














غار آیسریزنولت، غار یخی سنگآهکی است که در ورفن اتریش حدود چهل کیلومتری جنوب سالزبورگ قرار دارد. این غار حدود صد میلیون سال پیش با جریان یافتن رودخانه زالساخ (Salzach) در آبراهههای کوهستانی ایجاد شده است. در طی یک دوره هزاران ساله، آب با فرسایش سنگها، شکافها و حفرات گستردهتری در سنگآهک به وجود آورده است. در زمستان که هوای داخل کوه گرمتر از بیرون است، هوای سرد وارد کوه و غار شده و دمای نواحی پایینتر غار را تا زیر نقطه انجماد کاهش میدهد. در بهار آب ناشی از ذوب برفها در داخل درز و شکافهای سنگها جاری شده و وقتی به نواحی با دمای سردتر غار میرسد، منجمد شده و به آهستگی سازههای طبیعی شگفتانگیز یخی در غار را شکل میدهد.
بااینکه غار طول حدود ۴۲ کیلومتر دارد، تنها کیلومتر اول آن (منطقه که بازدیدکنندگان اجازه دارند ببینند) پوشیده از یخ است. بقیه غار از سنگآهک تشکیل شده است.
از آنجایی که ورودی غار در تمام سال باز است، بادهای سرد زمستانی به داخل غار وارد شده و برف داخل را منجمد میکنند. در تابستان باد سرد از داخل غار به سمت بیرون جریان مییابد و مانع ذوب تشکیلات درون غار میشود.
غار آیسریزنولت توسط دانشمند علوم طبیعی سالزبورگ آنتون پاسلت (Anton Posselt) در سال ۱۸۷۹ کشف شد. پیش از این اکتشاف، غار تنها برای محلیها شناخته شده بود و چون معتقد بودند این غار ورودی جهنم است از اکتشاف در آن خودداری میکردند. یک سال بعد او گزارش مفصلی از اکتشافش در یک نشریه کوه گردی منتشر کرد، اما بعد از آن، این غار مجدداً به فراموشی سپرده شد.
الکساندر وان مورک غارشناس سالزبورگ، یکی از معدود افرادی بود که اکتشاف پاسلت را به خاطر داشت. او چند هیئت اکتشافی را از سال ۱۹۱۲ به بعد به داخل غار رهبری کرد، که خیلی زود توسط مکتشفان دیگر ادامه تعقیب شدند.
امروزه حدود دویست هزار جهانگرد در سال از این غار یخی بازدید میکنند.
همانطور که میدانید میان بشر و آتش پیوندی قدیمی وجود دارد و هر انسانی باید بداند که چگونه آتش درست کند. درست کردن آتش بدون داشتن کبریت نیز یک مهارت ضروری و نجاتدهنده است. شما هرگز نمیدانید در چه زمان و چه موقعیتی مجبور خواهید شد که بدون داشتن کبریت آتش درست کنید. ممکن است هواپیمای تک موتورهی شما مجبور به فرود اضطراری شود، یا به پیکنیک رفتهاید و کوله پشتی خود را جا گذاشتهاید یا حتی در شرایط بسیار بدی نظیر این هستید که هوا طوفانی یا دارای رطوبت شدید است که علنا کبریتها را بدون استفاده میکند. اما به هرحال اگر شما در این شرایط قرار بگیرید یا خیر مهم نیست، این خیلی خوب است که شما مهارت درست کردن آتش بدون کبریت را در هر زمان و هر مکانی داشته باشید. پس برای اطلاع از روشهای تهیه آتش بدون کبریت با ما همراه باشید:
این روش یکی از سختترین راههای درست کردن آتش بدون کبریت است. روشهای مختلفی وجود دارد که شما میتوانید از طریق اصطکاک آتش درست کنید، اما نکتهی مهم در این روشها نوع چوب مورد استفاده برای تخته آتش و برای تکه چوب باریک و بلندی (البته سخت) است که روی تخته آتش میچرخانید، تا از اصطکاک ایجاد شده میان آنها آتش درست کنید. اگر اصطکاک میان آن دو به اندازهی کافی باشد، خاکسترداغ ایجاد میشود که میتوانید از آن برای درست کردن آتش استفاده کنید. سروکوهی، صنوبر، درخت بید، درخت سرو، چوب گردو بهترین نمونهها برای تخته آتش و چوب باریک هستند
البته قبل از آنکه از چوب برای درست کردن آتش استفاده کنید مطمئن شوید که خشک است.
روش مته دستی یکی از اولین روشهای درست کردن آتش است. یک راه قدیمی و البته سخت، که تمام چیزی که برای آن نیاز دارید چوب، دستانی خستگیناپذیر و موادی است که به راحتی آتش بگیرند.
ابتدا مقداری خارو خاشاک، برگ و پوست درختان یا علف خشک جمعآوری کنید، در واقع چیزهایی که به راحتی آتش میگیرند.
یک شکاف v شکل روی تخته آتش خود ایجاد کرده و کمی آنرا گود کنید. برگ یا علف خشک را در زیر این شکاف قراردهید. این کار برای این است که از طریق اصطکاک ایجاد شده بین چوب باریک و بلندمان تخته آتش، خاکستر داغ تولید کنید.
چوب باریک و سخت خود را در شکاف قراردهید. طول آن حداقل باید ۲۵ سانتی متر و قطرش ۲ سانتی متر باشد تا بتوانید بهراحتی در این روش از آن استفاده کنید. با این چوب به تخته زیری فشار بیاورید و آنرا بین دستانتان بچرخانید. این کار را با سرعت ادامه دهید تا چیزی شبیه به خاکستر داغ ایجاد شود. زمانی که این خاکسترداغ و درخشان را مشاهده کردید، تکهای کوچکی از آن را جدا کرده و به برگهای خشک، پوست درختان و چیزهایی از قبیل که برای درست کردن آتش آماده کرده بودید منتقل کنید.
تخته آتش خود را آماده کنید، یک شیار روی آن ایجاد کرده ( این شیار مسیر حرکت چوب باریک و بلند شما خواهد بود)، سپس چوب باریک را درآن قرار دهید و به سمت بالا و پایین بکشید. در انتهای تخته آتش خود نیز همان برگ خشک و چیزهایی از این قبیل را قراردهید. دراثر کشیدن چوب باریک روی تخته خاکسترداغی ایجاد میشود. زمانی که کمی از این خاکستر را مشاهده کردید به آرامی در آنها بدمید تا آتش شما شکل گیرد.
روش مته کمانی یکی از کارآمدترین روشهای درست کردن آتش از طریق اصطکاک است، زیرا دراین روش شما میتوانید درطول انجام آن سرعت و فشار لازم برای درست کردن آتش را حفظ کنید. وسایل مورد نیاز برای این کار علاوه بر تخته آتش و چوب باریک و بلند، یک کمان و یک تکه سنگ یا چوب کوچک است.
این تکه سنگ یا چوب کوچک برای ایجاد فشار روی انتهای چوب باریک ما است، البته اگر از چوب استفاده میکنید سعی کنید نمونهای را انتخاب کنید که از چوب باریک و بلندتان سختتر باشد. و اینکه اگر چوبی با عصاره درخت باشد انتخاب مناسبی است زیرا سبب میشود که حرکت بین تکه چوب کوچک و چوب باریک و بلندتان راحتتر شود.
