سوگنامه الوند

سوگ نامه الوند !!! (حتما بخوانید)

لطفا این مطلب را با حوصله بخوانید و تا پایان همراه ما باشید چرا که شرح شرحه شرحه شدن محیط زیست است طی ۱۰ سال اخیر و بخصوص ۵ سال گذشته ...سعی گردیده تا با انتخاب تصاویری مرتبط با مطلب حوصله شما سر نرود ضمنا قرار بود این مطلب در یکی از نشریات تیراژ بالای کشوری منتشر گردد که ماشالله اونقدر ناز و ادا  دارند که از انتشارش منصرف شدم و ترجیحا در همین وبلاگ تقدیم میگرددکه  از باب در دل  است و دیگر هیچ...

"سوگنامه  الوند"

خسارت های مطلقا جبران ناپذیری که به طی چند دهه اخیر به بافت و ساخت طبیعی شهر و کوه و دشت ما  وارد شده ، فقط می تواند خیانت محض باشد ، تخریبی که بر آن رفته و می رود ، هیچ قوم یاجوج و ماجوج و چنگیز مغول چنین بلایی بر جای دیگر نازل نکرده است .

اگر زمانی میلتون انگلیسی از کوهپایه های الوند به عنوان " بهشت باز یافته " سخن گفته بود ، اینک دریغ آمیز و سوگبار به واقع تنها می توان از آن" بهشت گمشده" یاد کرد. (کتاب شکوه الوند به قلم استاد جهانپور و به نقل از دکتر اذکائی – مقدمه کتاب ص 24)

الوند صرفا نام یک رشته کوه از ارتفاعات منفردغربی ایران نیست ، بلکه بدین دلیل شهره است که زادگاه یک تمدن  ، محل ظهور یک فرهنگ است که  تلفیق این دو تمدن و فرهنگی است جاری شده بر دامنه هایش  و تلفیقشان ، زادگاه تمدن و فرهنگ ایران است که گر چه قدمت آن در مقابل ابهت و پیشینه الوند ناچیز است و 3500 سال شهر نشینی را نمیتوان به رخ کشید اما قابلیت سکونت با این دوام و بقا، این را به ما اثبات می کند که الوند ، دامان پر مهری دارد که بی شک در طول 3500 سال مردمانی پر مهر را در دامانش خود تربیت کرده است و شهری را آباد نگه داشته که هگمتانه می نامندش.

آرامگاه باباطاهر عریان

 امامزاده کوه  و مردمانی سخت کوش 

خت نادرو سوز زمستانش

جبهه غربی الوند به سمت تویسرکان

بالای تخت نادرو بوران

  سوز و سرمای زمستانش به همان اندازه لذت بخش است که گرمای دلنشین و دلنواز تابستانش ، از روزهای اردیبهشت و  شب های بهشتی تیر و مرداد هیچ نگوئیم که خود باید  نوازش نسیم را بر گوشت و پوست خود احساس کنید و که همچون خوراکی است که تا طعم خوش آن را نچشیده باشی وصف کلامی آن ، حسنی ندارد .

اغراق نیست اگر الوند را چون تازه عروسی نازدار بپنداریم و به وقتش

قزل

 چون مردی استوار و سترگ  رازدار است  که نگهدار و حافظ هگمتانه است با تمام رازهای نهفته اش.

هجوم گردشگران به بهانه ها گوناگون و بدون امکانات اولیه آنهم به مکانی که محدودیت فضا دارد خود تخریب است مضاعف

فال بین ها و رمال ها هم برای خود حق آب و خاک قائلند مه هیچ معلوم نیست از کجا آمده اند و ...

چشمه های بی شمارش آن را به هزار چشمه پرآوازه کرده و در حکایات آمده که همه کوهها آب خود را از الوند گرفته اند مگر کوههایی که مغرور بوده اند که امروز نه آب دارند و نه علاقمند و مشتاقی ...

چمنزارهایش هزاران سال محل امنی برای انسان های پاک دل بوده که مجموعه رفتار و کنش و واکنش هایشان در قالب "فرهنگ" تبلور یافته و مجموعه دستاوردهایشان در قالب" تمدن" و حاصل آن "هگمتانه" و همین کفایت می کند بر مهربان و صبوری این کوهستان زیبا که تختی دارد

خت نادر

به وسعت نادر که تخت نادرش می نامند و به راستی که نادر است.

