شروع صعود نهایی ماناسلو:
مسیر صعود ماناسلو
انجمن پزشکی کوهستان ایران: به نقل از روابط عمومی گروه کوهنوردی همت شمیران آقای مهدی جباریان صبح امروز (یکشنبه ۷ مهر ۹۲) طی تماس تلفنی کوتاهی اعلام کردند قصد دارند صعود نهایی خود را شروع نمایند. چهارشنبه گذشته قصد داشتند آخرین هم هوایی خود را انجام دهند.
ظاهرا مشکلی در تامین برق کمپ اصلی ایجاد شده و ایشان برای برقراری تماس محدودیت دارند. به امید خدا تماس بعدی ایشان حاکی از سلامتی و صعود موفق ایشان خواهد بود.
آرزوی سلامتی و صعود و فرودی ایمن و موفق برای ایشان داریم.
روز شمار برنامه صعود قله ماناسلو بدین ترتیب جمع آوری شده است. خاطر نشان می کنم اطلاعاتی مانند ارتفاع و نام روستاهای مسیر از گزارش سرکار خانم پروانه کاظمی برداشت شده است. ضمنا از روزهای چهارم تا هفتم برنامه که راهپیمایی به سمت کمپ اصلی بوده اطلاعات دقیقی از آقای جباریان نداشتیم اما با توجه به مشابهت همزمانی طی این مسیر توسط ایشان و خانم کاظمی و همچنین گزارشهای مشابه، این اطلاعات درج شده است و همچنین درمورد روزهای شانزدهم تا هجدهم برنامه که تصمیم به هم هوایی آخر داشتند.
به امید خدا بعد از صعود موفق و بازگشت سلامت ایشان در صورتی که این روزشمار مغایرتی با برنامه اجرا شده ایشان داشته باشد در گزارش نهایی اصلاح خواهد شد.
روز شمار ماناسلو – مهدی جباریان | |||
روز اول | چهارشنبه | ۹۲٫۶٫۲۰ | پرواز از تهران به دوحه – دوحه به کاتماندو |
روز دوم | پنج شنبه | ۹۲٫۶٫۲۱ | استقرار در کاتماندو |
روز سوم | جمعه | ۹۲٫۶٫۲۲ | حرکت به سمت آراگات- شب مانی در آراگات (۴۹۰متر) |
روز چهارم | شنبه | ۹۲٫۶٫۲۳ | آغاز راهپیمایی- شب مانی در خورسانی باری (۷۳۰ متر) |
روز پنجم | یکشنبه | ۹۲٫۶٫۲۴ | روز دوم راهپیمایی- شب مانی در ماچاکولا (۹۰۰متر) |
روز ششم | دو شنبه | ۹۲٫۶٫۲۵ | روز سوم راهپیمایی- شب مانی در جاگات(۱۳۳۰متر) |
روز هفتم | سه شنبه | ۹۲٫۶٫۲۶ | روز چهارم راهپیمایی- شب مانی در دنگ (۱۸۸۰ متر) |
روز هشتم | چهارشنبه | ۹۲٫۶٫۲۷ | روز پنجم راهپیمایی- شب مانی در نامرونگ (۲۶۰۰ متر) |
روز نهم | پنج شنبه | ۹۲٫۶٫۲۸ | روز ششم راهپیمایی- شب مانی در ساماگون (۳۵۰۰ متر) |
روز دهم | جمعه | ۹۲٫۶٫۲۹ | ورود به کمپ اصلی (۴۸۷۰ متر) |
روز یازدهم | شنبه | ۹۲٫۶٫۳۰ | صعود به کمپ یک (۵۷۵۰ متر) |
روز دوازدهم | یکشنبه | ۹۲٫۶٫۳۱ | استراحت در کمپ اصلی |
روز سیزدهم | دوشنبه | ۹۲٫۷٫۰۱ | صعود به کمپ دو (۶۳۰۰ متر) و شب مانی |
روز چهاردهم | سه شنبه | ۹۲٫۷٫۰۲ | برگشت به کمپ اصلی |
روز پانزدهم | چهارشنبه | ۹۲٫۷٫۰۳ | استراحت در کمپ اصلی |
روز شانزدهم | پنج شنبه | ۹۲٫۷٫۰۴ | تکمیل هم هوایی |
روز هفدهم | جمعه | ۹۲٫۷٫۰۵ | تکمیل هم هوایی |
روز هجدهم | شنبه | ۹۲٫۷٫۰۶ | تکمیل هم هوایی |
روز نوزدهم | یکشنبه | ۹۲٫۷٫۰۷ | اعلام شروع صعود نهایی |
سقوط یک بالگرد در منطقهی «اورست»!
