان مشخص و روشنی قابل رؤیت می باشد. لذا از نظر راحتی هیچ وقت نباید کمر را محکم با کمربند و مانند آن بست، کمربند می باید در پایین ترین حد ممکن بسته شود، در این روش باید سعی گردد هوای دم به تحتانی قسمت ریه ها هدایت و انباشتگی ریه ها از هوای دم انجام پذیرد.
عمل بازدم بعد از یک مکث چند ثانیه ای و حداقل سه ثانیه به دنبال عمل دم با فشار پرده دیافراگم به قسمت تحتانی ششها به طور کامل با حداکثر تخلیه صورت بگیرد. 2. پا در هر قدم با زانوی شکسته بر روی زمین قرار می گیرد و پاها مرتب و متواتر در کنار یکدیگر حرکت می نمایند. راه پیمایی در سرازیری هیچ کجا به اندازه راه پیمایی در سربالایی مشکل نیست ولی نباید شدت جراحات وارده را در سرازیری نادیده گرفت.
با تشکر از وبلاگ پزشکی کوهنوردی

روستای شهرستانک

گشتی در روستای شهرستانک، بهشتی در کنار پایتخت

اینجا کاخ پائیزه ناصری است روستایی حوالی تهران که اگر یک پائیزتان را در آن سر کنید بدون شک به سلیقه این شاه قاجار آفرین خواهید گفت!

هوا ابری است و خورشید مانند یک گلوله آتش سرخ رو به خاموشی پشت برگ‌های زرد و نارنجی و تنه‌های بلند و باریک درختان ناتوان زبانه می‌کشد. آسمان لحاف مخملی سرمه‌ای‌اش را نرم نرمک به سر می‌کشد و آواز جیرجیرک‌ها به اوج می‌رسد. روی چند تکه سنگ نشسته‌ایم و صورت‌مان با اندک سرمای ملایم پائیزی کاملاً خنک و بی‌حرارت است.

صدای جرق جرق سوختن ذغال‌های خاکستری و قرمز در منقلی که وسط گذاشته‌ایم و بوی مطبوع ذرت‌های کباب شده، حس خوب و دلنشینی است در این آغاز شبانگاه پائیزی در طبیعت دلنشین روستای شهرستانک تهران.

دوستان از موجودات فرازمینی می‌گویند و قصه‌های جن و پری که شنیده‌اند. انگار این دلهره مطبوع! در سکوت شبانه طبیعت زیبای پائیزی برایشان عجیب لذت بخش است. چشم می‌گردانم و به وهم خواستنی و متفاوت طبیعت در آن دوردست‌ها، پشت درخت‌ها و لکه‌های سیاهی که دقیقاً نمی‌دانم چیست نگاه می‌کنم! ذرت‌های داغ را در ظرف پر از آب نمک شور فرو می‌برم. یکی از دوستان پیشنهاد می‌کند بلال‌ها را با لیموی تازه و نمک و کمی فلفل سیاه بخوریم و بلافاصله از کوله‌اش تمام این مخلفات را در می‌آورد...

صدای خنده دوستان و هیاهوی شان به حاشیه می‌رود و کوه خاکستری از پشت آن همه شاخ و برگ در نظرم جان می‌گیرد. به عظمت طبیعت فکر می‌کنم به فضایی که در آن نشسته ام و باد بی‌هیچ مانعی در لابه لای آن پیچ و تاب می‌خورد. به دوری از تمام احجام مصنوعی و کدر شهر و نزدیکی به تمام هندسی‌های نامنظم و شفاف طبیعت. اینجا صمیمیتی دارد که تو را به باستانی‌‌ترین احساس‌های بشری می‌رساند...

وقتی به خودم می‌آیم می‌بینم همه ساکت شده‌اند و زانو به بغل آسمان و درختان را در لفافه‌ای از حریر بنفش شب تماشا می‌کنند. نمی‌دانم هرکدام به چه چیز فکر می‌کنند اما برای من صحنه‌هایی از کارتون‌های زمان بچگی‌ام زنده می‌شود و دوستانی که در دل طبیعت شب گرداگرد یک آتش نشسته‌اند!

حس فوق‌العاده و سرشاری است. اسباب درست کردن یک چای زغالی را هم فراهم می‌کنم. دود مه آلودی از زغال‌ها در هوا می‌خزد، خطی درخشان آسمان را می‌شکافد و لحظاتی بعد صدای غرش ابر‌ها بچه‌ها را از جا می‌پراند. اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد جز قطره‌های ملایم بارانی که تصمیم داریم جدی‌اش نگیریم و در همین فضای بی‌نظیر استکانی چای داغ با هم بنوشیم.

مسیر شهرستانک از جاده کرج ـ چالوس شروع می‌شود که بهترین راه، نرسیده به گچسر از یک مسیر آسفالته است که 8 کیلومتر بعد از طی مسیر به این روستا می‌رسیم. اینجا پر از درختان رنگارنگ پائیزی است انگار که خدا بوم و سه پایه اش را بر این نقطه از زمین گذاشته باشد و بی‌محابا رنگ و زیبایی خلق کند.

راه شهرستانک در نهایت به بن‌بست می‌رسد، اما کوهنوردان راه بلد از قله توچال می‌توانند بعد از طی مسافتی به قله شاه‌نشین شهرستانک برسند و دمی بیاسایند و از همان جا راه خانه را پیش گیرند.

اگر به شهرستانک رفتید حتماً سری هم به کاخ ناصری بزنید. در این کاخ تکه سنگی وجود دارد با نوشته‌هایی که خیلی مفهوم نیست. گویا زمانی که شاه در فضای آزاد کاخش مشغول استراحت بوده است این تکه سنگ از جایی نامعلوم می‌غلتد و می‌آید درست جلوی پای اعلی حضرت متوقف می‌شود. این که شاه با چه تصور و ذوقی توجهش به این تکه سنگ جلب می‌شود را نمی‌دانم اما پس از این اتفاق او دستور می‌دهد که بر تکه سنگ چیز‌هایی حکاکی کنند و به یادگار بگذارند.

پس از قدم زدن در خزان این کاخ زیبا و تاریخی راهی چشمه گله‌گیله می‌شویم. آب زلال چشمه وقتی با نسیم خنک پائیزی همراه می‌شود دیگر دل‌کندن از دیدن آن سخت می‌شود. کمی کنار آب می‌نشینیم و تنها به صدای آن گوش می‌دهیم. هیچ اثری از صدا‌های فالش و ناهنجار شهر نیست و تنها زمزمه مادرانه و آواز قشنگ طبیعت بکر است... صدای شرشر آب و باد که برگ‌های خشک را به هم می‌زند این آرامش به تمام عضلات صورتم انبساط می‌دهد و آنها را به طرز مطبوعی شل می‌کند و از چنگال انقباض‌های عصبی ر‌ها می‌کند.

شهرستانک پر از درختان گردو است. دوستان از شاخه‌های بلند چندتایی گردوی سبز و تازه می‌تکانند و همان جا با چند تکه سنگ می‌شکنیم و مغز خوشمزه آن را در دهان می‌گذاریم.