ساختن کمان: طول این کمان باید اندازهی بازوی شما باشد. یک تکه چوب قابل انعطاف که کمی هم منحنی شکل است را پیدا کنید. بند مورد استفاده در کمان میتواند از هرچیزی باشد بند کفش، طناب یا چیزی شبیه به اینها. فقط چیزی را انتخاب کنید که پاره نشود. سپس آنرا به دوسر چوب خود ببندید. کمان شما آماده است.
تخته آتش خود را آماده کنید، یک گودی بهشکل v درآن ایجاد کنید، و در زیرآن برگهای خشک یا علف یا خاروخاشاک خود را قراردهید. چوب باریک و بلند خود را در وسط طناب کمان (زه کمان) قراردهید و طناب را به دور آن بپیچید. اکنون یک سمت چوب باریک خود را در شیار قرار دهید و تکه سنگ را روی سر دیگر آن گذاشته و فشار دهید. حال کمان را به سمت جلو و عقب بکشید، شما در واقع یک دریل مکانیکی ابتدایی ساختهاید. در این حالت باید چوب بلند و باریک شما به سرعت حرکت کند. حرکت خود را تا جایی ادامه دهید که یک خاکستر داغ نمایان شود. سپس این خاکستر را به محل درست کردن آتش خود( مشتی از پوست یا برگ درختان یا چوبهایی که برای درست کردن آتش اصلی جمعآوری کردید) منتقل کنید و باآرامی در آن بدمید تا آتش درست شود.
این روش نیز قدیمی است . ایدهی بسیار خوبی است که همیشه هنگام رفتن به پیک نیک یک سنگ چخماق و فولاد همراه داشته باشید. کبریتها ممکن است در اثر رطوبت کاملا بدون استفاده شوند اما با زدن فولاد به یک سنگ چخماق خوب میتوانید برای درست کردن آتش جرقه ایجاد کنید.
حتی اگر در شرایطی بودید که سنگ چخماق و فولاد نداشتید میتوانید از کوارتز (سنگ شنی محتوی کوارتز) و فولاد چاقوی جیبی استفاده کنید. همچنین شما به کمی زغال که از پارچه درست شده نیاز دارید. این زغال جرقه را میگیرد و بدون آتش گرفتن میسوزد. اگر زغال پارچه نداشتید. یک تکه گیاه قارچی یا گیاه توس نیز مناسب است.
تکه سنگ را بین انگشت شصت و اشاره خود بگیرید، مطمئن شوید در حدود ۴ تا ۵ سانتیمتر از لبه آن پیدا باشد. زغال پارچه را نیز بین شصت و سنگ قرار دهید. اکنون با استفاده از فولادی که دارید مثلا انتهای چاقوی جیبی خود چندین بار به سنگ ضربه بزنید تا جرقه ایجاد شده و به زغال پارچه منتقل و درخشان شود، سپس این زغال را میان موادی که برای درست کردن آتش آماده کرده بودید قرار دهید. به آرامی در آن بدمید تا شعله ور شود.
روشهای درست کردن آتش با استفاده از عدسی به مراتب آسانتر از روشهای اصطکاکی هستند که در ادامه تعدادی را برایتان بیان میکنیم:
برای درست کردن آتش در این روش تمام چیزی که نیاز دارید یک نوع عدسی است، برای متمرکز کردن نورخورشید در یک نقطه. ذرهبین، شیشه عینک و لنز دوربین شکاری همگی مناسب هستند. اگر کمی آب هم به این شیشهها اضافه کنید، میتوانید پرتو نور را افزایش دهید. گوشهی عدسی را به منظور متمرکزکردن نورخورشید در یک نقطه در مقابل آن بگیرید، و برگ خشک و خار و خاشاک را در زیر همین نقطه قرار دهید. شما به زودی یک آتش خواهید داشت.
تنها ایراد این روش این است که فقط زمانی کاربرد دارد که شما نورخورشید دارید. در هوای ابری و در هنگام شب هیچ کمکی به شما نخواهد کرد.
اما علاوه بر این روش معمول، ۳ روش غیر معمولی و شاید عجیب را در ادامه برایتان توضیح خواهیم داد:
با پرکردن بادکنک بوسیلهی آب میتوانید این وسیلهی معمولی را به یک عدسی تولید آتش تبدیل کنید.
بادکنک را از آب پرکرده و سر آن را محکم ببندید. البته تا حد امکان بادکنک به فرم دایره باشد، همچنین از باد کردن بیش از حد آن بپرهیزید که سبب انحراف نقطهی کانونی اشعهی خورشید میشود ( درواقع فاصلهی کانونی افزایش مییابد و در محل مورد نظر شما ایجاد نمیشود). بادکنک را به داخل فشار دهید تا به شکلی برسید که یک دایره از نور برای شما ایجاد کند. البته مدنظر داشته باشید که بادکنک دارای فاصله کانونی کوتاهتری نسبت به عدسی است پس آنها را خیلی دورتر از مواد اشتعالزای خود نگیرید ۳ تا ۴ سانتیمتر کافی است.
درست کردن آتش از یخ فقط در حد آزمایشات و تئوریهای کلیشهای مدرسه نیست، بلکه شما میتوانید از یخ آتش درست کنید. تمام چیزی که نیاز دارید یک تکه یخ به فرم عدسی است. این روش برای پیک نیکهای زمستانی مناسب است.
برای انجام آن شما به یک یخ شفاف و تمیز نیاز دارید، اگر تکه یخ شما تیره یا دارای ناخالصیهایی باشد برای این روش مناسب نیست. بهترین راه برای تهیه یک تکه یخ شفاف و تمیز این است که یک کاسه، فنجان یا ظرفی ساخته شده از فویل را ازآب تمیز دریاچه یا چشمه یا برف آب شده پر کنید و اجازه دهید تا یخ بزند. البته برای این روش یخ شما باید حداقل ۴ سانتیمتر ضخامت داشته باشد. پس از آماده شدن یخ باچاقو آنرا به فرم عدسی دربیاورید. به خاطر داشته باشید عدسیها درمرکز دارای ضخامت بیشتری نسبت به لبهها هستند.
بعد ازفرم دادن یخ آن را با دستان خود جلا دهید، حرارت دستها برای صاف شدن سطح یخ مناسب هستند. سپس لبه یخ خود را در مقابل نورخورشید بگیرید، یخ مانند عدسی عمل می کند و نور در یک نقطه متمرکز کرده و سبب ایجاد آتش در برگ هایی می شود که در زیر آن هستند.
تمامی چیزی که در این روش نیاز دارید یک قوطی نوشابه و یک تخته شکلات و یک روز آفتابی است. بستهی شکلات را باز کرده و به ته قوطی نوشابه بمالید. شکلات مانند جلادهنده عمل کرده و ته قوطی را مانند آینه درخشان میکند. اگر شکلات به همراه ندارید خمیردندان نیز همین کار را میکند.
پس از جلا دادن انتهای قوطی، چیزی که شما دارید که آینه سهمی شکل است که نورخورشید با برخورد به آن منعکس می شود و شما باید در مسیر انعکاس آن مقداری برگ خشک یا چیزی شبیه به این را بگیرید، پس از چند ثانیه شما یه شعله آتش خواهید داشت.