انجمن پزشکی کوهستان ایران: پلیس نپال از سقوط یک بالگرد هنگام فرود در منطقهی اطراف کوه «اورست» و زخمی شدن هر چهار سرنشین آن خبر داد.
این بالگرد که متعلق به یک شرکت محلی بود هنگام فرود آمدن در فرودگاه «لوکلا» به فنس های اطراف فرودگاه برخورد کرد.
به گزارش آسوشیتدپرس، این بالگرد سپس سقوط کرد و آتش گرفت اما همه چهار سرنشین آن که همه نپالی هستند توانستند به موقع بگریزند. یکی از این افراد به شدت زخمی شده است و با بالگرد امداد برای درمان به کاتماندو منتقل شده است.
زوج پرتغالی ، دانیلا تشیرا و پائولو روکسو که در سال 1388 با سخن پراکنی خود مبنی بر ریختن زباله در شیب یخی توسط ایرانی ها (تیم سراب و هیئت استان تهران در گاشربروم 2) ، نام آشنای ایرانی ها هستند ، مسیر جدیدی روی قله کاپورا (6544 متر) در دره نانگا پاکستان ایجاد کردند. نام مسیر، Never ending dreams " رویاهای بی پایان" ( M4) 1300 متر شیب یخی 60 درجه ای در تیغه جنوب غربی کاپورای جنوبی به ارتفاع 6350 متر است .
این زوج که سالهاست به اتفاق کوه نوردی می کنند بی هیچ هدف خاصی وارد دره نانگا می شوند اما پس از دیدن کاپورای جنوبی ، دریافتند که شیب سمت چپ قله می تواند هدف آنها باشد، آنها در باره این تلاش اینگونه گفته اند: " کاپورای جنوبی قله ای است زیبا با تیغه ای شگفت انگیز که تمامی مسیرهای آن به قله ختم می شود و این تیغه نیز به رویای ما تبدیل شد ، خطی که به نظر می رسید بدون خطرات آشکار مانند ستون یخی ، دامنه های مستعد بهمن یا سقوط سنگ باشد. بعد از هم هوایی از 25 تا 27 آگوست شرایط جوی بد را تجربه کردیم و در 5 سپتامبر با اطلاع از پیش بینی شرایط صاف و روشن حداقل تا 11 سپتامبر تصمیم خود را گرفتیم . دو روز بعد شروعی سبکبار از ستونی که نام آن را با اقتباس از نام پسر آشپز "علم" نامیدیم کار خود را آغاز کردیم ، سطح یخ در 500 متر نخست خوب بود ، کراکس مسیر در 5 طول تراورس روی لایه نازک و شکننده برفی بود که سطح صخره را پوشانده بود که حاصل آن پیشروی توأم با تنش روی سطحی ترکیبی بود. بعد از 18 ساعت تلاش ساعت 6 صبح به قله رسیدیم و مسیر 1300 متری خود را به پایان رساندیم. نخستین بار است که این قله از سمت دره نانگا صعود می شود ، اولین بار در سال 2004 استیو هاوس ، مارکو پریزلج ، دوگ چابوت ، بروس میلد واستیو سونسون پای بر این قله گذاشتند.
بیماریهایی که می توانند در یک غار شما را تهدید کنند!
انجمن پزشکی کوهستان ایران: مجله وایرد در طبقه بندی جدید خود به معرفی تمام اتفاقات ناگواری که ماجراجویان را در جریان یک اکتشاف و یا بازدید در یک غار تهدید می کنند پرداخته است.
به گزارش خبرگزاری مهر، زمانی که برای اکتشاف و یا یک گردش ماجراجویانه به غار می روید به این وسایل نیاز دارید: چراغ، طناب، ابزار غارنوردی، آب و غذا به اندازه کافی.