یار الوندش را "پایتخت تاریخ و تمدن" می نامند وطلوعش فوق العاده بر دل می نشیند و غروبش خنکی روح و روان را هدیه می دهد و بدینسان هزاران سال و میلیون ها انسان را در زیر سایه خود  جا داده و اگر بد سلیقگی و کج سلیقگی  تصمیم گیرندگان در اعصار قبل نبود امروز در همدان ما شاهد رودهایی بودیم جاری و دائمی  که برای ساکنینش  زیبائی و آرامش را هدیه می داد ، اما متاسفانه با نامدیریتی ، رودها به محض ورود به شهر سر پوشیده شدند و محل دفع فاضلاب و دفن زیبائی ها ...

استخر عباس اباد

چشمه هایش کور شدند توسط نا بینایانی به ظاهر بینا و خود خواه که جز خود نمی دیدند و بر فراز آن هزار چشمه هزاران بنا سبز گردیدو الوندی که میتوانست به راحتی فرزندان خود را مشروب و سیراب نماید حال خود همانند طعمه ای مورد طمع عده ای سودجو و منفعت طلب واقع شده است چه به نام معدن چه به نام صنعت.

  

معدن - سر راه چشمه ملک

شب مانی در نسیم الوند

روستای سیلوار - دره مراد بیگ

هگمتانه

روستای عشاق

دیگر از آن مردمان سخاوتمند  و مهربان خبری نیست دیگر در کوهستانش  از آن گله های کل و بز  خبری نیست

میشان

 دیگر از آن عشایر مهربان که شما را به کاسه ای شیر مهمان میکردند کمتر یافت می شود و اگر همه تعارفی باشد برای کاسه ای دوغ است و باید ریالش  را بدهی که بد جوری دنیایمان مادی شده است و این است سرنوشت دره نشینان الوند ... وبدینسان آنانکه هوای پاک الوند می خورند اینگونه شده اند وای به شهر نشینانشان که مادی تر می اندیشند .

قله کرکس

روزی روزگاری اگر دلت می گرفت هوس صحرا و دشت میشان و دره های عباس آباد  و دیوین و مراد بیگ و عرب خان به سرت می زد تا آرام بگیری ...اما امروزه چه ...

میشان

میدان میشانش را به بهانه ای وانهادند و معلوم نیست در این بین ثمن معامله چقدر بود و چه شد و سهم الوند چه شد و برای صاحبخانه چه کردند ...

نه دره ای بکر و سبز مانده و  نه سکوتی یافت می شود ...صدای کوبیده شدن تیشه های  برقی  دیگر بوی عشق فرهاد ندارد و غرش  بیل های مکانیکی ساز کوهستان شده و جاده های خاکی هر روز فزونتر، در بی قانونی و یا ضعف قانون و یا ضعف در اجرای قانون هر روز شاهد به یغما بردن ثروت الوند هستیم و فریادها به جائی نمی رسد از کرکس و معادن اطرافش ، از تعرض به دامنه های قزل ،   از امامزاده کوه تا شاه نظر و ...

و وقتی به دره عباس آباد و گنجنامه  میرسی درد تمام وجودت را می گیرد و با خود می اندیشی اینجا گنجنامه است یا بازار مکاره ...دست فروش ها از یک سو ودر آن سو  عده ای فال می گیرند و عده ای حال  و اکثریت مهاجر ...خودروها تا کیلومترها در حاشیه جاده کم عرض پارک کرده اند و در ترافیک عمر می بازند.

در آن گوشه غولی عظیم همه این مصیبتها را هدیه آورده ...غولی که هر روز بدون محدودیت مشغول فعالیت است و چه صعمی دارد زمین های گنجنامه و الوند.