اینجا برخلاف دیگر نقاط گردشگری کشورمان بازار جلب مسافر‌ها گرم نیست و اثری از مقوا‌هایی که شلخته تکه پاره شده‌اند و از خانه‌های اجاره‌ای و خوراکی‌های محلی خبر می‌دهند دیده نمی‌شود.

نمی‌دانم نظر شما چیست اما من آن را یک حسن قلمداد می‌کنم چون این احساس را در من تداعی نمی‌کند که اینجا مسافری بیشتر نیستم و اگر سر کیسه را شل نکنم جایی در آن ندارم! اینجا من احساس مالکیت می‌کنم احساس مالکیت به گوشه‌ای از سرزمینم که گرچه زادگاهم نیست اما به تمامی مال من است!

وقتی به شهرستانک می‌آیید باید حواستان به این نکته باشد و بدون تجهیزات و با تصور این که آنجا چیزی می‌خریم یا تهیه می‌کنیم راه نیفتید. تمام اقلام خوراکی و چادر مسافرتی و پتوهایتان را با خودتان بیاورید و کمی لباس گرم برای آن‌که بدون نگرانی در پائیز دل انگیز شهرستانک قدم بزنید.

چشمـــه گلــه​گیــــله

چشمه گله گیله در بالا‌ترین نقطه روستای شهرستانک قرار دارد با نیم ساعت پیاده روی از کاخ ناصری می‌توان به این چشمه رسید. چشمه به پر آبی در منطقه معروف است.

راه‌هــای دستـــرســـی

برای رسیدن به شهرستانک بایدمسیری زیبا همراه با مناظر بدیع طبیعت را طی کنیم. این مسیرازامامزاده داود واقع درشمال تهران شروع وبعد ازگذشتن ازدره‌ای که به شمال شرقی امتداد دارد وعبوراز ارتفاع 3600 متری، به دشت چمن مخمل وبعد کاخ ناصرالدین شاه ودر نهایت به شهرستانک می رسد.

علاوه بر این برای دسترسی به شهرستانک، راه آسفالته ۸ کیلومتری نیز وجود دارد که از جاده چالوس، نرسیده به گچسر منشعب شده و به شهرستانک منتهی می‌شود. راه دیگر منتهی به شهرستانک روستای غیر مسکونی ده تنکه در فاصله دو ساعته روستای آهارشم است که از قلعه دختر می‌گذرد. یکی دیگر از راه‌ها نیز از طریق امامزاده شکر آب است.

نخودسیاه

"دنبال نخود سیاه رفتن" از کجا ضرب‌المثل شد؟

انواع و اقسام نخودهایی که در ایران به عمل می آید همه به همان صورتی که درو می شوند مورد استفاده قرار می گیرند یعنی چیزی از آنها کم و کسر نمی شود و تغییر قیافه هم نمی دهند مگر نخود سیاه که چون به عمل آمد آن را در داخل ظرف آب می ریزن تا خیس بخورد و به صورت لپه دربیاید و چاشنی خوراک و خورشت شود.

 هرگاه بخواهند کسی از مطلب و موضوعی آگاه نشود و او را به تدبیر و بهانه بیرون فرستند و یا به قول علامه دهخدا:"پی کاری فرستادن که بسی دیر کشد." از باب مثال می گویند: "فلانی را به دنبال نخود سیاه فرستادیم." یعنی جایی رفت به این زودیها باز نمی گردد.

اکنون ببینیم نخود سیاه چیست و چه نقشی دارد که به صورت ضرب المثل درآمده است.
به طوری که می دانیم نخود از دانه های نباتی است که چند نوع از آن در ایران و بهترین آنها در قزوین به عمل می آید.

انواع و اقسام نخودهایی که در ایران به عمل می آید همه به همان صورتی که درو می شوند مورد استفاده قرار می گیرند یعنی چیزی از آنها کم و کسر نمی شود و تغییر قیافه هم نمی دهند مگر نخود سیاه که چون به عمل آمد آن را در داخل ظرف آب می ریزن تا خیس بخورد و به صورت لپه دربیاید و چاشنی خوراک و خورشت شود.

مقصود این است که در هیچ دکان بقالی و سوپر و فروشگاه نخود سیاه پیدا نمی شود و هیچ کس دنبال نخود سیاه نمی رود، زیرا نخود سیاه به خودی خود قابل استفاده نیست مگر آنکه به شکل و صورت لپه دربیاید و آن گاه مورد بهره برداری واقع شود.

فکر می کنم با تمهید مقدمۀ بالا ادای مطلب شده باشد که اگر کسی را به دنبال نخود سیاه بفرستند در واقع به دنبال چیزی فرستادند که در هیچ دکان و فروشگاهی پیدا نمی شود.

عقرب و مار

«از ترس عقرب جراره به مار غاشیه پناه می برد» از کجا باب شد؟

مراد از ضرب المثل بالا که غالبا اهل اطلاع و اصطلاح به کار می بردند این است که آدمی گهگاه به چنان سختی و دشواری گرفتار می شود که رنج و مصیبت سهل و ساده تر از مصیبت اولی را فوزی عظیم می داند.

به قول شادروان امیر قلی امینی:" از ترس بدتر به بد، و از ترس شریر تربه شریر پناه می برد." که در این مورد شاهد مثال زیاد است و خواننده این مقاله نظایر آنرا قطعأ شنیده و یا خود لمس کرده است:

لغت غاشیه اصولا به معنی زین پوش اسب آمده چون از اسب سواری پیاده شوند بر زین اسب می پوشانند . و همچنین به معانی مطیع و فرمانبردار و درد بیماری شکم در لغتنامه ها نقل شده است ولی در عبارت مثلی بالا به استناد آیه شریفه" هل اتیک حدیث الغاشیه" از سوره 88 قرآن مجید، معانی آتش و آتش دوزخ و به عبارت اخری قیامت و رستاخیز از آن افاده می شود و با این تعریف و توصیف چنین نتیجه می گیریم که مراد از مار غاشیه همان مار قیامت و رستاخیز، یعنی ماری است که در جهنم به سر می برد تا به فرمان خدای تعالی گناهکاران را عذاب دهد.

در جهنم یا دوزخ مراتب و در جاتی به تناسب شدت و ضعف جرم گناهکاران در نظر گرفته شده است که آنرا هفت طبقه و بیشتر می دانند، از قبیل: حجیم، جهنم،سقر، سعیر، لظی، هاویه، خطمه، سکران، سجین و بالاخره ویل که چاهی عمیق و بی انتهاست و در قعر جهنم قرار دارد. به روایتی طبقه هفتم را تابوت نامیده اند که در این مورد چنین نقل شده است:

" ... از اوصاف جهنم پس از گرزهای آتشین و شعله های مداوم آذر که معصیت کاران پیوسته در آن می سوزند و پس از خاکستر شدن دوباره زنده می شوند یکی هم مراتب و درجات آن است که به گناهکاران بزرگ اختصاص می یابد. از جمله طبقه هفتمین - تابوت- جای مخربین و بدعتگذاران است." در آن عقربی به نام عقرب جراره و ماری به اسم مار غاشیه می باشد که تا هفتصد سر برای او معلوم کرده اند. اما با این همه ، عقربهای آن چنان الیم باشد که جهنمیان از زحمت آنها پناه به مار می آورند..."

آمازون

تصاویری از عظمت آمازون

آمازون، نام جنگل بسیار بزرگی در شمال آمریکای جنوبی است. این منطقهٔ جنگلی که رودخانهٔ آمازون نیز از میان آن می‌گذرد بخش‌هایی از کشورهای برزیل، اکوادور، گویان، کلمبیا، ونزوئلا، بولیوی، پرو و سورینام را در برمی‌گیرد. بیشتر بخش جنگل‌های آمازون در خاک برزیل با ۶۰% و پرو با ۱۳% مساحت کلی جای دارد. جنگل آمازون نامزد قرار گرفتن در فهرست عجایب هفتگانه جدید است.

فاصله مسافتی چهار جبهه دماوند

هنگام صعود مسیری از یک کوه معمولا به اختلاف ارتفاع دو نقطه توجه می شود که علی رغم مهم بودن آن اطلاع از فاصله مسافتی بین دو نقطه نیز بسیار مهم و در صعود ما تاثیر گذار است. از این رو در این پست سعی شده تا ضمن معرفی پناهگاه ها و مسیرهای معمول صعود در ۴ جبهه دماوند به فاصه مسافتی نقاط مختلف پرداخته شود.

مسیر جنوبی:

نزدیک ترین آبادی: شهر رینه یا شهر پلور.

آغاز کار: دوراهی ۲۴۵۰ متر (در زمستان)-حسینیه ۳۱۲۰ متر(در تابستان)

اختلاف ارتفاع بین نقاط مختلف مسیر جنوبی:

دوراهی  تا حسینیه = ۶۷۰ متر اختلاف ارتفاعی – ۳۵۴۰ متر فاصله مسافتی

حسینیه تا بارگاه   = ۱۱۳۰ متر اختلاف ارتفاعی  - ۳۶۶۰ متر فاصله مسافتی

بارگاه تا قله          = ۱۴۲۱ متر اختلاف ارتفاعی – ۲۱۸۰ متر فاصله مسافتی

کل مسیر (دوراهی تا قله) = ۳۲۲۱ متر اختلاف ارتفاعی و  ۹۳۸۰ متر فاصله مسافتی

مسیر غربی:

نزدیک ترین آبادی: شهر پلور.

آغاز کار: پارکینگ کوهنوردان ۳۲۵۰ متر

اختلاف ارتفاع بین نقاط مختلف مسیر غربی:

پارکینگ کوهنوردان تا پناهگاه سیمرغ = ۸۵۰ متر اختلاف ارتفاعی - ۳۳۴۰ متر فاصله مسافتی

پناهگاه سیمرغ تا قله  = ۱۵۷۱ متر اختلاف ارتفاعی  - ۲۴۹۰ متر فاصله مسافتی

کل مسیر (پارکینگ کوهنوردان تا قله) = ۲۴۲۱ متر اختلاف ارتفاعی و  ۵۸۳۰ متر فاصله مسافتی

مسیر شمالی:

نزدیک ترین آبادی: روستای میان ده یا روستای ناندل.

آغاز کار: سنگ بزرگ یا گوسفندسرا ۲۹۱۰ متر

اختلاف ارتفاع بین نقاط مختلف مسیر شمالی:

سنگ بزرگ تا جانپناه اول یا ۴۰۰۰ = ۱۱۱۰ متر اختلاف ارتفاعی - ۴۱۴۰ متر فاصله مسافتی

جانپناه اول یا ۴۰۰۰ تا جانپناه دوم یا ۵۰۰۰   = ۶۴۵ متر اختلاف ارتفاعی  - ۱۲۰۰ متر فاصله مسافتی

جانپناه دوم یا ۵۰۰۰ تا قله          = ۱۰۰۶ متر اختلاف ارتفاعی - ۱۶۸۰ متر فاصله مسافتی

کل مسیر (سنگ بزرگ تا قله) = ۲۷۶۱ متر اختلاف ارتفاعی و ۷۰۲۰ متر فاصله مسافتی

مسیر شمال شرقی:

نزدیک ترین آبادی: شهر گزنه.

اختلاف ارتفاع بین نقاط مختلف مسیر غربی:

پناهگاه تخت فریدون تا قله  =  ۱۳۹۱ متر اختلاف ارتفاعی  - ۲۵۳۰ متر فاصله مسافتی

طبیعت زیبای نروژ

مناظـری دیـدنی از زیبـاترین آبـدره طبیعی در نـروژ

مناظـری دیـدنی از زیبـاترین آبـدره طبیعی در نـروژ”>آبدَره یا فیورد (Fjord) شاخابهٔ باریک و ژرفی از دریاست که در خشکی پیش رفته باشد و معمولاً دارای دیواره‌های پرشیب و تندی است. این دیواره‌ها در پی زیر آب رفتن دامنه‌های کوه‌ها یا ادامه فرسایش یخچالی زیاد و عمیق شدن یک دره ساحلی تشکیل یافته ‌است. آبدره زمانی تشکیل می‌شود که یک یخچال طبیعی به دریا رسیده و آب شود. یخچال‌ها معمولاً دره‌های U شکل ویژه خود را پرمی‌کنند. این آب شدن یخچال، دره‌ای پرشیب و باریک برجا میگذارد که آب دریا در آن می‌ریزد. این ریزش دریاچه ای ژرف و باریک پدید می‌آورد (گاه تا ژرفای ۱۳۰۰ متر) که به دریا پیوند دارد.

در این رابطه جا دارد به پدیده آبدره در کرانه‌های نروژ اشاره کرد. از جمله آبدره ی سوگنه که با طولی حدود ۲۰۳ کیلومتر و حداکثر عمق ۱۳۰۰ متر بزرگترین آبدره ی نروژ و دومین آبدره ی بزرگ جهان است. علت نامگذاری این آبدره منطقه ی سنتی و قدیمی سوگنه در نروژ است.

 

 

عروس محبوب زاگرس

گشت و گذاری دل‌انگیز در عروس محجوب زاگرس

اگر هوس مسافرت تابستانی وی با هوای پائیزی به سرتان زده، هیچ چیز بهتر از آرامش نمی‌تواند سفر شما را خوش‌تر کند. در بین استان‌‌های مناسب سفر در این روزها، استان چهارمحال و بختیاری گزینه مناسبی است.

 اگر اهل زرق و برق و هتل چند ستاره و دیگر امکانات مجلل هستید، پیشنهادمان را پس می‌گیریم ولی اگر مایل به دیدن ندیده‌‌ها و شنیدن نشنیده‌‌ها و کنکاش در آداب و سنن و فرهنگ ایرانی هستید، بار و بندیل را ببندید و راهی شوید.

شهرکرد مرکز استان چهارمحال و بختیاری مبدأ سفر است و برای اطراق محل مناسبی است. فاصله شهرکرد از اصفهان 90 کیلومتر و فاصله شهرکرد از تهران حدود 470 کیلومتر است. هتل و مهمانسرا هم به قدر کافی دارد و البته کمپ‌‌های مسافرتی هم در چند پارک بزرگ شهر برپا هستند.