در جریان کاوش در یک غار خطرات بسیاری می تواند شما را تهدید کند. در این راستا، مجله وایرد فهرستی از این خطرات را تهیه کرده است که بسیار قطورتر از لیست وسایل مورد نیاز برای سفر به نظر می رسد.
علاوه بر خطر سقوط، سُر خوردن، شکستگی اندامهای بدن و هجوم خفاشها، خطر حمله ارگانیسمهای میکروسکوپی ساکن غارها که می توانند عامل انتقال بیماریهای مهلکی باشند بیش از همه خودنمایی می کند.
"ریکارود پریرا اخریا"، استاد بیماریهای عفونی در دانشگاه فدرال ریو دو ژانیرو توضیح داد: "افراد در تمام دنیا برای کشف طبیعت و اکولوژی شروع به اکتشاف غارها می کنند، فکر می کنم کار خوبی باشد اما با خطرات بسیاری همراه است."
این خطرات نه تنها بازدیدکنندگان علاقه مند بلکه غارشناسان و معدنچیان را از طریق فضولات حیوانات، تماس با آب آلوده و گازگرفتگی تهدید می کند.
هرچند با وجود تمام این تهدیدات، همیشه کسانی هستند که این خطرات را می پذیرند و به اکتشاف غارها دست می زنند.
"ماتیو کانز" از انجمن ملی غارشناسی نیز گفت: "غارشناسی به شما اجازه می دهد که شگفت انگیزترین چیزها را ببنید. آبهای زیرزمینی، اشکال مختلف گچی و ... . هیجان انگیز است که بدانی به جایی رسیده ای که هرگز کسی به آن نرسیده است."
خطراتی که غارشناسان را تهدید می کند:
هیستوپلاسموزیز (Histoplasmosis):
زمانی با عنوان "بیماری غار" شناخته می شد. هیستوپلاسموزیز یک عفونت ریوی در اثر آلودگی به قارچ Histoplasma capsulatum است. این قارچ، خفاشها و پرندگان را آلوده می کند و سپس از راه فضولات این حیوانات دفع می شود. انسان در تماس مستقیم با این فضولات و یا استنشاق آنها می تواند به این قارچ آلوده شود.
این بیماری که تنها در موارد نادری مهلک است در حدود 10 روز به طول می انجامد. افراد مبتلا علائم مشابه آنفلوآنزا و یا سل را دارند. به طوریکه تا قبل از 1930 این بیماری با سل اشتباه گرفته می شد. هیستوپلاسموزیز یکی از شایع ترین بیماریهایی است که غارشناسان را تهدید می کند.
هاری (Rabies):
این یکی از خطرناک ترین بیماریها برای کسانی است که در غارها زندگی کار می کنند. درصورتیکه این بیماری فوراً و بلافاصله درمان نشود می تواند منجر به تشنج، کما و مرگ شود.
ویروس هاری در رطوبت غارها پیدا می شود. رطوبت، شرایطی ایده آل برای تکثیر و زندگی طولانی این ویروس است.
متخصصان در این خصوص اظهار داشتند: "زمانی که با صدها هزار خفاشی مواجهید که در یک محیط گرم و مرطوب داخل غار، فعالیتهای روزانه خود را انجام می دهند باید بدانید که ویروس هاری هم در معرض شما قرار دارد. به ویژه که این ویروس می تواند تا مدتها در فضولات این حیوانات باقی بماند."
درحقیقت، بر پایه اطلاعات مرکز کنترل بیماری آمریکا خفاشها بزرگترین مسئولان انتقال آلودگی هستند. به طوریکه این پستانداران پرنده، یکی از چهار حیوان عامل انتقال هاری بشمار می روند.
این بیماری از طریق گازگرفتگی و یا چنگ انداختن منتقل می شود. افرادی که به طور مرتب به غارها می روند باید نسبت به این ویروس واکسینه شوند
تب خونریزی دهنده ماربورگ (Marburg Hemorrhagic Fever):
ویروس ماربورگ که از خانواده ویروس ابولا است سبب بروز تب خونریزی دهنده کشنده ای می شود. به نظر می رسد که عامل انتقال این ویروس، خفاش میوه خوار آفریقایی باشد. باوجود این، بسیاری از پستانداران دیگر نیز می توانند این ویروس را منتقل کنند.