البته شاید اینکه شما در یک ناکجاآباد یا در یک شرایط اضطراری یک قوطی نوشابه و یک بسته شکلات داشته باشید کمی دور از ذهن باشد، اما به هرحال روش جالبی است.
مانند روش قوطی نوشابه تصور اینکه شما در موقعیتی کبریت ندارید اما سیم طرفشویی و باتری همراهتان است کمی دشوار است، با این وجود دانستن این روش نیز جالب و شاید هم کارآمد باشد.
شما به سیم ظرفشویی با حدود ۱۳ سانتی متر درازا و یک و نیم سانتی متر عرض نیاز دارید. سیم را در یک دست گرفته و باتری را در دست دیگر خود قرار دهید ( باتری ۹ ولتی مناسبتر است)، سر دارای contacts آنرا به سیم ظرفشویی بمالید. سیم شروع به درخشان شدن و سوختن میکند سپس به آرامی در آن بدمید. این مشعل را به برگهای خشک، چوبها و مواداشتعالزای خود منتقل کنید. اما به یاد داشته باشید که شعلهی ایجاد شده از سیم ظرفشویی خیلی زود خاموش میشود پس زمان را از دست ندهید.
کوهها بخشهایی از پوستهی زمین هستند که نسبت به مناطق اطراف خود مرتفعترند. شکلگیری و تکامل کوهها انواع مختلف دارد اما عموما کوهها از برخورد و لغزش لایههای زمین به وجود میآیند. در این مقاله برای آشنایی بیشتر به انواع آنها اشاره میکنیم. با ما همراه باشید.
اکثر کوهها هنگام لغزش آرام صفحات تکنونیکی ایجاد میشوند، برخی از آنها نتیجهی فرسایش و برخی نتیجهی آتشفشانها هستند. در این مقاله در مورد چگونگی بهوجود آمدن کوهها بحث و فرآیند شکلگیری آنها را بررسی میکنیم.
کوهها نوعی از اشکال مختلف زمیناند و ارتفاع بیشتری نسبت به مناطق اطراف دارند. ارتفاع آنها از ۶۰۰ متر بیشتر و بلندتر از تپهها هستند. بلندترین کوه جهان در آسیا واقع شده و بلندترین رشتهکوهها در اقیانوس اطلس قرار دارند. جالب است بدانید که برخی از مرتفعترین کوهها در عمق اقیانوسها قرار گرفتهاند.
کوهها، نشاندهندهی شرایط آبوهوایی در قلههای خود هستند. به عنوان مثال، در یک کوه مرتفع شرایط آبوهوایی از دامنه تا قلهی آن متفاوت است. در مقایسه با پایهی کوه، قلهی آن سردتر است و حتی ممکن است پوشیده از برف باشد. علاوه بر این در قلهی کوهها اکسیژن کمتری وجود داشته و اشعهی خورشید تأثیر بیشتری دارد. به همین دلیل گونههای مختلفی از گیاهان و جانوران در یک کوه زندگی میکنند. جنگلهای دو طرف کوه، جنگل آلپ نامیده میشوند.
تخمین زده میشود که آب نیمی از جمعیت جهان به این شکل به زمین وابسته است. در واقع رودخانههای بزرگ جهان از کوهها تغذیه میکنند. بسیاری از کوهها دارای دریاچههای یخیاند که به علت آب شدن یخچالهای طبیعی ساخته شدهاند. با این حال همهی کوهها دارای پوشش گیاهی نیستند و برخی از آنها خشک و بیثمرند. شما میتوانید کوههای جوان را به خاطر داشتن یک تنگه (درهی عمیق) تشخیص دهید. با این مقدمهی کوتاه میتوانید بفهمید که کوهها چگونه شکل میگیرند.
بلندیهای روی زمین که در اطراف آن زمینهای پست وجود دارند، کوه مینامیم. آنها اساسا از سنگ ساخته شدهاند. با توجه به فرآیند شکلگیری کوه، بیرونیترین لایهی زمین و یا پوستهی زمین از شش صفحهی تکنونیکی ساخته شده است. هرگاه این صفحهها حرکت کنند و با هم برخورد کنند، مناطق وسیع زمین ارتقا پیدا میکنند و در نتیجه به کوههای مرتفع تبدیل میشوند. بسته به فرآیندهای زمینشناسی کوهها دارای ۵ نوع متفاوت هستند.
کوههای FOLD رایجترین کوهها هستند. آنها در اثر برخورد دو صفحه که باعث تا شدن پوستهی زمین میشوند، به وجود میآیند. این تا شدن، دامنهی کوهها را در هر دو طرف به وجود میآورند که به آن تاقدیس – جایی که هر دو طرف به سمت یک نقطه صعود میکنند – میگویند. هیمالیا در آسیا، کوههای راکی در شمال آمریکا و کوههای آلپ در اروپا از این دسته کوهها هستند.
کوههای گسلدار زمانی ایجاد میشوند که سنگهای پوستهی زمین در امتداد گسلها پیش بروند. کوههای گسلدار دو نوع هستند: کوههای شیبدار و کوههای مرتفع. در نوع اول دو طرف کوه دارای شیب است در حالی که در نوع دوم کوه کج است و یک سمت شیب ملایم و سمت دیگر شیب تندی دارد. رشتهکوههای نوادا و کوههای تئون در شمال آمریکا نمونههایی از این نوع کوهها هستند.
کوههای گنبدی به دلیل بالا آمدن ماگمای داغ از گوشته بالا میآیند و لایههای رسوبی پوستهی زمین را میپوشانند. در این روند ماگما فوران نمیکند، اما سرد و سفت میشود و در آخر هستهی کوه را شکل میدهد. این کوهها به خاطر شکل ظاهریشان به این نام شکل گرفتهاند. کوههای ناواهو در یوتا و کوه آدیروندک در نیویورک از این قبیل هستند.
همانطور که از اسمشان پیداست، کوههای آتشفشانی به دلیل فورانهای آتشفشانی به وجود آمدهاند. در این کوهها، گدازهها به سطح زمین میرسند و سرد و سخت میشوند و این کوهها را تشکیل میدهند. در بسیاری از موارد، مواد آتشفشانی به دلیل فشار زیاد تا ارتفاع زیادی بالا میرود. کوه فوجی در ژاپن و کوه اتنا در اروپا، از کوههای معروف آتشفشانی هستند.
کوههای مسطح به دلیل فرسایش در طول زمان به وجود میآیند. رودخانههای جاری نقش عمدهای را در شکلگیری این کوهها به عهده دارند. معمولا رشتهکوههای برابری را شکل میدهند. کوه کتاسکیل در نیویورک یک نمونه از کوههای مسطح است.
علاوه بر این کوههای دیگری هم از فعالیتهای دیگر زمین تشکیل شدهاند. گرچه رشتهکوههای راکی در شمال آمریکا به کوههای fold معروفاند اما در همان محدوده کوههای گنبدی و گسلدار هم دیده میشوند. در طبیعت فرآیندهای یخبندان، فرسایش خاک، هوازدگی شیمیایی و مکانیکی مدام در حال تکرار است که نقش عمدهای را در شکلگیری کوهها ایفا میکنند.
با آغاز فصل سرما و بارش باران و البته برف در ارتفاعات، این سوال مطرح میشود که آیا صعود به کوهها و ارتفاعات در این فصل اقدامی پرمخاطره است یا خیر؟
رئیس فدراسیون کوهنوردی در اینباره میگوید:
در صورت در نظر گرفتن نکات مربوط به صعود ایمن، میتوان در فصل سرما نیز یک صعود خوب و البته مطمئن داشت ولی بدون در نظر گرفتن پیشبینیهای لازم، کوهنوردان مطمئن باشند در این فصل برای صعود با یک محیط خطرناک روبرو هستند که میتواند به آنها آسیبهای جدی وارد کند.
رضا زارعی با اشاره به مخاطرات صعود در فصل سرما اظهار کرد:
صعود کردن در فصل سرما آن هم توسط افرادی که تجربه بالایی در کوهنوردی ندارند، بیشتر شبیه به ماجراجویی است و میتواند سبب ایجاد حوادثی گاه غیرقابلجبران برای آنها شود.
او با اشاره به وضعیت کوهها در فصول سرما ادامه داد:
افرادی که به صعود در فصل سرما اقدام میکنند، باید بدانند با یک محیط وحشی و خطرناک در کوه روبرو هستند و اگر تمامی موارد ایمنی را رعایت نکنند، قطعا با مشکل مواجه میشوند.
رئیس فدراسیون کوهنوردی با اشاره به مهمترین مواردی که باید برای صعود در فصل سرما در نظر گرفت، گفت:
آموزش، آگاهی و شناخت نسبت به محیط، جزو مهمترین مواردی است که باید کوهنوردان برای صعود در فصل سرما در نظر بگیرند.
زارعی با برشمردن نکات ضروری هنگام کوهنوردی خاطرنشان کرد:
افرادی که اقدام به صعود در این فصل میکنند، باید حتما از مسیرهای پرتردد عبور کنند و دست به صعود انفرادی نزنند. همچنین در این فصل داشتن پوشاک مناسب و گرم، غذای کافی، اعلام مسیر و مقصد صعود به خانواده و پناهگاهها جزو دیگر مواردی است که پیش از صعود به کوه باید آنها را مدنظر قرار داد.
او همچنین به یک قانون مهم در کوهنوردی اشاره کرد و گفت:
قانونی در کوهنوردی به نام “قانون ساعت ۱۴” وجود دارد که هر کوهنوردی باید راس ساعت ۱۴ به سمت مبدا حرکت خود باز گردد، زیرا در غیر این صورت احتمال گم کردن مسیر بسیار زیاد است.
رئیس فدراسیون کوهنوردی اضافه کرد:
شرایط صعود در فصل زمستان با در نظر گرفتن پیشبینیهای مناسبراحت بوده ولی بدون در نظر گرفتن امکانات لازم و البته نکات مهم پیش از صعود، قطعا، کوهنوردی در این فصل مشکلآفرین خواهد بود.
کوه آربابا به نوعی نماد طبیعت شهرستان بانه محسوب می شود به نوعی که همه ی مردم بانه نسبت به این کوه احترام و علاقه ی خاصی دارند. شخصیت آربابا در اشعار کردی و در میان قصه های محلی بسیار کاربرد دارد اما متأسفانه از علت نام گزاری این کوه سند معتبری در دسترس نیست و اغلب اقوال محلی و فاقد سند ذکر می شود.
این کوه که پیشنهاد ثبت آن در فهرست اثار طبیعی ایران هم عنوان شده است ۲۲۲۰ متر ارتفاع دارد و محل مناسبی برای پیاده روی معمولی و کوهنوری برای طبیعت دوستان است.
اهالی بانه به جهت تفرج یا کوهنوردی و یا ورزش صبحگاهی، قطعاً کوه آربابا را به عنوان یک گزینه اصلی در نظر می گیرند. و به راستی چه مکانی بهتر از کوه آربابا که هم هوای مطبوع و دلکشی دارد و هم مناظر فوق العاده ای مضاف بر این که در سال ۱۳۸۵ به همت گروهی از کوهنوردان حرفه ای منطقه در قله ی کوه یک اقامتگاه برای کوهنوردان ساخته شده است که بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.
اگر شما هم سفر به بانه را در برنامه خود قرار داده اید قطعاً از کوه آربابا دیدن بفرمایید و یک ورزش صبحگاهی به همراه خانواده در این فضا و طبیعت فوق العاده را تجربه کنید. به همت شهرداری بانه یک سری امکانات رفاهی جهت سهولت استفاده ی مردم در این کوه ساخته شده است که البته در ابتدای کار است و جای تکمیل شدن دارد.
حتما شما نیز در مورد عجایب هفتگانه چیزهایی شنیدهاید. سازههای شگفت انگیزی که معماری دوران باستان را تلألویی دیگر بخشیده و اگر چه اکثر آنها در غبار زمان محو شدند، اما خاطرهشان تا به امروز در ذهن بشر جاودانه باقی مانده است. این بار اما با مادر طبیعت همراه خواهیم شد، هنرمندی که بومش به وسعت دنیاها است و خالق عجایبی است که شاید بسیاری از آنها هنوز هم از دیدگان ما پنهان باقی ماندهاند.
اگر بخواهیم فهرستی جامع از زیباییهای دنیا تهیه کنیم، گزینههای بیشماری پیش رویمان قرار خواهند گرفت. واقعیت این است که خالق هستی، پرترههای رنگارنگی خلق کرده است، تابلوهایی نفیس و تماشایی که تار و پودشان با خطوط ظریف زیبایی و رنگهای درخشان الهام در هم تنیده شدهاند. جایی قلمرویی سنگی قد برافراشته و جایی دیگر مخمل سبز درختان، گرمی رنگهای شاد گلها و درخشش پرشکوه خورشید هنگامه برپا کرده است. جایی زلال دریاچهای آرام و جایی دیگر خروش امواج کف آلود. گاهی اعماق اقیانوسها و گاهی بام آسمان، حتی آن دورها در کیهان، در کهکشانها در فراسوی گسترهی دید ما.
اما فعلاً و در قالب 10 شگفتی برتر، شماری از عجایب طبیعی این جهان را به شما معرفی خواهیم کرد. فهرستی که توسط خبرگزاری CNN ارائه شده و هفت شگفتی بینظیر طبیعت را در خود جای داده است. اما در این مطلب، اندکی این فهرست را گسترش داده و سه شگفتی دیگر را نیز به آن اضافه کردیم که شاید از پیش با آنها آشنا بوده باشید.
آتشفشان پاریکوتین (Volcán de Parícutin)، قلّهی آتشفشانی مرگ آوری است که نمونهای از آن در هیچ کجای دیگر جهان قابل مشاهده نبوده و نیست. در سال 1943 این آتشفشان یک باره و بدون مقدمه از دل مزرعهی ذرت کشاورزی بومی به نام دیونیسیو پولیدو ( Dionisio Pulido) سربرآورد. در همان زمان این قلّهی نوظهور مورد توجه قرار گرفته و دانشمندان برای مطالعه و بررسی آن روانهی محل شدند. در طول 9 سال بعد از این ظهور یکباره، دانشمندان به دقت ساختار این آتشفشان را مورد کند و کاو قرار داده و از آن نقشهای جامع تهیه کردند، در آن زمان هزاران عکس از دهانهی این آتشفشان گرفته شد.
اما در سال 1952، فوران غیر منتظرهی این آتشفشان، فاجعهای هولناک را رقم زد. در آن زمان و بواسطهی فعالیتهای آتشفشانی، این قلّه به صورت مخروطی 424 متری در آمد که محوطهای به وسعت 233 کیلومتر مربع را با فورانی شدید با خاک یکسان کرد. محوطهای وسیع با خاکستر، سنگ و گدازه پوشیده شده و دو شهر پاریکوتین و سَن خوان (San Juan Parangaricutiro) تقریباً به طور کامل تخریب شد. همچنین سه شهر دیگر نیز خسارات سنگینی را متحمل شدند. هزاران نفر در جریان این حادثه جان خود را از دست دادند.
برای نخستین بار در تاریخ بشر، منطقهای که تا پیش از این واقعه، زمینی سبز و آرام بوده و هیچ اثری از فورانهای آتشفشانی در آن دیده نمیشد، رنگ عوض کرده و آتشفشانی متفاوت پا به عرصهی وجود گذاشت. فوران این آتشفشان برای اولین بار فرصتی در اختیار علوم مدرن قرار داد تا چرخهی فورانی آتشفشانهای این چنینی را مورد بررسی قرار دهد. خوشبختانه هم اکنون این آتشفشان هیچ فعالیتی نشان نداده و خاموش است.
در سفری به این منطقه میتوان با هلیکوپتر بر فراز آتشفشان پرواز کرده و از زاویهای متفاوت خسارات ناشی از این فوران ناگهانی را مشاهده کرد. تنها چیزی که از روستای سن خوان باقی مانده، کلیسایی است که اکنون متروکه و تنها در این ناحیه روزگار میگذراند.
یکی از معروفترین و در عین حال زیباترین آبشارهای جهان، آبشار ویکتوریا یا (Mosi-oa-Tunya) است که در جنوب قارهی آفریقا و در مرز دو کشور زیمباوه و زامبیا واقع شده است. این آبشار از رودخانهی زامبیزی (Zambezi) تغذیه میکند. آب این رودخانه به صورت مستقیم و از ارتفاعی در حدود 108 متر به پایین سرازیر شده و منظرهای بدیع و مبهوت کننده را پدید میآورد. پهنای این آبشار در حدود 1.708 متر است. ابعادی قابل توجه که حتی از کیلومترها دورتر نیز قابل مشاهده بوده و شگفتی بازدید کنندگان را برمیانگیزاند.
در کنار بازدید از این جاذبهی شگفت انگیز طبیعت، گردشگران میتوانند جرئت به خرج داده و در استخر شیطان (Devil’s Pool) غوطهور شوند. حفرهای مسحور کننده که به طورت طبیعی در مسیر جریان رودخانهی زامبیزی شکل گرفته و شنا کردن در آن چالش بر انگیز است.
در فاصلهی ماههای سپتامبر تا دسامبر، جریان آب در این ناحیه اندکی از تب و تاب افتاده و شماری از شناگران شجاع دل تن به آب زده و در اعماق کم شنا میکنند.
جزیرهی میدل آیلند که در مجمعالجزایر ریشِرشه (Recherche Archipelago) واقع شده، یکی از عجایب طبیعی و باشکوه جهان را در دل خود جای داده است، دریاچهای شور که درست در لبهی این جزیره قرار گرفته است. این دریاچه هیلیِر نامیده شده و رنگ متفاوت آن در نگاه اول، هر بینندهای را مات و مبهوت خود میکند. هنوز هیچ دانشمندی موفق به کشف قطعی رمز و راز وجودی این درخشش صورتی تماشایی نشده است. هر چند گروهی معتقدند که این رنگ صورتی نتیجهی حضور باکتری خاصی به نام ” Dunaliella salina” در آب این دریاچه است. همچنین این رنگ دائمی بوده و با انتقال دادن، هیچ گونه تغییری در رنگ آب مشاهده نمیشود. دریاچهی هیلیر 600 متر امتداد و 250 متر پهنا دارد. سریعترین راه رسیدن به این جزیره پرواز با هواپیما است. سفری دو ساعته که از شهر پِرس (Perth) واقع در استرالیای غربی آغاز میشود.
علاوه بر بازدید از این دریاچهی دیدنی، فعالیتهای تفریحی متعددی در انتظار گردشگران این ناحیه است. راهپیمایی، دوچرخه سواری، اسب سواری، غواصی، موج سواری، تماشای شنا کردن والها، قایق سواری، کایاک سواری، ماهیگیری و تورهای تفریحی متعدد، از جمله امکاناتی است که امکان انجام آنها در سواحل این جزیره فراهم شده است. برای تماشای بهتر زیبایی غیر قابل انکار این دریاچه، گشتی هوایی بهترین انتخاب به شمار میرود.
وقتی کاوشگران پرتغالی در سال 1502 به این منطقه رسیدند، در همان نگاه اول مجذوب چشم انداز متفاوت، تماشایی و سحر انگیز این خلیج شدند. قلل و صخرههای واقع در این ناحیه دارای آن چنان اشکال عجیب و مرموزی بودند که اروپاییان تا آن زمان به چشم ندیده بودند. هنوز هم با گذر صدها سال، این منظرهی تماشایی، جذابیت غیر قابل انکار خود را حفظ کرده است. بندر ریو دو ژانیرو، بیشک یکی از نمادها و سمبلهای فراموش نشدنی است که همواره کشور برزیل را به خاطرمان میآورد.
شاید بتوان گفت که یکی از عادیترین فعالیتهای گردشگران این منطقه، سفر به قلّهی کُرکووادو (Corcovado) و بازدید از مجمسهی معروف عیسی منجی باشد. جایی که دورنمایی وسیع و خیره کننده از این بندر، پیش چشم بازدید کنندگان گسترده شده است.
این پدیدهی زیبا و خیال انگیز که در نیمکرهی شمالی قابل مشاهده است، مدتهاست که نگاه بشر را به خود معطوف کرده است. به نقل از خبرگزاری CNN، شفق قطبی به تازگی در شمار 7 شگفتی طبیعی جهان، جای گرفته است. کشورهای ایسلند، فنلاند، سوئد و نروژ بهترین گزینهها برای تماشای این تابلوی نقاشی آسمانی هستند. در فصل زمستان این پدیده رایجتر بوده و تقریباً در همه جا قابل مشاهده است.
انسان از دیر باز مفتون جادوی نهفته در آسمانها بوده و هست. به جز رصد ستارگان، مشاهدهی رقص انوار شمالی نیز جذابیت و زیبایی خاص خود را دارد.
رودخانهی کلرادو در طی قرون متمادی، مسئولیتی سخت و قابل تقدیر را با
صبر و تحملی ارزشمند به پایان رسانده است، حفر بزرگترین درهی جهان یعنی
گرند کنیون. این درهی زیبا و سحر انگیز فرصتهای متعددی را در اختیار
بازدید کنندگان خود قرار میدهد تا هم گشتی در دل این حکاکی شگفت انگیز
طبیعت زده و هم از مناظر زیبای آن لذت ببرند. راه پیمایی، کوه پیمایی و
برگزاری کمپهای تفریحی از جمله این فعالیتهاست. همچنین نقاط دیگری همچون
آبشار هاواسو (Havasu Falls) و دیگر استخرها و حوضچههای طبیعی واقع در این ناحیه، فرصتی برای شنا کردن در اختیار بازدید کنندگان قرار میدهند.
این پدیدهی ارزشمند زمین شناسی، جاذبهای غیر قابل انکار است که بزرگی طبیعت و کوچکی انسان را به خوبی به رخ میکشد.
پارک ملّی لینسویز مارانیِنسِس، از چشماندازی خاص و متفاوت سود میجوید. اینجا درنگاه اول دنیایی بیگانه است، جایی که اقلیم بارانی و مرطوب با چشم انداز ماسهای در هم آمیخته و در فقدان پوشش سبز گیاهان، منظرهای بسی دیدنی و منحصربفرد ارائه میکند. این تلماسههای باشکوه را میبینیم در حالی که با زلای آبی مردابها و آبگیرها احاطه شدهاند، پدیدهای خاص، یگانه و بینظیر.
شاید چشمانداز کلی این فضا شما را به یاد کویر بیندازد، ولی همین آبگیرهای فیروزهای رنگ، وجهی خاص، افسون شده و متفاوت به اتمسفر این منطقه بخشیدهاند. آب این آبگیرها زلال، آبی و گرم بوده و مناسب بازدید کنندگانی است که دوست دارند در میان کویر، تنی به آب بزنند. آبی که نه سراب، بلکه واقعی بوده و همچون حوضچههایی مالامال از جواهر، میدرخشد.
میلفورد ساوند، آب درهای است که در جنوب غربی جزیرهی جنوبی نیوزیلند و در نزدیکی پارک ملّی فیوردلند (Fjorland) واقع شده است. این آب دره یکی از محبوبترین مقاصد گردشگری نیوزلند بوده و گفته میشود که شاعر، نویسنده و رمان نویس نامی انگلیسی رودیِد کیپلینگ (Rudyard Kipling) این آب دره را ستایش کرده و آن را هشتمین شگفتی بینظیر طبیعت نامیده است.
این آب دره دارای دو آبشار زیبا است، آبشار لیدی باون (Lady Bowen Falls) و آبشار اِسترلینگ (Stirling Falls). همچنین بعد از یک بارش شدید باران در این منطقه، صدها آبشار کوچک و بزرگ دیگر نیز پا به عرصهی وجود گذاشته و چندی خودنمایی میکنند.
این ناحیه از نظر خدمات گردشگری و تورهای تفریحی نیز قابل ستایش بوده و امکانات خوبی را برای لذت بردن هر چه بیشتر از طبیعت خاص و رویایی این آب دره، فراهم آورده است. مناظر زیبایی که به خصوص در گشت و گذارهای شبانه روی رودخانه، زیبا و ستودنی هستند. کانو و کایاک سواری نیز از دیگر فعالیتهای مفرّحی است که در سفر به این ناحیه میتوان آنها را نیز تجربه کرد.
شاید بتوان گفت که قلّهی اورست، بلندترین قلّهی جهان به اندازهای شناخته شده است که دیگر نیازی به معرفی چندانی ندارد. قلّهای باشکوه که در مرز نپال، تبت و چین، سر به آسمان ساییده است.
رشته کوههای هیمالیا خود از مناظر و چشم اندازهایی بدیع و سحر انگیز، دریاچههای مبهوت کننده، مسیرهای عبور تأثیر گذار و فرصتهای بیشمار برای کوه نوردی برخوردارند. اما قطعاً تنها حرفهایها اقدام به بالا رفتن از این قلّه خواهند کرد، چالشی سخت که هر کسی جرئت و توان انجام آن را ندارد. هر چند باید گفت تازه کاران نیز با قدری تلاش و کوشش، مسیرهایی مناسب پیاده روی و یا کوه پیمایی خواهند یافت تا به گنجینهی تجربیات خود، آن هم در یکی از عجایب شگفت انگیز این کره، قدری بیفزایند.
جزایر مرجانی، جواهر آبی باشکوه، خیره کننده و فراموش نشدنی که در دریای کورال (Coral Sea) و به وسعت 2.300 کیلومتر گسترده شده است. این ناحیه بی هیچ تردیدی یکی از بزرگترین، بکرترین و متنوعترین گونهها و کلنیهای آبی جهان را در دل خود جای داده است. این گسترهی آبی غنی، رنگارنگ و خیال انگیز، هر ساله میزبان هزاران بازدید کنندهی ماجراجو است. بازدید کنندگان مشتاقی که عاشق غواصی و غوطه ور شدن در میان این تنوع زیستی شگفتانگیز هستند.
شاید به دلیل همین استقبال گسترده است که امکانات متعددی برای آموزش و همراهی گردشگران در این کاوش و جستجوی به یادماندنی فراهم شده است.
بی تردید باید اذعان نمود که طبیعت مهد شگفتیها است، شگفتیهایی چشم نواز و مسحور کننده که بی هیچ حد و مرزی، در هر گوشه از این کرهی خاکی جایی برای خود دست و پا کردهاند. شگفتیهایی که شاید بشر هنوز موفق به کشف آنها نشده باشد. پس باید منتظر بود و دید شگفتی بعدی طبیعت در کجای این جهان قرار گرفته و چه زمانی معرفی خواهد شد.
یکی از جنبههای خوشبختی آدمی زندگی کردن در جهانی است که با مناظر دیدنی حیرتانگیز مثل دریاچههای خارقالعاده، آبفشانهای شگرف، جنگلهای سرسبز بهشتی و یخچالهای پندار آمیز آرایش یافته است. در میان این جاذبهها، کوهستان هم مستثنا از قاعده نیست و با زیبایی چشمنواز و گستره باشکوهش مسافران زیادی را به خود جذب میکند. در این مجال، از شما دعوت میکند تا ضمن آشنایی با چهار قله کوهستانی بیهمتا در جهان، صحنههایی جذاب و فراموشنشدنی را از فراز این قلل تماشا کرده و چشمانتان را غرق در شادی نمایید.
امادابلام (Ama Dablam) یکی از پر ابهتترین کوههای جهان است که به کوه مادر شهرت دارد و در دره خومبو در کشور نپال جای گرفته است. فاصله این کوه تا قله اورست حدود ۱۲ کیلومتر است و از فراز صومعه تینگبوچی دیده میشود. امادابلام جواهر ارزشمند رشتهکوه هیمالیا نام گرفته است. این کوه نهفقط به خاطر ارتفاعش، بلکه به سبب زیبایی منحصربهفردی که نظیر آن کمتر دیده شده است، چشمان کوهنوردان و بازدیدکنندگان بینالمللی را مات و مبهوت میکند.
ویژگی اصلی و برجسته کوه امادابلام، برخورداری از قلهای پیچیده و مسیری دشوار است که صعود به قله این کوه را تبدیل به هیجانانگیزترین بخش صخرهنوردی در رشتهکوه هیمالیا میکند. بهعبارتدیگر، رسیدن به قله این کوه اوج هنر سنگنوردی را به تصویر میکشد. بنابراین اگر فکر میکنید که به صخرهنوردی بر روی یخ زارها و تپههای سراشیبی پوشیده از برف علاقهمند هستید، ما صعود به قله امادابلام را بهعنوان تجربهای متفاوت و منحصربهفرد به شما توصیه میکنیم.
پارک ملی زیبا و دلانگیز کشور آرژانتین Los Glaciares نام دارد که با مساحت ۶ میلیون کیلومترمربع، کوهها، آبفشانها و دریاچههای پرشماری را در خود جای داده است. کوه سِرو فیتز روی (Cerro Fitz Roy)، یکی دیگر از شکوهمندترین قلل جهان در قلمرو این پارک قرار دارد و با ارتفاع ۳۴۰۵ متری بر فراز دریاچه ویدما قد برافراشته است. سِرو فیتز روی مرتفعترین قله گرانیتی در این ناحیه محسوب میشود و در میان انبوهی از منارهای سنگی خودنمایی میکند. این کوه در یخ زار جنوب منطقه پاتاگونیا و در مرز میان آرژانتین و شیلی واقع شده است.
کوه افسانهای سِرو فیتز روی یکی از دشوارترین مقاصد کوهنوردی جهان است. اینجا بهطور خاص برای آن دسته از کوهنوردان و طبیعت دوستانی که مایلاند عظمت بیکران رشتهکوه آند را درک کنند، مقصد مناسبی برای سفر محسوب میشود. نخستین بار دو کوهنورد عضو یک هیئت اعزامی از فرانسه، بانامهای لیونل تری و گیدو ماگنو در تاریخ ۲ فوریه ۱۹۵۲ موفق به فتح قله سِرو فیتز روی شدند. این کوه نماد استان سانتا کروز در کشور آرژانتین برشمرده میشود و تصویرش در آرم ویژه این استان حک شده است.
کوه آرارات در شمال شرق ترکیه و شرق ناحیه آناتولی، در مرز میان ایران و ارمنستان قرار دارد. این کوه مخروطی شکل و پوشیده از برف، براثر فوران گدازهها و پرتابههای آتشفشانی ایجاد شده و دارای دو قله است. آرارات بزرگ، با ارتفاع ۵۱۳۷ متر مرتفعترین قله ترکیه محسوب میشود و بلندای آرارات کوچک ۳۸۹۶ متر است.
گفتنی است که نام این کوه پر ابهت در تورات ذکر شده است. بر اساس آیات کتاب آفرینش در عهد عتیق، آرارات همان کوهی است که کشتی حضرت نوح (ع) بر آن فرود آمده است. همچنین در کتب تاریخی و آثار مذهبی ارمنستان کوه آرارات بهعنوان نماد ملی این کشور معرفی میشود. این کوه قرنهاست که چشمان گردشگران عازم به این دیار را غرق در شگفتی میکند. در عصر معاصر، اولین صعود به قله آرارات در تاریخ ۹ اکتبر ۱۸۲۹ و به نام یک گروه کوهنوردی به سرپرستی دکتر یوهان یاکوب فردریش ثبت شده است. بر اساس شواهد موجود، وی به کمک یکی از مشاهیر ملی و نویسندگان معروف ارمنستان به نام خاچاطور آبوویان توانسته بود به این موفقیت برسد. آرارات در کشور ترکیه با نام آگری داگی شناخته میشود که به معنای کوه غم و اندوه است.
آتشفشان مهم فوجی در کشور ژاپن با ارتفاع ۳۷۷۶ متر، بلندترین و جذابترین کوه ژاپن محسوب میشود و در پارک ملی فوجی هاکونه ایزو در جنوب جزیره هونشو واقع شده است. این کوه که گاهی با نام فوجی یاما از آن یاد میشود، یکی از کوهستانهای سهگانه مقدس در ژاپن است. وجود معابد و زیارتگاههای متعدد در اطراف کوه فوجی نوید تجربهای لذتبخش و فراموشنشدنی را به کوهنوردان عازم به این دیار میدهد. برخلاف آدابورسوم کوهنوردی در سایر کوهستانهای مقدس ژاپن، شهروندان این کشور برای اینکه صعودی موفق به قله فوجی داشته باشند، پیش از صعود ابتدا به زیارت معابد اطراف کوه میروند. در مسیر صعود به قله فوجی، چشماندازهایی جذاب و ستودنی از پنج دریاچه مجاور کوه پدیدار میشود که قریحه انسان را به خروش میآورد. بهترین زمان برای صعود به قله فوجی ماههای ژوئیه و اوت (تیرماه و مردادماه) است؛ زیرا در این فصل آبوهوای کوهستان معتدل و برف روی دامنه آن آب شده است.
اگر بخواهیم از میان سایر قلههای جهان به چند نمونه اشارهکنیم که دستکم ارزش یکبار سفر و بازدید را دارند، میتوانیم از قلههای ماکالو و آناپورنا در نپال، کوه کلیمانجارو در تانزانیا و قله نیم گنبد در کالیفرنیا نام ببریم.
نقش و نگارهایی که گاه قدمتشان به بیش از 30 هزار سال میرسد، میراث
فرهنگی اجداد بشر برای نسلهای بعد است. این نگارهها نه تنها نخستین
تجربههای هنری انسان هستند، بلکه اطلاعات مهم و جالبی را درباره تاریخ
جهان در اختیار باستانشناسان و مورخان هنری میگذارند.
غارنگارههای باستانی قصههایی از هزاران سال پیش را بازگو میکنند. این
نقاشیها در کشورهای مختلف جهان دیده میشوند و وجه مشترک همهشان تصاویری
است که از زندگی حیوانات آن دوران ارائه میدهند. بسیاری از غارنگارهها
دارای چنان دقتی هستند که گاه احتمال کشیده شدنشان توسط بیگانههای فضایی
هم در میان فرضیههای کارشناسان مطرح میشود.
باستانشناسان پس از بررسیهای بسیار، قدمت این غارنگارهها را از 1500 سال تا 32 هزار سال تخمین زدهاند.
نقاشیهای بینظیر و باورنکردنی روی دیوارههای این غار در استان «سانتا
کروز» آرژانتین کشف شد. در میان نقاشیهای «دی لاس مانوس» تصاویر حیوانات و
شکار آنها به چشم میخورد، اما آنچه بیش از همه اینها حائز اهمیت است،
اثر دستهای ساکنین چند هزار سال پیش این منطقه است.
جالب است که بیشتر این دستها، دست چپ هستند. کارشناسان بر این باورند که
هنرمندان باستانی این غارنگارهها، با یک لوله رنگ را با دست راست روی کف
دست چپشان میپاشیدند و سپس اثر آن را روی دیوار ثبت میکردند. قدمت این
نگارهها از 3000 تا 9000 سال تخمین زده شده است.
نقاشیهای غار «آلتامیرا» از بهترین نمونههای غارنگارههای باستانی جهان
به شمار میرود. اواخر قرن نوزدهم بود که «مارسلینو سانز دوسائوتوالا» این
آثار هنری را کشف کرد. عمر این غارنگارهها بین 14 هزار و 18 هزار و 500
سال تعیین شده.