آب و هوا هم در این روز‌‌ها اگرچه قابل پیش‌بینی نیست ولی بد هم نیست. در این شهر و اطراف آن سه گویش فارسی، بختیاری و ترکی رواج دارد. علت این که این شهر را شهرکرد نامیده‌اند، زیاد مشخص نیست. در لغت‌نامه دهخدا آمده است که در این محل پاسگاهی جهت تأمین عبور و مرور ساخته شده بود و چون پاسداران این پاسگاه را ایل کردان تشکیل می‌دادند به نام «ده‌کرد» و به مرور شهرکرد موسوم شده است.

شهرکرد از شمال به شهرستان زیبای سامان با باغ‌‌‌های وسیع بادام و انگور و هلو راه دارد که البته در اواخر تابستان برداشت می‌شوند. رودخانه زیبای زاینده‌رود با سایبانی طبیعی از درختان زیبای بید و چنار، پذیرای مهمانان و مسافران مسیر سامان است. آرامگاه دهقانی سامانی، شاعر معروف ایرانی، پل تاریخی زمانخان، مجتمع‌‌های متعدد ویلایی، حمام تاریخی شوشتری و مناظر زیبای حاشیه زاینده‌رود از دیگر جاذبه‌‌های گردشگری سامان هستند.

اگر قصد خرید خشکبار را دارید این منطقه از بهترین‌‌های ایران است. وجود افسانه‌‌های متعدد بین رسم و رسومات مختلف اهالی سامان از ویژگی‌‌های این شهر است که نشانگر قدمت این منطقه است. ازجمله مهم‌‌ترین این افسانه‌‌ها عبارتند از: افسانه زن و مرد، افسانه نعل‌شکن، افسانه کوه شیراز و افسانه علی مکان.

از جنوب شهرکرد هم می‌توانید به شهر‌‌های بروجن، بلداجی، گندمان، شلمزار و اردل راهیابی کنید. هر کدام از این شهر‌‌ها با جاذبه‌‌های مختلف خود می‌توانند یکی دو روز از مسافرت شما را پر کنند. بروجن با ارتفاعی بالغ بر 2200 متر از سطح دریا، از مرتفع‌‌‌ترین شهر‌‌های ایران است.

جاذبه‌‌های طبیعی مانند منطقه حفاظت شده و پارک ملی تنگ صیاد، قلعه دزک، منطقه گردشگری سیاسرد، تالاب بین‌‏المللی چغاخور، تالاب گندمان و دریاچه شلمزار از دیدنی‌‌های این منطقه هستند البته اگر اهل کمی ماجراجویی و سختی سفر هم باشید، ادامه مسیر به سمت لردگان خالی از لطف نیست، آبشار‌‌های زیبای آتشگاه و دره عشق همراه با طبیعتی کم‌نظیر منتظر علاقه‌مندان هستند. البته بهتر است برای دیدن این آبشار‌‌ها در فصل بهار برنامه‌ریزی کنید.

اگر در شهرکرد مستقر شدید، پیشنهاد ما مسیر شهرکرد به کوهرنگ است. کوهرنگ یا چلگرد، شهر جدید و زیبایی است که در فاصله 120 کیلومتری غرب شهرکرد و در منتهی‌الیه غرب استان واقع شده و قله زیبای زردکوه بختیاری که دومین قله بلند زاگرس محسوب می‌شود، در نزدیکی آن است.

در مسیر شهرکرد به کوهرنگ هم می‌توانید از آثار تاریخی و مناظر طبیعی شهرستان فارسان ازجمله «پیرغار» دیدن کنید. کتیبه‌‌های قاجاری پیرغار که لشگرکشی بختیاری‌‌ها به تهران و نقش آنها در انقلاب مشروطیت را شرح داده نیز جالب توجه هستند. غار سراب در نزدیکی روستای دهنو نیز می‌تواند گزینه مناسبی برای ماجراجویان باشد.

پس از عبور از فارسان، کوه سالدرا، روستای ده چشمه و روستای بابا حیدر به شهر کوهرنگ می‌رسید که بی‌اغراق جزو زیبا‌‌ترین مناطق استان محسوب می‌شود و بهتر است برای ماندن یکی دو روزه در این شهر برنامه‌ریزی کنید. آبشار تونل کوهرنگ همچون عروسی تور به سر، از دور به مهمانان این منطقه خوش‌آمد می‌گوید و مطمئن باشید که خواه و ناخواه مهمان یک عروسی بسیار زیبا، سنتی و جذاب خواهید بود. در یکی از سفر‌‌ها در بدو ورود به کوهرنگ، به یک عروسی شاد و مجلل برخوردیم و از دور نظاره‌گر شدیم.

میزبان مجلس صمیمانه جلو آمد و گفت تشریف بیاورید، اینجا همه دعوت هستند. گفتیم غریبه‌ایم و مسافر. گفت غریبه و آشنا نداریم حتی غریبه‌‌ها محترم‌تر هستند. در اینجا مهمان ناخوانده هم نور چشم مجلس است. براستی که چنین بود. شگفت‌زده شدیم از این همه سادگی و خونگرمی عشایر لر. از قرار معلوم چند هتل و مهمانپذیر هم در این شهر کوچک و دوست‌داشتنی پذیرای مهمانان هستند.

آبشار و تونل کوهرنگ نخستین جلوه‌ای است که چشم شما را می‌گیرد! تونل کوهرنگ تونلی است تاریخی که برای انتقال آب رود ماربر (آب کوهرنگ) به زاینده‌رود ساخته شده‌است. نخستین‌بار در سال ۱۰۲۹هجری قمری شاه​عباس، فرمانروای تامه بختیاری را مأمور الحاق آب کارون به زاینده‌رود کرد و در این خصوص گردنه کوهرنگ به چلگرد نیز توسط بختیاری‌‌ها شکافته شد که اکنون به نام کارکنان معروف است.

در ادامه کوه کارکنان، آب آن در یک سراشیبی تند به پائین می‌غلتد که منظره بسیار بدیعی را حاصل کرده و باعث ایجاد آبشار کوهرنگ شده است. اگرچه در اطراف این آبشار، آنطور که باید و شاید، امکانات مناسب گردشگری تعبیه نشده است، ولی خیل عظیم مسافران و مهمانان مخصوصاً در ایام تعطیل، اطراف آن را پر می‌کند.

اگر در سکوت شب، در نزدیکی این محل اقامت داشته باشید، زیبایی لغزش آب از آبشار کوهرنگ می‌تواند بسیار دلنشین و خاطره‌انگیز باشد.

از کوهرنگ به سمت غرب که می‌روید پس از طی پنج کیلومتر در امتداد آب کوهرنگ به روستای «شیخ علی خان» می‌رسید. جلوه شگفت‌انگیز این روستا، آبشاری است که با وقار و زیبایی خاصی گیسوان مرطوب خود را به سوی مهمانان پرتاب می‌کند. بی‌اختیار محو شکوه و جلوه این آبشار خواهید شد. در این محل می‌توانید دوغ محلی، رب انار و شیره خرما و میوه‌‌های بومی تهیه کنید.