پس از حدود یک هفته نهفتگی، ویروس ماربورگ موجب تب و دردهای عضلانی می شود. در مراحل پیشرفته تر، بیماری در 25 تا 90 درصد از موارد منجر با مرگ بیمار پایان می یابد. بین سالهای 1998 تا 2000 در جمهوری دمکراتیک کنگو 128 نفر در اثر این عفونت جان باختند که بیشتر آنها معدنچیان یک معدن طلا بودند.
لپتوسپیروزیز (تب 7 روزه) (Leptospirosis):
معدنچیان و غارشناسان نواحی گرمسیری می توانند در تماس با آب آلوده به فضولات خفاشها و موشهای صحرایی به این بیماری مبتلا شوند. این بیماری که سبب سردرد، تب و دردهای عضلانی می شود با مصرف آنتی بیوتیک قابل درمان است. هرچند بهترین راه برای دوری جستن از تب 7 روزه این است که از نوشیدن آب در غارها اجتناب کنیم، چکمه های لاستیکی بپوشیم، ماسک و دستکش داشته باشیم و به محض مشاهده زخمهای سطحی فوراً آنها را ضدعفونی کنیم.
تب راجعه (Relapsing Fever):
این تب به ویژه در خاورمیانه و آسیای مرکزی شایع است اما در آمریکا، آمریکای جنوبی و آفریقا نیز دیده می شود. این آلودگی در اثر عفونت به باکتری که در بدن ککهای ساکن مکانهای مرطوب و تاریک غارها زندگی می کند منتقل می شود.
این بیماری با تب، دردهای عضلانی، سردرد و معده درد آغاز می شود و زمانی که به نظر می رسد بیمار درمان شده است دوباره باز می گردد. این بیماری، با ترکیبی از داروهای مختلف درمان می شود.
برای اجتناب از آلودگی بهتر است که از ککها دور شوید و اگر آنها را دیدید بدون اینکه نابودشان کنید محترمانه از کنارشان رد شوید.
- انجمن پزشکی کوهستان ایران - http://www.irancaves.com
مرگ کوهنورد به دلیل عارضه قلبی در «کلکچال»!
انجمن پزشکی کوهستان ایران: متأسفانه حدود ساعت 7 صبح روز جمعه ۵ مهر ماه(در حین گزارش آقای پیرایرانی خبرنگار برنامه صدای کوهستان) ، مردی حدوداً پنجاه ساله(که احتمالا از تیمهای نظامی جهت صعود به تپه نورالشهدا به منطقه عزیمت نموده بود) به دلیل عارضهی قلبی در ارتفاعات «کلکچال» (ایستگاه یک) فوت میکند.
بنا بر این گزارش، متوفی وزن بالایی داشته و دقایقی قبل از حمله قلبی قرص زیرزبانی نیز مصرف کرده است. با این وجود آنچه مورد انتقاد قرار گرفته، وضعیت نامناسب اعزام و باتأخیر گروه امداد و نجات عنوان شده که در حدود ۵۰ دقیقه برای رسیدن به موقعیت فرد حادثه دیده زمان برده است! ... این درحالیست که حداکثر زمان لازم برای رسیدن به فرد مذکور پس از اطلاعرسانی، حداکثر ۱۵ الی ۲۰ دقیقه برآورد شده که در صورت حضور به موقع امدادگران و اقدامات لازم، ضریب زنده ماندن و نجات این فرد ( به رغم عدم ملاحظات شخصی) بسیار افزایش مییافت.
این گزارش همچنین از عدم همراه داشتن تجهیزات لازم و اولیهی امدادی توسط امدادگران در حد حتی یک «گوشی پزشکی» برای بررسی ضربان قلب حکایت دارد!
پی نوشت: متن ذیل را جناب آقای دکتر سپهری برایمان ارسال کرده اند که جا دارد توضیحاتی در این مورد بدنبال آن ارائه گردد: