یادمان باشد!
هر پس مونده‌ای که من زمین میندازم
قامت یک نفر را خم میکنه.....
هر پس مونده‌ای که من زمین میندازم
قامت یک نفر را خم میکنه.....
گروه کوهنوردی شیراز
گروه کوهنوردی شیراز در زمینه های کوهپیمایی / غارنوردی / صعود قله / و... فعالیت می نماید و از علاقمندان به طبیعت و کوهنوردی نام نویسی می نمایدگروه کوهنوردی شیراز
گروه کوهنوردی شیراز در زمینه های کوهپیمایی / غارنوردی / صعود قله / و... فعالیت می نماید و از علاقمندان به طبیعت و کوهنوردی نام نویسی می نمایداسالم به خلخال
اسالم به خلخال جزو مسیر‌‌های کوهنوردی-گلگشتی ایران است که در طول مسیر، انسان ضمن لذت از زیبایی‌‌‌های طبیعی، مسیری با شیب نسبتاً ملایم را تجربه می کند. در این مسیر می‌توانید شاهد منطقه جنگلی، پوشش دشت و مرتع و اگر مانند ما کم شانس نباشید عبور از مه باشید.
زمان سفر ما تعطیلات تابستانی بود که با توجه به اطلاعات هواشناسی در منطقه اسالم و خلخال باید شاهد هوایی صاف و بدون ابر می‌بودیم که خوشبختانه درست از آب درآمد. اگر یک روز دیرتر به قرارگاه در نظر گرفته شده می‌رسیدیم مطمئناً دچار باران و مه غلیظی می‌‌شدیم که در منطقه جنگلی اسالم جزو مخاطرات راهیابی در نظر گرفته می شود. حتماً به این نکته توجه داشته باشید که در این منطقه در هوای ابری حضور راهنمای محلی جزو الزامات برای طی مسیر است.
روز اول
صبح قبل از دوراهی اسالم به خلخال بیدار شدم و ضمن تذکر دوباره به راننده برای توقف در محل دوراهی به دیدن مناظر اطراف جاده پرداختم، حدود 6 صبح ابتدای دوراهی اسالم به خلخال که با یک پل روگذر از روی جاده مشخص است از اتوبوس پیاده شدیم و پس از هماهنگی با راهنما و برداشتن کوله‌‌ها برای رسیدن به روستای تاکهشون که ابتدای جاده قدیم خلخال است شروع به حرکت کردیم.
پس از گذر از محلی مخصوص پرورش ماهی و عبور از سمت راست رودخانه به چشمه آبی رسیدیم که محل مناسبی برای صرف صبحانه به نظر می‌رسید. پس از صرف صبحانه وارد جنگل‌‌های اسالم با انبوه درختانی شدیم که جلوی تابش هرگونه تلألو خورشید را می‌گرفت. سایه درختان تقریباً در تمام طول مسیر روز اول با ما بود و خنکای جنگل کمک فراوانی به طی مسیر و جلوگیری از گرما می‌‌کرد. ساعت یک بعدازظهر به روستای دریابن که یکی از روستاهای زیبا در طول مسیر است وارد شدیم.
در مرکز این روستا مغازه‌ای به نام سوپر شایان وجود دارد که میتوان مایحتاج مورد نیاز را از آن تهیه کرد.ساعت 30/15 گروه شاداب از استراحت عصرگاهی مهیا برای ادامه مسیر بودند. پس از گذشتن از شرکت پرورش ماهی در انتهای روستای دریابن و یک ساعت و نیم پیادهروی با شیبی تندتر از قبل، در ساعت 17 به روستای سولهسهناو با ارتفاع 780 متر از سطح دریا و نمای زیبای آن و چشمه آب گوارایش در مرکز روستا وارد شدیم.
توقف در سولهسهناو در حد تأمین آب برای ادامه مسیر بود و پس از آن با گذر از این روستا به منطقهای رسیدیم که در قسمت‌‌هایی به دلیل وجود بافت ماسهای و خاک روان و شیب بیشتر نسبت به مسیر پیموده شده و نیز عدم وجود درخت در این محل‌‌ها نیاز به احتیاط جهت گذر بود. میتوان از این قسمت به دلیل وجود شنهای روان در شیب تند به عنوان مسیری کمی مشکل نام برد که البته در صورت تمایل نیز میتوان با بالا رفتن از ارتفاع و گذر از یال از بروز هرگونه خطری دوری جسته و به عبارتی قسمت شنهای روان را دور زد.
ساعت 19 زمان ورود ما به معروف‌‌ترین روستای مسیر با ارتفاع 1000 متر از سطح دریا بود؛ روستای ناو که اهالی آن آشناییدیرینهای با گروه‌‌های کوهنوردی داشته و با مشاهده آنها استقبال گرمی به عمل می‌‌آورند. دیوار خانه‌‌های روستای ناو که توسط اهالی عمدتاً برای اسکان شبانه گروه‌‌ها به صورت اجارهای پیشنهادمی‌شود بسیار زیبا و همچون خانه‌‌های دیگر روستاهای طول مسیر با دو رنگ قهوهای در پائین و سفید در بالا رنگآمیزی شده است.
با گردش در روستای ناو می توان کندو‌‌هایی که در تنه درختان ساخته شده را مشاهده کرد و البته اگر شانس یار باشد از شرکت پرورش ماهی که بالای روستا تأسیس شده ماهی تازه برای کباب تهیه کرد. برابر برنامه اسکان شبانه در روستای بالای روستای ناو درنظر گرفته شده بود اما به دلیل توصیه راهنما و نیز پیدا کردن محلی مناسب و صاف با فاصله یک کیلومتر در بالادست پرورش ماهی، گروه در این محل مشغول برپا کردن چادر شدند.
روستاییان منطقه ناو و روستاهای اطراف عمدتاً به دامداری و باغداری مشغولند. بیشتر آنان قبل از زمستان به دلیل برودت هوا مجبور به ترک روستا و کوچ به مناطق با ارتفاع کمتر شده و فقط تعداد کمی از اهالی برای رسیدگی به باغ‌‌های خود در روستا باقی می‌مانند. شبکه برق به این روستا‌‌ها رسیده اما جاده تردد روستاییان همان جاده خاکی قدیم خلخال است که در انتها به روستای دریابن رسیده و پس از آن به جاده جدید وصلمیشود.
آب شرب تمام روستا‌‌ها از چشمه‌‌های فراوان موجود در منطقه تأمین میشود و میتوان گفت کمبود آب در این منطقه وجود نداشته و در فواصل اندکچشمه‌‌های گوارایی قابل مشاهده است که از دل کوه آبی زلال را در دسترس قرار میدهد. گویش عمده روستاییان تا روستای ناو تالشی بوده که در این روستا به افرادی با گویش آذری نیز برخورد می‌کنی اما عمدتاً ترکیبی از هر دو گویش را در محاورات روزمره استفاده میکنند.
روز دوم
باوجود بیدارباش ساعت 5 صبح و پیشبینی لازم جهت جمعآوری چادر‌‌ها و وسایل اما حرکت صبح کمی با تأخیر صورت گرفت. بعد از تمام تأخیر‌‌های ممکنه و برداشت آب از چشمهای که در ورودی روستا قرار داشت روستای ناو را به قصد ادامه مسیر ترک کرده و پس از گذشت از روی پلی که در بالادست رودخانه ناورود بود مجدداً به سمت راست رودخانه برگشته و پس از طی مسافت کوتاهی در حاشیه رودخانه به روستایی در بالادست روستای ناو و محل تلاقی و اتصال دو رودخانه با شماری خانه خالی از سکنه رسیدیم.
در این محل دو راه پیش روی ما قرار داشت که با اطلاعاتی که بعداً کسب کردیم متوجه شدیم هر دو راه به هم رسیده و کمی بالاتر با هم تلفیق می شوند؛ یکی عبور از یال میانی محل اتصال دو رودخانه و دیگری طی مسیر خاکی ماشینرو که در سمت چپ رودخانه قرار داشت. پس از مشورت با گروه و راهنما و یکی از پیرمردان محلی که در محل حضور داشت تصمیم به گذر از مسیر سمت چپ رودخانه گرفتیم. مسیر در نظر گرفته شده با تمام اطلاعاتی که قبلاً کسب شده بود متفاوت بود. هیچ گروهی اطلاعات این مسیر را ثبت نکرده یا این که ما متوجه ثبت اطلاعاتی در این باره نشده بودیم.
مسیر تا روستای ناو بالا با شیب نسبتاً تند و پوشش جنگلی زیبا و صدای رودخانه خروشان که درون درهای در پائین جاده خاکی محل عبور گروه در جریان بود پیموده شد. توقف ما در ناو بالا در حد برداشت آب و گفتمان کوتاهی با چند تن از اهالی طول کشید. دو مسیری که در این محل وجود داشت یکی ادامه جاده ناو بالا رو به جلو و مستقیم و رسیدن به روستای بیلی و پس از آن روستای خوجین و نهایتاً خلخال بود و دیگری که مسیر انتخابی ما بود، برگشت مقداری از مسیر یعنی تا دوراهی قبل از روستای ناو بالا که مسافتی حدود 1000متر بود و انتخاب راه سمت راست و صعود به ارتفاعی که ییلاق حد یا خرهخونی در آن قرار داشت. مسیر صعود کمی شیب تندتری از قبل داشت و گروه با پیمودن آن ساعت 10 به ییلاق بسیار زیبای خرهخونی رسیدند.
منظرهای زیبا که تمام گروه را به فکرشب مانی در این ارتفاع و لذت بردن از منظره زیبای آن با چشم‌انداز مسیر و جنگل پیموده شده انداخته بود.پس از استراحتی 20دقیقهای و باوجود تمایل زیاد گروه به ماندن در ییلاق، به مسیر ادامه داده و با گذشتن از ییلاق زیبای خرهخونی و گذر از یال کوه مجدداً وارد پوشش جنگلی زیبا و انبوهی شدیم که راه خاکی موجود در میان آن راهنمای ما به سوی روستای کیاره بود.
کیاره روستایی است واقع در درهای بین چند کوه که چمنزار‌‌های موجود در دامنهکوهها، زیبایی دوچندانی را به آن بخشیده است. عمده فعالیت ساکنان کیاره با توجه به مرتع وسیعی که در اختیار دارند دامداری است. در چمنزار‌‌های اطراف که به عنوان ییلاق دامداران مورد استفاده قرار می‌گیرد خانه‌‌‌هایی با فاصله از یکدیگر دیده میشود که گروه گروه و به صورت چندتایی، یکجا و اطراف یک چشمه قرار گرفته است. گله‌‌های گوسفندان در چمنزار مشغول چرا هستند و گاو‌‌ها نیز در این بین با سر و صدای خود خودنمایی میکنند، کمی دورتر هم میتوان چند رأس اسب را دید که به دور از فضای اینطرف در آرامش خود مشغول استراحت و بازیگوشی‌‌اند.
ساعت20 / 15 پس از صرف ناهار و چای، گروه آماده حرکت برای ادامه مسیر و گذشتن از آخرین یال بودند که در ارتفاع حدود 2500متری از سطح دریا قرار داشت. شیب این منطقه برای صعود به یال تند بود اما با توجه به استراحت میانروزی گروه بدون اتلاف وقت و با دو توقف 5دقیقه ای ساعت 17 عکس یادگاری خود را بر فراز آخرین یال گرفته و به سوی اندبیل و خلخال راه فرود از یال را پیشرو داشتند. ساعت 19 زمان ورود به اندبیل، تفرجگاهی چسبیده به خلخال بود که به نوعی بشارت دهنده پایان سفر و آغاز راه برگشت ما بود.
روز اول
صبح قبل از دوراهی اسالم به خلخال بیدار شدم و ضمن تذکر دوباره به راننده برای توقف در محل دوراهی به دیدن مناظر اطراف جاده پرداختم، حدود 6 صبح ابتدای دوراهی اسالم به خلخال که با یک پل روگذر از روی جاده مشخص است از اتوبوس پیاده شدیم و پس از هماهنگی با راهنما و برداشتن کوله‌‌ها برای رسیدن به روستای تاکهشون که ابتدای جاده قدیم خلخال است شروع به حرکت کردیم.
پس از گذر از محلی مخصوص پرورش ماهی و عبور از سمت راست رودخانه به چشمه آبی رسیدیم که محل مناسبی برای صرف صبحانه به نظر می‌رسید. پس از صرف صبحانه وارد جنگل‌‌های اسالم با انبوه درختانی شدیم که جلوی تابش هرگونه تلألو خورشید را می‌گرفت. سایه درختان تقریباً در تمام طول مسیر روز اول با ما بود و خنکای جنگل کمک فراوانی به طی مسیر و جلوگیری از گرما می‌‌کرد. ساعت یک بعدازظهر به روستای دریابن که یکی از روستاهای زیبا در طول مسیر است وارد شدیم.
در مرکز این روستا مغازه‌ای به نام سوپر شایان وجود دارد که میتوان مایحتاج مورد نیاز را از آن تهیه کرد.ساعت 30/15 گروه شاداب از استراحت عصرگاهی مهیا برای ادامه مسیر بودند. پس از گذشتن از شرکت پرورش ماهی در انتهای روستای دریابن و یک ساعت و نیم پیادهروی با شیبی تندتر از قبل، در ساعت 17 به روستای سولهسهناو با ارتفاع 780 متر از سطح دریا و نمای زیبای آن و چشمه آب گوارایش در مرکز روستا وارد شدیم.
توقف در سولهسهناو در حد تأمین آب برای ادامه مسیر بود و پس از آن با گذر از این روستا به منطقهای رسیدیم که در قسمت‌‌هایی به دلیل وجود بافت ماسهای و خاک روان و شیب بیشتر نسبت به مسیر پیموده شده و نیز عدم وجود درخت در این محل‌‌ها نیاز به احتیاط جهت گذر بود. میتوان از این قسمت به دلیل وجود شنهای روان در شیب تند به عنوان مسیری کمی مشکل نام برد که البته در صورت تمایل نیز میتوان با بالا رفتن از ارتفاع و گذر از یال از بروز هرگونه خطری دوری جسته و به عبارتی قسمت شنهای روان را دور زد.
ساعت 19 زمان ورود ما به معروف‌‌ترین روستای مسیر با ارتفاع 1000 متر از سطح دریا بود؛ روستای ناو که اهالی آن آشناییدیرینهای با گروه‌‌های کوهنوردی داشته و با مشاهده آنها استقبال گرمی به عمل می‌‌آورند. دیوار خانه‌‌های روستای ناو که توسط اهالی عمدتاً برای اسکان شبانه گروه‌‌ها به صورت اجارهای پیشنهادمی‌شود بسیار زیبا و همچون خانه‌‌های دیگر روستاهای طول مسیر با دو رنگ قهوهای در پائین و سفید در بالا رنگآمیزی شده است.
با گردش در روستای ناو می توان کندو‌‌هایی که در تنه درختان ساخته شده را مشاهده کرد و البته اگر شانس یار باشد از شرکت پرورش ماهی که بالای روستا تأسیس شده ماهی تازه برای کباب تهیه کرد. برابر برنامه اسکان شبانه در روستای بالای روستای ناو درنظر گرفته شده بود اما به دلیل توصیه راهنما و نیز پیدا کردن محلی مناسب و صاف با فاصله یک کیلومتر در بالادست پرورش ماهی، گروه در این محل مشغول برپا کردن چادر شدند.
روستاییان منطقه ناو و روستاهای اطراف عمدتاً به دامداری و باغداری مشغولند. بیشتر آنان قبل از زمستان به دلیل برودت هوا مجبور به ترک روستا و کوچ به مناطق با ارتفاع کمتر شده و فقط تعداد کمی از اهالی برای رسیدگی به باغ‌‌های خود در روستا باقی می‌مانند. شبکه برق به این روستا‌‌ها رسیده اما جاده تردد روستاییان همان جاده خاکی قدیم خلخال است که در انتها به روستای دریابن رسیده و پس از آن به جاده جدید وصلمیشود.
آب شرب تمام روستا‌‌ها از چشمه‌‌های فراوان موجود در منطقه تأمین میشود و میتوان گفت کمبود آب در این منطقه وجود نداشته و در فواصل اندکچشمه‌‌های گوارایی قابل مشاهده است که از دل کوه آبی زلال را در دسترس قرار میدهد. گویش عمده روستاییان تا روستای ناو تالشی بوده که در این روستا به افرادی با گویش آذری نیز برخورد می‌کنی اما عمدتاً ترکیبی از هر دو گویش را در محاورات روزمره استفاده میکنند.
روز دوم
باوجود بیدارباش ساعت 5 صبح و پیشبینی لازم جهت جمعآوری چادر‌‌ها و وسایل اما حرکت صبح کمی با تأخیر صورت گرفت. بعد از تمام تأخیر‌‌های ممکنه و برداشت آب از چشمهای که در ورودی روستا قرار داشت روستای ناو را به قصد ادامه مسیر ترک کرده و پس از گذشت از روی پلی که در بالادست رودخانه ناورود بود مجدداً به سمت راست رودخانه برگشته و پس از طی مسافت کوتاهی در حاشیه رودخانه به روستایی در بالادست روستای ناو و محل تلاقی و اتصال دو رودخانه با شماری خانه خالی از سکنه رسیدیم.
در این محل دو راه پیش روی ما قرار داشت که با اطلاعاتی که بعداً کسب کردیم متوجه شدیم هر دو راه به هم رسیده و کمی بالاتر با هم تلفیق می شوند؛ یکی عبور از یال میانی محل اتصال دو رودخانه و دیگری طی مسیر خاکی ماشینرو که در سمت چپ رودخانه قرار داشت. پس از مشورت با گروه و راهنما و یکی از پیرمردان محلی که در محل حضور داشت تصمیم به گذر از مسیر سمت چپ رودخانه گرفتیم. مسیر در نظر گرفته شده با تمام اطلاعاتی که قبلاً کسب شده بود متفاوت بود. هیچ گروهی اطلاعات این مسیر را ثبت نکرده یا این که ما متوجه ثبت اطلاعاتی در این باره نشده بودیم.
مسیر تا روستای ناو بالا با شیب نسبتاً تند و پوشش جنگلی زیبا و صدای رودخانه خروشان که درون درهای در پائین جاده خاکی محل عبور گروه در جریان بود پیموده شد. توقف ما در ناو بالا در حد برداشت آب و گفتمان کوتاهی با چند تن از اهالی طول کشید. دو مسیری که در این محل وجود داشت یکی ادامه جاده ناو بالا رو به جلو و مستقیم و رسیدن به روستای بیلی و پس از آن روستای خوجین و نهایتاً خلخال بود و دیگری که مسیر انتخابی ما بود، برگشت مقداری از مسیر یعنی تا دوراهی قبل از روستای ناو بالا که مسافتی حدود 1000متر بود و انتخاب راه سمت راست و صعود به ارتفاعی که ییلاق حد یا خرهخونی در آن قرار داشت. مسیر صعود کمی شیب تندتری از قبل داشت و گروه با پیمودن آن ساعت 10 به ییلاق بسیار زیبای خرهخونی رسیدند.
منظرهای زیبا که تمام گروه را به فکرشب مانی در این ارتفاع و لذت بردن از منظره زیبای آن با چشم‌انداز مسیر و جنگل پیموده شده انداخته بود.پس از استراحتی 20دقیقهای و باوجود تمایل زیاد گروه به ماندن در ییلاق، به مسیر ادامه داده و با گذشتن از ییلاق زیبای خرهخونی و گذر از یال کوه مجدداً وارد پوشش جنگلی زیبا و انبوهی شدیم که راه خاکی موجود در میان آن راهنمای ما به سوی روستای کیاره بود.
کیاره روستایی است واقع در درهای بین چند کوه که چمنزار‌‌های موجود در دامنهکوهها، زیبایی دوچندانی را به آن بخشیده است. عمده فعالیت ساکنان کیاره با توجه به مرتع وسیعی که در اختیار دارند دامداری است. در چمنزار‌‌های اطراف که به عنوان ییلاق دامداران مورد استفاده قرار می‌گیرد خانه‌‌‌هایی با فاصله از یکدیگر دیده میشود که گروه گروه و به صورت چندتایی، یکجا و اطراف یک چشمه قرار گرفته است. گله‌‌های گوسفندان در چمنزار مشغول چرا هستند و گاو‌‌ها نیز در این بین با سر و صدای خود خودنمایی میکنند، کمی دورتر هم میتوان چند رأس اسب را دید که به دور از فضای اینطرف در آرامش خود مشغول استراحت و بازیگوشی‌‌اند.
ساعت20 / 15 پس از صرف ناهار و چای، گروه آماده حرکت برای ادامه مسیر و گذشتن از آخرین یال بودند که در ارتفاع حدود 2500متری از سطح دریا قرار داشت. شیب این منطقه برای صعود به یال تند بود اما با توجه به استراحت میانروزی گروه بدون اتلاف وقت و با دو توقف 5دقیقه ای ساعت 17 عکس یادگاری خود را بر فراز آخرین یال گرفته و به سوی اندبیل و خلخال راه فرود از یال را پیشرو داشتند. ساعت 19 زمان ورود به اندبیل، تفرجگاهی چسبیده به خلخال بود که به نوعی بشارت دهنده پایان سفر و آغاز راه برگشت ما بود.
یه سیب هزار چرخ میخورد تا به زمین برسد
مورد استفاده و اصطلاح این ضرب المثل هنگامی است که کسی در جریان زندگی دچار مشکلی شده باشد و هیچ گونه راه چاره و علاجی برای رفع مشکل و مانع موجود متصور نگردد .
در عبارت "سنگی که به هوا می رود تا بر گردد هزار چرخ می خورد" گاهی جای سنگ عبارت سیب را هم به کار می برند ولی صحیح آن از نظر ریشه تاریخی همان کلمه سنگ است که گمان می رود سیب به علت مدور بودن بعدها جای سنگ را گرفته باشد.
در چنین مواقعی که هیچ گونه راه چاره ای وجود ندارد به آن شخص مایوس و ناامید از راه دلجویی و تقویت حس اعتماد و اطمینان چنین می گویند:" هر گز نا امید مشو . از آینده کسی خبر ندارد که چه نقشی بازی می کند کسی چه می داند؟ شاید صلاح و مصلحت کار تو در وقوع این حادثه باشد زیرا از قدیم گفته اند : سنگی که به هوا می رود تا برگردد هزار چرخ می خورد"
متوکل عباسی از خلقای سفاک و خونخواری بود که مراتب عناد و دشمنی او نسبت به خاندان بنی هاشم و آل علی (ع) حد و میزانی نداشت و مخصوصا جریان به آب بستن سرزمین کربلا که به دستور متوکل انجام گرفت بر اهل اطلاع پوشیده نیست.
باری این مرد شقی افراد بی گناه را به عناوین مختلف و معاذیر غیر موجه به زندان می انداخت به قسمی که در زمان خلافت او تمام آزاد مردان در قید و زنجیر بودند و کلیه زندانها پر شده بود چون مدتی بدین منوال گذشت و خلیفه از نگهداری زندانیان بی گناه خسته شده بود به جای آنکه دستور دهد آن بیچارگان بی گناه را آزاد سازد به عادت خبث طینت فر مان داد همه را گردن بزنند.
عمله سیاست دست به کار شدند و آن بخت بر گشتگان را به کشتار گاه برده یکی پس از دیگری از دم تیغ می گذراندند. در میان زندانیان جوان خوش سیمایی وجود داشت که صباحت و جوانیش دل فرمانده کشتار را به رقت آورده بود.از آن جوان پرسید" کجایی هستی؟" جواب داد " اهل همدانم" سوال کرد" گناهت چه بود؟"
پاسخ داد: " نمی دانم" فر مانده کشتار گفت " چون قدرت و جرئت تخلف از اجرای فرمان خلیفه را ندارم و از کشتن تو نمی توانم سر پیچی کنم لذا اگر چیز دیگری که انجام و اجابتش برای مقدور و میسر باشد از من بخواهی با کمال میل اطاعت می کنم و مشعوف می شوم. " جوان همدانی گفت:" مدتی است چیزی نخوردم . لقمه نانی به من برسان تا صد جوع کنم."
به دستور فر مانده کشتار غذای ماکولی آوردند و جوان با نهایت خونسردی و بدون اعتنا به صحنه کشتار شروع به خوردن غذا کرد. فر مانده کشتار را از حال جوان شگفتی و حیرت به دست داد و گفت:" ای جوان از حال و رفتار تو سر در نمی آورم. چنان به خوردن مشغول هستی انگار در سفره خانه نشسته ای و هیچ حادثه شومی در انتظار تو نیست در حالی که چون چند نفر دیگر کشته شوند نوبت به تو میرسد که در زیر تیغ جلاد دست و پا بزنی."
در چنین مواقعی که هیچ گونه راه چاره ای وجود ندارد به آن شخص مایوس و ناامید از راه دلجویی و تقویت حس اعتماد و اطمینان چنین می گویند:" هر گز نا امید مشو . از آینده کسی خبر ندارد که چه نقشی بازی می کند کسی چه می داند؟ شاید صلاح و مصلحت کار تو در وقوع این حادثه باشد زیرا از قدیم گفته اند : سنگی که به هوا می رود تا برگردد هزار چرخ می خورد"
متوکل عباسی از خلقای سفاک و خونخواری بود که مراتب عناد و دشمنی او نسبت به خاندان بنی هاشم و آل علی (ع) حد و میزانی نداشت و مخصوصا جریان به آب بستن سرزمین کربلا که به دستور متوکل انجام گرفت بر اهل اطلاع پوشیده نیست.
باری این مرد شقی افراد بی گناه را به عناوین مختلف و معاذیر غیر موجه به زندان می انداخت به قسمی که در زمان خلافت او تمام آزاد مردان در قید و زنجیر بودند و کلیه زندانها پر شده بود چون مدتی بدین منوال گذشت و خلیفه از نگهداری زندانیان بی گناه خسته شده بود به جای آنکه دستور دهد آن بیچارگان بی گناه را آزاد سازد به عادت خبث طینت فر مان داد همه را گردن بزنند.
عمله سیاست دست به کار شدند و آن بخت بر گشتگان را به کشتار گاه برده یکی پس از دیگری از دم تیغ می گذراندند. در میان زندانیان جوان خوش سیمایی وجود داشت که صباحت و جوانیش دل فرمانده کشتار را به رقت آورده بود.از آن جوان پرسید" کجایی هستی؟" جواب داد " اهل همدانم" سوال کرد" گناهت چه بود؟"
پاسخ داد: " نمی دانم" فر مانده کشتار گفت " چون قدرت و جرئت تخلف از اجرای فرمان خلیفه را ندارم و از کشتن تو نمی توانم سر پیچی کنم لذا اگر چیز دیگری که انجام و اجابتش برای مقدور و میسر باشد از من بخواهی با کمال میل اطاعت می کنم و مشعوف می شوم. " جوان همدانی گفت:" مدتی است چیزی نخوردم . لقمه نانی به من برسان تا صد جوع کنم."
به دستور فر مانده کشتار غذای ماکولی آوردند و جوان با نهایت خونسردی و بدون اعتنا به صحنه کشتار شروع به خوردن غذا کرد. فر مانده کشتار را از حال جوان شگفتی و حیرت به دست داد و گفت:" ای جوان از حال و رفتار تو سر در نمی آورم. چنان به خوردن مشغول هستی انگار در سفره خانه نشسته ای و هیچ حادثه شومی در انتظار تو نیست در حالی که چون چند نفر دیگر کشته شوند نوبت به تو میرسد که در زیر تیغ جلاد دست و پا بزنی."
خوشمزه ترین مناظر دنیا
"کارل وارنر" هنرمندی است که سال ها فعالیت خود را در راه های مختلف و برای شرکت های تبلیغاتی انجام داده است اما به تازگی طرح های جدید و راهی بسیار زیبا برای فعالیت خود پیدا کرده است. او در جدیدترین کارهای خود مناظر مختلف را با استفاده مواد غذایی بازسازی کرده که در ادامه می بینید.
عظیم قیچی ساز در راه چو ایو
عظیم قیچی ساز کوهنورد تبریزی کشورمان برای صعود به قله 8210 متری چوایو تبریز را به مقصد چین و تبت ترک کرد تا دوازدهمین قله بالای 8000 متر خود را فتح کند.
عظیم قیچی ساز در این صعود به برنامه زیری 30 الی 40 روزه نیاز دارد. عظیم قیچی ساز کوهنورد جوان تبریزی که پیش از این 11 قله بالای هشت هزار متری جهان را فتح کرده بود که آخرین بار فتح قله ۸۴۶۳ متری (ماکالو) معروف به (هیولای سیاه) پنجمین قله مرتفع جهان بود تا رکورد خود را به 11 قله رساند.
یچی ساز با فتح سه قله ˈلوتسهˈ، ˈچوآیوˈ و ˈشیشاپانگماˈ نام خود را به عنوان اولین کوهنورد ایرانی در باشگاه 14 تایی های دنیا ثبت خواهد کرد.
این کوهنورد تبریزی تاکنون موفق به فتح قله های اورست در سال 2005، برودپیک در سال 2008، دائولاگیری و نانگاپاربات در 2010، کانچن چونگا، گاشربروم یک و دو در 2011، آناپورنا و کی 2 در سال 2012 و ماناسلو در 2013 شده است.
کشف اجساد سالم اینکاها
بچه های یخ زده اینکاها :
انجمن پزشکی کوهستان ایران: در سال 1999 و در ارتفاعی نزدیک به 4 متر از سطح زمین عده ای کوهنورد توانستند سه عدد از شگفت انگیز ترین مومیایی های تاریخ را پیدا کنند. این مومیای ها بر روی کوهی به نام لولایلاکو پیدا شد و نزدیک به 500 سال سن داشتند. این مومیایی ها با توجه به اینکه به سبک های باستانی فریز شده بودند کاملا سالم باقی مانده و حتی اندام های داخلی بدن آن ها نیز سالم بودند. این مومیایی ها که در نگاه اول به ماننند چند کودک خواب آلود می مانند که حتی خون در رگ ان ها وجود دارد.
به گفته باستان شناسان دلیل مرگ این بچه ها یک مراسم مذهبی بوده است و طی آن چند کودک از سوی رهبر دینی اینکاها انتخاب می شدند تا درون چاله هایی گذاشته شده و در همانجا مرده و یخ بزنند. این مراسم برای اینکاها بسیار مقدس بوده است و معمولا افراد خاصی به این عنوان انتخاب می شدند.
به گفته باستان شناسان دلیل مرگ این بچه ها یک مراسم مذهبی بوده است و طی آن چند کودک از سوی رهبر دینی اینکاها انتخاب می شدند تا درون چاله هایی گذاشته شده و در همانجا مرده و یخ بزنند. این مراسم برای اینکاها بسیار مقدس بوده است و معمولا افراد خاصی به این عنوان انتخاب می شدند.
بازدید غارتادوان خفر
روز جمعه 8 شهریور ماه 92 تیم 13 نفره آموزشی غار تادوان در منطقه خفر را بازدید کرد و اولین برنامه غارنوردی جدی خود را تجربه کردند .
شرکت کنندگان در این برنامه :
پیمان صادقی - محمد صادق بیابانی - شایان مرشد زاده - امیر الهی جدید - محمدعلی پور هادی
آذر جعفری - زهرا ابوالحسنی - فرحناز ابوالحسنی - فرزانه زارع - فهیمه زارع - غزل زارع - پگاه درنیانی
محسن لقمانی
با آرزوی موفقیت بیش از پیش این عزیزان
نوع غار : کشف شده
نام غار : تادوان
Tādovān : نام فارسی غار بصورت لاتین
28˚ 50' 45" : (N) عرض جغرافیایی دهانه غار
53˚ 19' 46" : (E) طول جغرافیایی دهانه غار
ارتفاع دهانه اصلی از سطح دریا : 1200 متر
garmin vistaنوع جی پی اس :
تعداد دهانه غار : 1 دهانه
استان : فارس
نزدیکترین شهر : خفر
نزدیکترین روستا : تادوان
نشانی محل غار : از شیراز به سمت جهرم بعد از شهرستان خفر دو راهی خفر در سمت جنوب (سمت راست جاده) قرار دارد قبل از رسیدن به روستا و قبل از عبور از رودخانه و پل آن باید از ماشین پیاده شد و ادامه مسیر پیاده طی شود به موازات رودخانه و در خلاف جهت آب به سمت غرب دهانه غار کمی بالاتر از سطح رودخانه درون دیواره های شمالی می باشد به همین جهت هم مختصات غار از آخرین نقطه ای که gps آنتن می دهد اعلام شده است
طول غار : 200 متر
عمق غار : 20 متر
اسامی اعضای تیم نقشه برداری : نقشه برداری نشده است.
توضیحاتی درباره نوع غار : غار تقربیا فاقد چکنده و چکیده می باشد
شرحی از پیمایش و ابزار مورد نیاز : برای پیمایش غار تا انتها نیاز به یک رکاب 6 پله می باشد چون پس از پیمایش نیمی از غار برای دسترسی به قسمت انتهایی باید یک فرود 4 متری رفت قسمت انتهایی غار محل زیست تعدادی زیادی خفاش است که از فضولات آنها تعدادی زیادی سوسری تغذبه می کنند قسمت عمده غار را باید خزیده و یا کلاغ پر طی کرد بجز قسمت انتهایی که دارای تالار بسیار بزرگی به وسعت 50 متر می باشد
جانداران داخل غار : خفاش- سوسری - نوعی از عنکبوت
اطلاعات، داستانها و افسانه های اهالی در مورد غار : بسیاری بر این عقیده هستند که انتهای غار به خلیج فارس متصل است
توصیف سختی غار برای پیمایش : جز قسمت انتهایی غار افقی است و نیاز به انجام کار فنی ندارد ولی قسمت عمده غار را باید بصورت خزیده طی کرد
توضیحات دیگر : غار در منطقه گرمسیر واقع شده است و معمولا دمای درون غار بسیار گرم است
تادوان نام روستایی از توابع شهرستان جهرم است که دارای نخلستان‌های خرما و باغات مرکبات است. این روستا در مسیر اصلی جاده شیراز – جهرم قرار دارد. روستای بزرگ تادوان درقسمت جنوب شرقی وبه فاصله 23 کیلومتری ازمرکزبخش خفر واقع گردیده است.
روستای تادوان از قدیمی ترین روستاهای بخش خفر می باشد. قدمت این روستا به بیش از ۲۵۰۰ سال می رسد.
آثار این روستا در زمینه تاریخی : حمام قدیمی ُ نقاره خانه -خانه گبرها – پل قدیمی و … می باشند.
غار بزرگ مشهوری به نام غار تادوان در این منطقه قرار گرفته، که یکی از بزرگترین غارهای ایران است.
جلال طوفان درکتاب شهرستان جهرم درباره تادوان چنین مینویسد:” تادوان دردوران گذشته دارای شهرت فراوانی بوده است ومحصولات آن به اصفهان، یعنی پایتخت صفویان میرفته است. تادوان به علت آب وهوای مطبوع ازقدیم جلب توجه سیاحان و اروپاییان میبوده وازگرمای بندرعباس به باغستان های آن پناه میبرده اند.
شاردن نیزمینویسد: ” بین خفر و مخک، درنیم فرسنگی سمت راست جاده، قصبه مشهوریست که بنام تادوان میخوانند. این منطقه یکی از زیباترین مناطق فارس بوده ودرانتهای جلگه خفر قراردارد. درکوهستانهای مجاورآثار قصور (قصرها) قدیمه ونشانه هایی ازمساکن پرشکوه گذشته دیده میشود. ازهمه این قراین چنین برمی آید که قبل ازاستیلای عرب این نقطه اهمیت بسزایی داشته است. اهالی قصبه، خرابه های زیبای بالای کوهها را”خانه گبران” میخوانند ودرقسمت دیگر روستا غارهایی وجود دارد که درجلوآنها دیوارهایی ازسنگ وساروج ساخته شده است “.
غار تادوان :
غار تادوان یکی از بزرگترین غارهای ایران است. دهانة غار تادوان در ارتفاع 200 متری از سطح رودخانة قره آغاج
و1200 متری از سطح دریاست. غار تادوان دارای یک دهانه است. طول غار 200 مترست.
این غار در 120 کیلومتری شرق شیراز، در کنار رودخانة معروف «قره آغاج» واقع شده است. دهانة این غار بسیار زیبا است و ابعاد آن در حدود 20×30 متر می‌باشد و درون آن شعبه‌های متعددی وجود دارد. پس از عبور از راهروی ورودی و دالانی باریک در سمت چپ، تالار بسیار بزرگی نمایان میشود که طول آن بیش از 60 متر است. عمق یکی از شعبه‌های این غار، که ظاهراً شعبه اصلی آن محسوب میشود، بیش از 500 متر است و به یک باتلاق منتهی می‌گردد.
در میان مردم بومی، منطقه ای که غار در آن واقع شده است، به تنگ تادوان نیز شهرت دارد.
جانورانی که در داخل غار تادوان زیست میکنند شامل خفاش، سوسری(حشره ای مثل سوسک) و نوعی عنکبوت هستند.