چشمه دیمه نیز از دیگر محل‌‌های جذاب اطراف کوهرنگ است. این چشمه در فاصله 10 کیلومتری شمال کوهرنگ و در نزدیکی روستای دیمه واقع شده است. چشمه دیمه سرچشمه اصلی زاینده‌رود قبل از ایجاد تونل کوهرنگ است و از آب آن در افسانه‌‌ها و اشعار لری بسیار یاد شده است.

طبق گزارش‌‌های موجود آب این چشمه از گوارا‌‌ترین و سالم‌‌ترین آب‌‌های شناخته شده ایران است. لاله‌‌های واژگون کوهرنگ یا «اشک مریم» از دیگر جذابیت‌‌های دیمه است که متأسفانه در فصل پائیز نمی‌توانید آن را ببینید... این گل زیبا در کنار صد‌‌ها گل و گیاه دارویی دیگر در فصل بهار و ابتدای تابستان زینت‌بخش ارتفاعات و مراتع کوهستانی این منطقه هستند.

11 دسامبر روز جهانی کوهستان

موضوع روز جهانی کوهستان، ۱۱ دسامبر، در سال ۲۰۱۳ میلادی “کوه ها، کلید آینده ای پایدار” است؛ که با نزدیک شدن به آن سازمان ها و گروه ها در کشورهای مختلف در حال تدارک برنامه های ویژه هستند.

جالب است بدانید روز کوهستان، نوعی جشن دانش آموزی سنتی است؛ که بر اساس تعریف ویکی پدیا، در این روز کلاس‌ها بدون اطلاع قبلی کنسل شده و تمامی دانش آموزران راهی کوهستان می‌شدند. این روز معمولا روزی بسیار زیبا بوده که برگ‌های درختان در آن متنوع‌ترین رنگ‌های پاییزی را دارند. نام گذاری این روز از طرف مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۳ در راستای جلب توجه افکار عمومی به این مهم بوده است تا با افزایش دانش بین عام و خاص به نقش مهم کوهستان در زندگی مان آگاه باشیم. باشد که ملت ها و دولت ها در جهت حفظ این منبع ارزشمند حیات بیشتر بکوشند.

تصویری که در بالا مشاهده می کنید به عنوان سمبل این روز انتخاب شده که از سه شکل مثلثی تشکیل شده که در مثلث سمت چپ بر روی قله آن یک الماس آبی را مشاهده می کنید که نماد برف می باشد. مثلث واقع در وسط سمبل دارای یک شکل دایره ای به رنگ نارنجی ست که نشان دهنده منابعی که از دل کوه استخراج می شود؛ و مثلث سومی دارای یک  مثلث کوچک سبز رنگ در سمت راست خود می باشد که نشان دهنده سرسبزی و گیاهانی ست که کوهستان به ما  

می بخشد. کلمه روز جهانی کوهستان نیز به دو رنگ سازمان ملل ثبت شده است. این سمبل بر اساس سمبل سال جهانی کوهستان می باشد.

غار سون دونگ

غار سون دونگ (به ویتنامی: Hang Sơn Đoòng به‌معنای غار رود کوهستانی)، غاری است در پارک ملی فونگ نها-که بانگ در استان کوانگ‌بن در کشور ویتنام که در نزدیکی مرز این کشور بالائوس قرار دارد و رود زیرزمینی پرشتاب و بزرگی از درون آن می‌گذرد.

این غار توسط فردی محلی به‌نام هو-کان در سال ۱۹۹۱ کشف گردید. در عین حال مردمان جنگل‌نشین منطقه به‌دلیل صدای سوت‌مانندی که در نتیجه جریان رود زیرزمینی از غار شنیده می‌شد از آن هراس داشتند. کشف این غار تا سال ۲۰۰۹ مسکوت گذاشته شد تا آنکه گروهی از دانشمندان بریتانیایی از انجمن غارپژوهی بریتانیا به رهبری هاوارد و دب لیمبرت از ۱۰ تا ۱۴ آوریل آن سال اقدام به انجام بررسی‌هایی در فونگ نها-که بانگ نمودند اما پیشرفتشان پس از رسیدن به دیواره‌ٔ کلسیتی بزرگی متوقف شد. بنا به گفتهٔ لیمبرت این غار ۵ برابر بزرگتر از غار فونگ نهاست که آن‌را پیشتر بزرگترین غار ویتنام می‌دانستند. بزرگترین دهلیز غار سون دونگ بیش از ۵ کیلومتر طول، ۲۰۰ متر ارتفاع و ۱۵۰ متر عرض دارد. با نگاه به چنین ابعادی می‌توان اینگونه گفت که غار سون دونگ از نظر بزرگی حتی از غار گوزن در مالزی که به‌عنوان بزرگترین غار جهان شناخته می‌شود پیشی گرفته است.

غار “هانگ سون دونگ” در ویتنام دارای یک جنگل داخلی است. این غار به حدی وسیع است که برای وارد شدن به آن باید از یک مسیر عمودی به ارتفاع یک آسمانخراش ۴۰ طبقه پایین رفت.
در آستانه ورود به “هانگ سون دونگ”، یک ستون غول پیکر از رسوبات کربنات کلسیم همانند برجی بلند در برابر دیدگان مکتشفان این غار عظیم ظاهر می شود.
بررسیها نشان داد که یک رودخانه زیرزمینی بین دو تا پنج میلیون سال قبل این غار را در زیر این جنگل بارانی حفر کرده است.
مکتشفان از سال ۱۹۹۰ به این منطقه اعزام می شوند و تاکنون توانسته اند بیش از ۱۵۰ غار را کشف کرده و بیش از ۱۴۰ کیلومتر تونل در داخل این غارها را نشانه گذاری کنند.
در این راستا، مجله علمی نشنال جغرافی در اولین شماره سال ۲۰۱۱ خود گزارشی تصویری از مناظر دیدنی این غار را منتشر کرده است.

  برای ورود به این غار باید از مسیری به وسعت یک آسمانخراش ۴۰ طبقه پایین رفت

  غار هانگ سون دونگ شاید بزرگترین تونل افقی دنیا را داشته باشد

  یک ستون از رسوبات کربنات کلیسم

  ورودی غار

  یک دیوار کچی رنگی در خروجی غار که شبیه جلبکهای عظیم به نظر می رسد

  سنگهای ورودی این غار بسیار لغزان هستند

رشد گیاهان در مناطق اولیه غار که هنوز نور به آنها می تابد. این مناطق محل زندگی مارها، پرندگان و میمونها هستند

 حوضچه های خشک شده ای که سنگهای آن مانند دانه های قطره بر روی هم انباشته شده اند

مسیری که در اثر حرکت آبهای کلسیتی ایجاد شده و با خزه ها و جلبکها پوشانده شده است

  همانند یک قلعه شگفت انگیز، تصویر یک صخره بزرگ در آب افتاده است

 رسوبات کربنات کلسیم عظیم که راه را بر غار شناسان می بندند

 آبشاری زیر زمینی که با صدایی همانند صدای حرکت یک قطار در تونل فرو می‌ریزد

 در فصل خشک از آوریل تا نوامبر می‌توان به قسمتهای درونی تر غار بدون ترس از سیل آبهای زیرزمینی رفت

 این غار هانگ لونگ کن است که در سال ۲۰۱۰ کشف شد
اعتقاد بر این است که این غار به هانگ سون دون وصل می شود

 استلاگمیتهای عمق غار “هانگ  لونگ کن”

برترین عکس های نشنال جئوگرافیک

 برترین عکس های نشنال جئوگرافیک(طبیعت)

جالب‌ترین گذرگاه دنیا

چین کشوری است که شگفتی های بسیاری را در خود نگه می دارد و این شگفتی ها گاهی و تاریخی هستند اما در میان آن ها می توان نمونه هایی را نیز پیدا کرد که مربوط به زمان حال شده و با وسیله های حرفه ای ساخته شده اند اما بازهم حیرت آور هستند.

به گزارش حدیدنیوز، با شنیدن کلمه ای مانند گذرگاه ترسناک یا جالب اولین چیزی که در یاد انسان نقش می بندند محل های عبوری هستند که در دل کوه با مشقات زیاد ساخته شده اند و برای عبور از آن ها باید حرفه ای بوده و از زندگی هم دل بریده باشید اما همه گذرگاه های دنیا اینگونه نیستند.

“جینفو شان” گذرگاهی است که به تازگی در چین افتتاح شده است و با اینکه ایمنی و امنیت آن به خوبی رعایت شده است اما به عنوان یکی از حیرت آورترین و ترسناک ترین گذرگاه های دنیا شناخته می شود. این گذرگاه کوه های مختلف را با ارتفاعات متفاوت به هم متصل می کند.

کوهستان “جینفو” که گذرگاه در آن قرار گرفته است زیستگاه ۵۸۸۰ نوع مختلف از گیاهان است که در این میان ۵۲ نوع آن ها تحت حفاظت های مختلف زندگی می کنند چرا که از جمله نادرترین گل های دنیا به شمار می آیند. همچنین در مسیر گذرگاه ۳۶ نوع مختلف از حیوانات کمیاب نیز دیده می شوند.

این گذرگاه در برخی از نقاط می تواند تا ارتفاع ۲۴۰۰ متری هم بالارفته و دقیقا در دیواره کوهستان قرار گرفته است از این رو در صورت افتادن فردی از روی گذرگاه امیدی به زنده ماندن او نخواهد بود به همین دلیل عبور از این مسیر برای آن دسته افرادی که بیماری های قلبی دارند ممنوع شده است.

گذرگاه با عبور از جنگل، کوهستان و مناظر طبیعی زیبا به همراه ترسناک بودن و قرار گرفتنش در یکی از خطرناک ترین قسمت های کوهستان این روزها به عنوان یکی از جالب ترین گذرگاه های دنیا شناخته می شود.

ژئو پارک چیست ؟

ژئوپارک(geopark)، مخفف پارک زمین‌شناسی(Geology Park) می‌باشد وبه سرزمین‌هایی که پدیده‌های زمین‌شناسی بی‌همتا و تاریخچه تکامل زمین‌شناسی مشخص دارند گفته می‌شود. در واقع «ژئوپارک» منطقه‌ای است که در آن میراث زمین‌شناسی به خوبی و بصورت پایدار حفظ ومدیریت می‌شود. به عبارت دیگر ژئوپارک سرزمینی است که یک یا چندجایگاه مهم از نظر علمی(نه تنها زمین شناختی، بلکه باستان‌شناسی، اکولوژیکی یافرهنگی) را در خود جای داده است.

معرفی یک ژئوپارک بر اساس مواردی همچون تکامل کره زمین، شکل زمین،چشم‌انداز زمین(Natural landscape)، تشکیلات زمین‌شناسی، خاک‌شناسی، کانی‌شناسی،سنگ‌شناسی، فسیل‌شناسی، باستان‌شناسی، میراث فرهنگی، زیست محیطی و مناطق با ارزش ازنظر گونه‌های جانوری و گیاهی می‌باشد.این مناطق جزئی از یک شبکه جهانی است که بهترین تجارب را بااحترام به حفظ میراث زمین به اشتراک گذاشته و معیار اصلی آن‌ها، استراتژی توسعه پایدار است.

ژئوپارک میراث بجای مانده ازفعالیت‌های طبیعی و بشری در کره زمین است. در این میان هر کشوری که از تاریخ کهن وپیچیدگی‌های زمین شناختی بیشتری برخوردار باشد، پتانسیل مناسبی را در توسعه ی این صنعت به همراه خواهد داشت. هدف اصلی از ایجاد ژئوپارک‌ها، حراست وحفاظت از میراث زمین است که در معرض صدمات ناشی از فعالیت‌های انسانی قرار دارد.

درپاسخ به نیاز روز افزون به یک نهاد بین المللی، برای شناخت سرزمین‌هایی که از نظرزمین‌شناختی و علوم زمین جالب توجه هستند، یونسکو طرحی به نام برنامه «شبکه بین‌المللی ژئوپارک» ایجاد نمود. این شبکه بستری برای تشریک مساعی متخصصین ودست‌اندرکاران میراث زمین خواهد بود. در حال حاضر ۲۵ ژئوپارک در این شبکه قراردارند. از این تعداد، ۸ ژئوپارک در چین و ۱۷ محدوده در اروپا قرار دارد.این ژئوپارک‌ها در خصوصیات کلی مشترک می باشند؛ اما هر کدام درمورد یا موارد خاصی نادر یا منحصر به فرد هستند که باعث تمایز آن ها از دیگر مناطق می گردد.

یکی دیگر از نتایج این طرح،گسترش ژئوتوریسم می‌باشد. ژئوتوریسم در همراهی با اکوتوریسم، پدیده‌های زمین‌شناسی و زیست‌محیطی را به خدمت آرامش روحی انسان‌های کنجکاو در می‌آورد و آنان را در سفری جذاب، لذت‌بخش و پرخاطره به کشف ناشناخته‌های جهان هستی و نزدیکی با طبیعت وغوطه‌ور شدن در جاذبه‌های طبیعی آفرینش فرا می‌خواند.

از زمانی که یونسکو طرح شبکه بین المللی ژئوپارک را به اجرا درآورد، شاهد آن هستیم که تعداد زیادی از مکان ها در سراسر دنیاشناسایی گردیده و به عنوان ژئوپارک معرفی شده اند تا مورد حمایت و حفاظت قرارگیرند. ایران از جمله سرزمین‌هایی است که بدلیل تاریخ کهن وتنوع محیط زمین‌شناسی پتانسیل‌های فراوانی برای معرفی ژئوپارک دارا می باشدکه باید مورد توجه قرار گیرد.

ایران بـا وسعـت ۱،۶۴۰،۱۹۵کیلومتـر مربـع در نیمـه جنـوبی منطقه معتدل شمالی بین ’۰۳، °۲۵ و ’۴۷، °۳۹ عرضشمالی از خط استوا و ’۱۴، °۴۴ و ’۲۰، °۶۳ طول خاوری از نصف النهار گرینویچ قراردارد.