جامعه هنری با این کشف و جزییات دستنخورده نقاشیها و رنگهای پررنگ آن
شگفتزده شد. سالم و باکیفیت بودن این غارنگارهها تا جایی جلب توجه میکرد
که برخی تصور کردند ممکن است جاعلان هنری آنها را کشیده باشند، اما سال
1902 سرانجام اصل بودن این نقاشیها اثبات و اعلام شد.
شاکله و رنگ شفاف غارنگارههای سومالیایی استثنایی هستند. قدمت این
نقاشیها بین 5000 تا 11 هزار سال تخمین زده شده است. این نقاشیها از
بکرترین نمونهها در کل قاره آفریقا محسوب میشوند .
«بیمبتکا» متشکل از 600 پناهگاه صخرهای در مرکز هند است. اکثر نگارههای
این منطقه به رنگ سفید و قرمز کشیده شدهاند. به گفته کارشناسان، قدمت این
نقش و نگارها به 12 هزار سال میرسد. تعداد کمی از نقاشیهای باستانی وجود
دارند که در آن حیواناتی مثل کروکودیل، شیر و ببر به تصویر درآمده باشد.
قدمت نگارهای روی دیوارههای این غار فرانسوی بیش از 17 هزار سال تخمین زده
شده است. غارنگارهها آنچنان در عمق این حفره قرار دارند که هنرمندان برای
دیدن آن مجبور شدند از نور شمع استفاده کنند، چون نور خورشید تا آن فاصله
نفوذ نمیکند.
بازدید از این غار دیگر برای عموم میسر نیست، چون احتمال آسیب دیدن به این
اثر باستانی وجود دارد. دولت فرانسه برای جلوگیری از صدمه به این میراث
طبیعی و فرهنگی، نمونههای کپی آن را در معرض دید علاقهمندان قرار داده
است.
قدیمیترین غارنگاره پارک ملی «سرا دا کاپیوارا» قدمتی 25 هزار ساله دارد.
در این نقاشیها میتوان تصاویری از شکار و آیینهای باستانی آن زمان را
به وضوح مشاهده کرد. نقشهایی از حیوانات و درختان در جایجای دیوارهای این
غار برزیلی دیده میشود.
نقاشیهای بیمثال «تدرارت آکاکوس» از هزار سال پیش از میلاد تا 100 سال پس
از میلاد قدمت دارند. این نگارهها نشان میدهند بیابان «ساهارا» زمانی
دشتهای سرسبز و برکههای آب را در خود جای میداده است. نسلهای قدیمی
بشر، گونههای مختلفی از حیوانات را روی دیوارههای این غار تصویر
کردهاند.
صخرههای «اوبیر» واقع در پارک ملی «کاکادو»ی استرالیا خانه حدود 5000
نقاشی بومی روی صخرههاست. تاریخ قدیمیترین نگارههای این منطقه به 20
هزار سال هم میرسد. این آثار هنری تنها شامل حیوانات نمیشود، انسانها
هزاران سال پیش اسکلت حیواناتی مثل قورباغه را هم تصویر کشیدهاند. تصویر
اجداد گونههای حیوانی چون گربهماهی، شاهماهی، ماهی باراموندی،
لاکپشتهای گردندراز، لاکپشتهای پوزه عقابی، کانگوروهای گردن قرمز و
... را میتوان روی صخرههای این منطقه تماشا کرد.
نقاشیهای این غار به وسیله فضله خفاشها کشیده شدهاند و همین به ویژه
بودن این نگارهها اضافه میکند. تاریخ تکمیل نقاشیهای غار «ماگورا» بین
4000 تا 8000 سال پیش است. انواع و اقسام حیوانات مراسم شکار و آیین و رسوم
باستانی سوژه هنرمندان آن زمان شدهاند و این یادگاریها را برای ما بر
جای گذاشتهاند.
این اثر هنری زیبا در سال 1994 کشف شد. در «شووه» فرانسه غار تصاویری از
ماموتها، شیرها، خرسها و حتی کرگدنها حک شده است. با قدمت 32 هزار
ساله، این نقش و نگارها عنوان قدیمیترین غارنگارهها در این فهرست را به
نام خود ثبت کردهاند.
کوهستان یکی از زیباترین جاذبه های طبیعی است که به خاطر ویژگی های خاصی که
دارد،مورد توجه و محبوب بسیاری از افراد است.
در ادامه عکس های زیبای Karol Nienartowicz عکاس 29 ساله لهستانی را
خواهیم دید. کارول می گوید: "من هنوز هم تابستان 2003 را به یاد دارم که
مادرم مرا به اولین سفر کوهستان برد. من زیبایی نفسگیر کوه را دیدم و می
خواستم هرچه زودتر احساسم را با دیگران سهیم شوم!
بنابراین در سفر بعدی دوربینم را برداشتم. از آن زمان من عکاس کوهم و عکاسی
را با شوقم به سفر ترکیب می کنم. من تا به حال بیش از 20 کشور اروپایی را
بازدید و عکاسی کرده ام و بزرگترین علاقه من، عکاسی از بلندترین کوه های
اروپا، آلپ است.
در طی این سفرها من در چادر و در مکانی با مناظر زیبا که بتوانم طلوع و غروب خورشید را ببینم، می خوابیدم."
وی با بیان اینکه این غار آهکی دارای تشکیلات گلکلمی است و همزمان با طول غار، به عمق آن نیز اضافه میشود، گفت:
چون ستون فقرات غار شیبدار است. این غار گردشگری خوشبختانه هنوز نورپردازی نشده است.
به گفتهی نظامدوست، مدتی پیش کمپینی راهاندازی کردیم که به مردم بگوییم اگرچه از برخی غارها میتوان دیدن کرد، ولی باید این کار به درستی انجام شود، چون هر گردشگر با ورودش به غار، میکروب و باکتری و حتی پُرز لباس را با خود میبرد که به اکوسیستم غار آسیب میزند. حتی اگر با لباس ویژه و دستکش به داخل غار برویم، باز برخی باکتریها را از این غارها خارج میکنیم که میتواند برای انسان مضر باشد. این رفت و آمدها به داخل غار بیتاثیر نیست.
ممکن است فقط در داخل غار، خفاشها دیده شوند، در صورتی که موجودات ریز بسیار زیادی در غارها زندگی میکنند که گردشگران بدون دلیل به آنها آسیب میزنند. باید گردشگران مراقب باشند که همه وسایل و لباسهای غارنوردی خود را حتماً پس از بازدید از غار بشویند؛ حتی این لباسها به همراه لباسهای دیگر شسته نشود. باکتریهای موجود در غار روی لباسها چسبیده و اگر به خوبی تمیز نشوند، انسان را دچار بیماریهایی میکند که ناشناخته است.
مدیر سابق انجمن غار و غارشناسی ایرانیان گفت:
نوعی باکتری در غار وجود دارد که زبالهها را به مواد آلی تبدیل میکند، دانشمندان تلاش میکنند این باکتریها را از داخل غارها بیرون آورده و زبالههای روی زمین را به مواد قابل استفاده تبدیل کنند.
بر اساس گزارش نظامدوست، از لحاظ علمی، غارها زمانی کشف میشوند که نقشههای داخل غار تهیه شوند. ما برای حفاظت از غارها و ورود گردشگران، کارگاههایی برگزار میکنیم تا به گردشگران نحوه بازدید درست از غارها را آموزش دهیم.