؟؟؟    ؟؟؟        ؟؟؟      ؟؟؟     ؟؟؟     ؟؟؟

شرکتی که آثاری نا میمون از خود بجا می گذاشت  در ابتدا به دلیل احتمال آسیب به کتیبه ها ی گنجنامه  تعطیل شد اما مجددا در بدترین شرایط و با کالایی دست چندم به بهانه "بالابردن مردم" وارد شد  که در این راه درآمد بدی هم به ظاهر ندارد و ای کاش کمی هم به صاحب اصلی  خود یعنی "الوند " هزینه می کرد و در پاکسازی و بهسازی آن شرکت می جست  که انتظار بیجائی نیست 

 به راستی آخر این توسعه زشت  و غده مانندبنام گردشگری کجاست ؟ و اگر گردشگری این است و به هر بهانه ای باید طبیعت را زخم بزنیم و سرطانی  بر وجودش باشیم  "اف" بر این صنعت که نه صنعت بلکه سرقت است .

دشت میشان - شهریور۹۲

دیگر از دشت  میشان سرسبز و آرام بخش ما خبری نیست گاها اگر صدای موتورسیکلتی در قضا نپیچد  موسیقی بی محتوا تمام فضایش را نابود و تا تخت نادر باید تحملش کنی ...کمپ های سیمانی اش  چمن را به فراموشی سپرده و آب جاری اش مملو از زباله و دشت آن رو به زردی ... جوانانی قلیان در دست و ...ای کاش همین جا متوقف میشد ...حرف ها زیاد گفته و نوشته شده اما بی اثر بود پس ما هم بیش نگوئیم  و به دزدیدن آب سر جویش هم اشارتی ننمائیم که پرندگان و چرندگان مسیر التماس دعا دارند از بی آبی چند ساله.

بهمن تاریک دره

 تاریک دره ... اینهم نیاز به شرح ندارد داغی که بر دل ما گذاشت جبران ناشدنی است مرگ 4 عزیز حداقل تاوانی بود که باید کوهستان الوند را به پاسخش فرا بخوانیم که ای الوند !!!چرا اینقدر نامهربان شدی مگر ما با تو چه کرده بودیم !!!راه را می پیمائیم و...

دره دیوین ۱۰ سال پیش

 به دره دیوین  می رسیم دره ای که جز زیبائی نداشت و حالا که همه عطش ثروت یافته اند به هیچ چیزی رحم نمی کنند و می تراشند و می خراشند تا برای خود چند نهال بکارند و مثلا باغی  مهیا کنند  و آبی را دزدکی درونش بیندازند و بگویند احیا کردیم  و چهار روز بعد بنایی در درون و وجدانی دربرون.

چشمه ملک - محل چادرها کاملا نابود شد

ابتدای دره دیوین از جشمه ملک

چشمه ملک - شهریور ۹۲

چشمه ملکش را از صاحبش به یغما برند و انتظار آبادانی هم داشته باشند ... آنان هم باید منتظر غضب الوند باشند ، سرنوشت قوم "لوط" و " هود " برای دل خوشی ما روایت نشده آنان هم قومی نافرمان و متعرض بودند که عاقبتشان آن شد و سرنوشت ما را هم تاریخ مشخص خواهد کرد چرا که خود خواهی هایمان هر آنچه در پیرامونمان بود را به نابودی کشیده و خواهد کشاند مگر آنکه اندیشه کنیم و تیغه ها را از دست این متخاصمین بازگیریم که آنان درکمال جهالت در  حال خود زنی اند و خودنمی دانند.

جاده های دسترسی بنام عشایر روز به روز گسترش می یابد و روز به روز در منجلابی که خود در حال ساختنش هستیم نابود خواهیم شد ... حتی منطقه ای را که بنام مبارک یخچال  صاحب الزمان مزین است را هم مستثنی نمی کنیم و تعرض را ادامه می دهیم .

و ای کاش عمر چند روزه ما زود به پایان رسد و الوند از شر نسل خودخواه و تمامیت خواهی چون ما رهایی یابد که بد جوری در حقش جفا می کنیم .

 اغراق نیست  که کل تخریب منطقه الوند را از بدو خلقت در یک کفه ترازوی انصاف  و تخریب های ده سال اخیر را در کفه دیگر بگذاریم که بدجوری مدیون دهه اخیر خواهیم بود .

دیگر جائی برای سخن نیست چرا که جوهری هم برای نوشتن موجود نیست و جوهر همه چیز را خشکانده ایم چرا که خود جوهری نداریم و اصلا منابع طبیعی و ملی یعنی چه ؟؟؟

 علی بیات

مردادماه 92