از نظر توپولوژی و مورفولوژی سرزمین ایران فلات نسبتاً مرتفعی است که در بخش میانی کمربند چین‌خورده آلپ_هیمالیا قرار دارد. حدود ۹۰ درصد از خاک کشور در محدوده فلات ایران واقع شده است.ایران در ابتدا جزئی از ابرقاره گندوانا محسوب می‌شد. باتوجه به سرنوشتی که این ابرقاره از بدو تشکیل تا امروز داشته است، قطعاتی از آن بتدریج جدا شده، برخی به جنوب اورازیا متصل شده و سرانجام قاره آسیا به شکل فعلی خوددرآمده است. با این توضیحات، کشور ما در طول دوران‌های زمین‌شناسی حوادث بی‌شماری را پشت سر گذاشته است که مطالعه آن‌ها، زمین‌شناسی ایران را تشکیل می‌دهد(درویش زاده،۱۳۷۰).

از پروتروزوئیک تاکنون تمامی مراحل زمین‌ساختی مربوط به چرخه ویلسون در ایران رخ داده است و هم اکنون نیز غالب این مراحل در حال تکوین می‌باشند؛ از ریفت‌های درون قاره‌ای(نظیر گسل ده شیر) تا منطقه فرو رانش(فرو رانش بقایای نئوتتیس به زیر مکران) و مناطق برخوردقاره- قاره (برخورد ورقه عربستان با ورقه ایران زمین در امتداد گسل اصلی زاگرس). درهر کدام از این مراحل زمین ساختی محیط ‌های ساختاری، ماگمایی، دگرگونی و رسوبی خاصی بوجود آمده‌اند و در هر کدام از این محیط ها کانسارهای خاصی تشکیل گردیده‌اند.

از جمله این چشم‌اندازها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- دریاچه ها وچشم‌اندازهای سواحل

- بیابانها

- قلل و ارتفاعات

- کوه زایی درالبرز و زاگرس منجر به ایجاد چشم اندازهای شاخصی چون قلل مرتفع، فعالیت‌های آتشفشانی و تمرکز بیشترین رویدادهای حوادث طبیعی و مخاطرات زمین شده است.

- قله دماوند، بلندترین نقطه میانی قوس بزرگ شمالی موسوم به البرز، عظیم ترین مظهرآتشفشانی قدیم.

- سرزمین رستم و سیمرغ و ضحاک است که دارای چشمه های آبگرم لاریجان، اسک و وانه می باشد.

- سهند، سبلان و بزمان که از کوه‌های آتشفشانی با دریاچه های بسیار زیبا و چشمه‌های متعدد آبگرم هستند.

- آب‌های گرم معدنی

- پدیده‌های زمین‌شناسی مانند: فرسایش پوست پیازی در بازالت‌های دماوند.

- غارها

- الف) غارهای حاصل از زلزله یا چین‌خوردگی

- ب) غارهای بادی و یخی

- ج) غارهای دست کن

- د) غارهای معروف مانند غار علی سرد همدان

مناظر طبیعی

تصاویر دیدنی از مناظر طبیعی

بازهم حادثه در سبلان

دو کوهنورد کرمانی مفقود شده در ارتفاعات سبلان، پیدا شدند:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: دو کوهنورد مفقود شده ی کرمانی که در قالب یک تیم ۶ نفره شبانه اقدام به صعود قله سبلان کرده بودند پیدا شدند. به گزارش وب سایت هیات کوهنوردی مشکین شهر، چهار نفر از اعضای این تیم بعد از رسیدن به پناهگاه، از مفقود شدن 2 همنورد خود مطلع شدند. جستجوها از ساعت 4 صبح آغاز شد و سرانجام ساعاتی پیش وب سایت هیات کوهنوردی مشکین شهر خبر از پیداشدن این دو کوهنورد را داد.

گفتنی است این دو کوهنورد کرمانی که شبانه اقدام به صعود کرده بودند در هنگام فرود از قله، به علت گم کردن مسیر در منطقه خسته نباشید به طرف شهر سرعین منحرف شده بودند. این کوهنوردان به اعلام هلال احمر سرعین، هم اینک سالم در این شهر هستند.

یک حادثه یک تجربه

علم کوه پر ماجرا ... یک حادثه یک تجربه ...

چند روزی در منطقه علم کوه به همراه دوستان خوب به فعالیت کوه نوردی مشغول بودم که خالی از حادثه و ماجرا نبود . در رفتن  یک کوه نورد برازجانی به نام مجید مهاجری از مسیر گرده آلمانها که به مرگ او منجر شد تا حادثه ای که در روز چهارم برنامه برای خودم پیش آمد ، چیزی که هیچوقت حتی فکرش را هم نمی کردم روزی گریبانگیر خودم شود : ادم ریوی ! 

از نوشتن گزارش برنامه چند روزه این برنامه شامل صعود به قله های اطراف و ماجرای پیدا کردن و بالا کشیدن پیکر مرحوم مهاجری خود داری کرده و چند عکس در انتهای مطلب کفایت می کنم . اما چیزی که برایم اهمیت بیشتری دارد و می تواند به عنوان تجربه ای مورد استفاده دوستان قرار گیرد ادم ریوی بود که در ادامه به آن می پردازم :

پس از سه روز اقامت و فعالیت کوه نوردی نیمه سنگین در منطقه تخت سلیمان عازم گرده آلمان ها شدیم . به علت ترافیک مسیر و یخ زدگی سطح با سرعت کم روی گرده موفق شدیم ساعت شش بعد از ظهر گرده را تمام و بر فراز قله پا نهیم . با توجه به خطرناکی مسیر برگشت و کثرت نفرات در مسیر تصمیم به شب مانی در ارتفاعات گرفتیم که در جانپناه سیاه سنگ در ارتفاع 4500 متری انجام شد . توضیح این که آن روز علی رغم فعالیت سنگین احساس خستگی زیادی نداشته و با توجه به ترافیک گرده حدود 4 ساعتی روی گرده استراحت داشتم و شب هم بیواک راحتی داشته و بدون احساس سرما و ... به خواب رفتم . ضمن این که طی سه روز گذشته هم هوایی خوبی در ارتفاع 4000 متری انجام داده بودم . 

