درگ

در بسیاری از مناطق پر برف جهان مردم برای آمد و شد بر روی برف به ویژه برای شکار جانوران در فصل زمستان مجبور بودند ابزاری اختراع کنند تا بتوانند بدون فرو رفتن در برف حرکت نمایند. در ایران نیز نمونه‌هایی از این اختراعات دیده شده است. گزنفون، شاگرد سقراط، سردار سپاه کورش کوچک، مورخ معروف یونانی و نویسنده کتاب‌ کورش‌نامه، در کتاب بازگشت ده‌هزارنفری، در طی گذر از کوه‌های کردستان، به تخته‌هایی اشاره می‌کنند که کف آنها را از روکشی از پوست جانوران کشیده بودند و ساکنان مناطق کردستان، آذربایجان و قفقاز برای گذر از روی برف به پای خود می‌بستند. او می‌گوید که آنها همچنین از تخته‌های باریک و درازی برای رفتن از یک ده به ده دیگر سود می‌جویند. سرهنگ یحیایی رئیس اسبق فدراسیون اسکی و کوهنوردی ایران هم در خاطرات خود می‌آورد که در سفر تجسسی خود در کوههای پر برف لرستان راهنمایی داشته‌اند که دارای نوعی راکت برفی بوده و بر زبان محلی به آن (درگ ) می‌گفته‌اند و شکارچیان بومی آن مناطق آن را از شاخ گاو و یا شاخ شکار می‌ساختند . (درگ ) یا راکت برفی که کوه‌نشینان بختیاری به ابتکار خود از شاخ گاو می‌ساختند از سوراخ‌هایی که روی پل‌های افقی دیده می‌شود در سیمان یا چرم رد می‌کنند و کفش خود را به آن محکم می‌کنند تشکیل شده است. منطقه‌ای کوهستانی و پر برف در جاده سنندج به کرمانشاه وجود دارد که درکه نامیده می‌شود.

امیر تیمور گورکانی در خاطرات خود موسوم به منم تیمور جهانگشاه تعریف می‌کند که هنگامی‌که شهر فیروزکوه پایتخت کشور (غور) را که کوهستانی است واقع در جنوب غرنین تسخیر کرد قاصدی وارد فیروزکوه شد، به وی گفتند که آن مرد هنگام ورود به شهر کفش‌هایی بزرگ از تخته برپا داشته و به آن وسیله از روی برف گذر کرده است. امیرتیمور آن گفته را باور نمی‌کند تا این که خود آن مرد را می‌بیند.
امیر تیمور در وصف قاصد چنین می‌نویسد : "قاصد مردی بود از سکنه کوه نشین غور و قامتی بلندو چهره ای آفتاب‌سوخته داشت. هنگامی که من او را دیدم کفش‌های بزرگ خود ر ا به دست گرفته بود. آن کفش‌ها دو تخته مسطح به شمار می‌آمد و آن مرد تخته‌ها را به پای می‌بست تا این که در برف فرو نرود. در بعضی نقاط روی برف می‌لغزید و من تا آن هنگام آن گونه کفش ندیده بودم. پادشاه‌زاده غور گفت که سکنه کوه‌نشنین ایران در فصل زمستان که برف راهپیمایی را مشکل می‌کند با آن کفش از برف می‌گذرند".
زبانشناسان اصل کلمه اسکی را مربوط به زبان‌های کهن آریایی می‌دانند و بسیاری از مورخان نیز معتقدند که اسکی از شرق به غرب و به کشورهای اسکاندیناوی رفته است.