صبح به محض بیدار شدن احساس سر درد داشتم و بعد از جمع کردن کوله شروع به حرکت به سمت سیاه سنگ ها کردم که تنها با حدود صد متر حرکت با احساس بالا رفتن شدید ضربان قلب و سست شدن عضلات مواجه شدم . روی زمین نشستم و احساس کردم هنگام تنفس چیزی مثل مایع درون ریه ام با صدایی مثل باز کردن درب یک نوشابه گاز دار می جوشد ! همان لحظه فهمیدم دچار ادم ریه شده ام . جریان را با همنوردان در میان گذاشتم . تنها چیزی که آن موقع از خوانده هایم در مورد ادم ریه به ذهنم رسید آمپول دگزامتازون و کم کردن فوری ارتفاع بود .  دوست خوبم  با تزریق به موقع یک آمپول دگزامتازون کمک کرد حالم کمی بهتر شود و با کمک و حمایت سایر همنوردان با نهایت سرعتی که می توانستم خودم را به علم چال رساندم . با توجه به کم کردم ارتفاع تا علم چال باز هم احساس بهتری نداشتم و به محض فعالیت شدید مانند حرکت در سربالایی یا برداشتن کوله پشتی احساس می کردم اکسیژن کمتر از میزان لازم به خونم می رسد و با ضربان بالا و افت عملکرد بدنی مواجه می شدم . هر طور بود وسایلم را جمع کردم و چیزی خوردم  . ظهر شده بود . از قاطر چی ها در خواست کردم مرا با خود به پایین ببرند که سرباز زدند . به هر حال پیاده  به سمت سرچال به راه افتادم . هنگام حرکت هر چه ارتفاع کمتر می شد حالم بهتر می شد ولی احساس جوشیدن آب درون ریه هایم همچنان ادامه داشت . ساعت حدود 8 شب به ونداربن رسیدم . حالم تقریبا خوب شده بود و یک روز کامل را در جنگ با ادم ریوی سپری کرده بودم . پس از خوردن شام به همدان برگشتم و صبح امروز رسیدم . پس از تماس با دکتر مساعدیان ایشان هم ادم خفیف ریوی را تایید کردند و راهنمایی کردند چطور بهبود پیدا کنم . پس از گذشت حدود دو روز احساس می کنم میزان مایع داخل ریه ام به نصف رسیده و مشکلی در انجام فعالیت ها ندارم . توضیح این که من به لحاظ شغلی با ارتفاع و شرایط آن بیگانه نیستم و در زمینه کوه نوردی  هم در اتفاعات بیش از این در فصول سردتر سال مثل زمستان بیواک کرده و مشکلی نداشته ام یا صعود های سرعتی یا یک روزه به ارتفاعات بلند که به مراتب از این برنامه سنگین تر بوده اند انجام داده ام که همگی با بیواک در ارتفاعات بالا همراه بوده اند اما به قول دکتر مساعدیان هر برنامه کوه نوردی شرایط خاص خودش را دارد . امیدوارم این تجربه برای سایر همنوردان مفید واقع شود . 

سنگ سماور شاخص ترین سنگ کوه های ایران ... 

باتشکر از وبلاگ ماگما

پیاده روی را جدی بگیرید

حقایقی جالب که برای پیاده ‌روی انگیزه ایجاد می‌کند

 مرکز پزشکی دانشگاه دوک (Duke) دریافته است که یک پیاده‌روی تند 30 دقیقه‌ای، سه مرتبه در هفته به اندازه داروهای ضدافسردگی برای تسکین علائم افسردگی‌های حاد در سنین مختلف موثر است.

• تحقیقی که سال گذشته در آرشیو اینترنال مدیسین (Internal Medicine) به چاپ رسید نشان داد که زنانی که به طور منظم پیاده‌روی دارند، کمتر در معرض ابتلا به از دست رفتن حافظه و سایر زوال‌های ذهنی قرار دارند.

• براساس آکادمی جراحان ارتوپد در امریکا، پیاده‌روی به شما برای داشتن یک دیدگاه مثبت به زندگی کمک کرده و باعث می‌شود جوان‌تر به نظر برسید.

 • پیاده‌روی جریان خون را در مغز افزایش می‌دهد. در تحقیق که در سال 1999 روی افراد بالاتر از 60 سال انجام گرفت، مشخص شد که 45 دقیقه پیاده‌روی در روز مهارت‌ فکر کردن را در آنها افزایش می‌دهد.

• کلینیک مایو (Mayo Clinic) نیز شواهدی دارد که نشان می‌دهد ورزش پیاده روی تاثیر مثبتی بر سطح برخی انتقال‌دهنده‌های عصبی که تقویت‌کننده روحیه هستند در مغز دارد.

   ورزش همچنین تولید اندورفین را افزایش داده، فشار داخل عضلات را کم کرده، برای داشتن خوابی بهتر به شما کمک کرده و سطح کورتیزول هورمون استرس را نیز کاهش می‌دهد.

  داشتن بدنی زیباتر و سالمتر 

• 1.6 کیلومتر پیاده‌روی در روز 100 کالری می‌سوزاند. در سال می‌توانید بدون ایجاد تغییر در عادات غذاییتان تا 5 کیلو وزن کم کنید.
• متخصصین بر این عقیده‌اند که 6000 قدم پیاده‌روی در روز سلامت شما را ارتقاء داده و 10،000 قدم موجب کاهش وزنتان می‌شود.

• دانشگاه تنسی در یک تحقیق که در آن از گام‌شمار استفاده شد مشخص کرد که زنانی که بیش از 10،000 قدم در روز راه می‌روند، تا 40% از درصد چربی پایین‌تری برخوردار بوده و کمر و لگنشان نسبت به آنهایی که به طور متوسط کمتر از 6000 قدم راه می‌روند 10 تا 15 سانتیمتر باریک‌تر است.

• اگر فقط 2000 قدم پیاده‌روی در روز به فعالیت‌های روزمره‌تان اضافه کنید، هیچوقت دچار افزایش وزن نخواهید شد. تحقیقات دکتر جیمز او. هیل (Dr. James O. Hill) در مرکز تغذیه انسانی دانشگاه کولورادو این را تایید می‌کند.

 • تحقیقی که اخیراً در دانشگاه هاروارد انجام گرفت نشان داد که راه رفتن با سرعت متوسط به مدت 3 ساعت در هفته—یا 30 دقیقه در روز—می‌تواند احتمال بیماری‌های قلبی را تا 40% در زنان کاهش دهد.

• مجله انجمن پزشکی امریکا مشخص کرد که زنانی که در سنین 30 تا 50 سالگی خود پیاده‌روی می‌کنند، احتمال ابتلا به سرطان سینه را در خود کاهش می‌دهند.

 • براساس یک تحقیق، اگر پیاده‌روی منظم داشته باشید (3 باز در هفته یا بیشتر به مدت نیم ساعت یا بیشتر) به طور متوسط حدود 600 هزار تومان در سال برای هزینه‌های پزشکی صرفه‌جویی خواهید کرد.

داشتن سیاره‌ای سبزتر

• اگر هر هفته فقط 15 کیلومتر از رانندگی خود کم کنید، 230 کیلوگرم دی‌اکسید‌کربن کمتری در سال وارد هوا خواهد شد.

• تحقیق حمل‌ونقل شخصی در سال 1995 مشخص کرد که تقریباً 40% از اکثر سفرهای داخل شهری با اتومبیل کمتر از 3 کیلومتر است که برابر با 10 دقیقه راندن دوچرخه یا کمتر از 40 دقیقه پیاده‌روی است.
• هزینه کار کردن یک اتومبیل در سال تقریباً 2 میلیون تومان می‌باشد. هزینه کار کردن یک دوچرخه در سال فقط 50 هزار تومان است.

انگیزه بگیرید

• یک بلوک شهری برابر با 200 قدم است.
• یک مایل (6/1 کیلومتر) برابر با 2000 قدم یا حدود 20 دقیقه پیاده‌روی است.
• در زندگی شما چیزی در حدود 65،000 مایل (104607.75 کیلومتر) راه می‌روید—برابر با سه مرتبه راه رفتن دور کره زمین!
• در یک تحقیق مشخص شد که مردها به طور متوسط 18،425 قدم و زنان 14،196 قدم در روز راه می‌روند. 

منبع:http://neshate-koohestan.blogfa.com