داستانها و افسانه هایی در بین اهالی منطقه رواج دارد . بطور مثال بسیاری بر این عقیده هستند که انتهای غار تادوان به خلیج فارس متصل است.
در مقابل غار، در کوه تعدادی خانه های قدیمی معروف به “خونه گبرو” وجود دارد که به یکدیگر راه دارند و به دوران مادها برمیگردد. در کتاب تادوان نوشته اند که قبلا در این مکان جنگل های بسیاری بوده و مارهای زیادی در آن زیست میکردند و نام قدیم تادوان “ماردان ” بوده است.
راه پیمایش غار و وسایل مورد نیاز:
برای پیمایش غار تا انتها نیاز به یک رکاب 6 پله می باشد، چون پس از پیمایش نیمی از غار برای دسترسی به قسمت انتهایی باید یک فرود 4 متری رفت. قسمت انتهایی غار محل زیست تعدادی زیادی خفاش است که از فضولات آنها تعدادی زیادی سوسری تغذبه می کنند. قسمت عمده غار را باید خزیده و یا کلاغ پر طی کرد، بجز قسمت انتهایی که دارای تالار بسیار بزرگی به وسعت 50 متر می باشد .
قسمت انتهایی غار افقی است و نیاز به انجام کار فنی ندارد، ولی قسمت عمده غار را باید بصورت خزیده طی کرد . این غار در منطقه گرمسیری واقع شده است و معمولا دمای درون غار بالاست.
راه رسیدن به غار تادوان :
از شیراز به سمت جهرم بعد از شهرستان خفر دو راهی خفر در سمت جنوب (سمت راست جاده) قرار دارد. قبل از رسیدن به روستا و قبل از عبور از رودخانه و پل آن باید از ماشین پیاده شد و با پیاده روی ادامه داد. به موازات رودخانه و در خلاف جهت آب به سمت غرب، دهانه غار کمی بالاتر از سطح رودخانه درون دیواره های شمالی قرار دارد.
روستایی در چین
نه اشتباه نکنید این تصاویر نقاشی نیستند اینجا روستایی بکر و بی نظیر در چین است که آرامش و زیبایی در آن موج می زند .
تلنگر
آنگاه که غرور کسی را له می کنی، آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی، آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی، آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری ، آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی، آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری ، می خواهم بدانم، دستانت رابسوی کدام آسمان دراز می کنی تابرای خوشبختی خودت دعا کنی؟
قانون ساعت 14
«کوهنوردی» و قانونِ «ساعت ۱۴» ! عدم رعایت = فاجعه!
یادداشتی از: رضا زارعی
انجمن پزشکی کوهستان ایران: نمی‌دانم آیا تا به حال نام قانون ساعت ۱۴ به گوشتان خورده است یا نه؟!
این‌هم جزو قوانین نانوشته کوه و کوهنوردی است و مانند بسیاری از قوانین مشابه عمل کردن یا نکردن به آن وابسته به خود کوهنورد است. گرچه در بیشتر مواقع نادیده گرفتن این قوانین مشکلی به همراه ندارد، اما به طور کل رعایتش می تواند بسیاری از دردسرهای پیش رو را منتفی نماید.
بر اساس قانون ساعت ۱۴ کوه‌نوردان ملزم هستند از هرجای مسیر که قرار دارند، حتی نزدیکترین فاصله تا قله به سمت کمپ آخر خود بازگردند. این قانون فصل و ماه نمی شناسد، ارتفاع قله چندان در تغییر آن موثر نیست و برای کم تجربه و با تجربه یکسان است.
گرچه صعودهای بلند عمومن از چارچوب تفکرات منطقی به دورند و میل و علاقه دستیابی به قله موجب می گردد افراد تا سرحد توان رو به بالا حرکت کنند، اما این نادیده گرفتن زمان معمولن عواقب تلخی به همراه دارد!
بدیهی است برای مقابله با این نقصان مهمترین اصل آغاز صعود در نیمه های شب است. زمانی‌که سرما در اوج خود قرار دارد، اما کوه‌نوردان بدلیل استراحت در کمپ انرژی لازم برای مقابله با آن را دارا می باشند و تنها کافی است عزم اولیه را برای خروج از کمپ داشته باشند. بدین صورت در ساعات آغازین طلوع آفتاب که به طور معمول هوای مناسب و کم ابر ارتفاعات را در بر دارد می‌توانند خود را به قله برسانند.
بدیهی‌ست در صورت هرگونه مشکل اعم از دشواری مسیر، طولانی بودن راه و پرتعداد بودن نفرات، تیم قادر خواهد بود پیش از ظهر خود را به قله رسانده راه بازگشت را در پیش گیرد.
توصیه- به قانون ساعت ۱۴ احترام بگذارید تا همواره صعودی ایمن را در پیش داشته باشید.
---------------------------
پی‌نوشت:
- نمونه های بسیاری از بی توجهی به ساعت بازگشت یا ساعت ۱۴ در کوهنوردی دنیا مشاهده شده، از آن جمله می توان به فاجعه سال ۱۹۹۶ در اورست اشاره نمود که میل صعود قله موجب شد به رغم گذر از حد تعیین شده برای گروه که همان ساعت ۱۴بود کوه‌نوردان همچنان به سمت قله حرکت نمایند. پرواضح است در بازگشت به کمپ ۴، خستگی، توفان، باد شدید و سرما و همچنین تاریکی هوا موجب گردید ۸تن از جمله اسکات فیشر سرپرست تیم مونتین مدنس (تیمی که بوکرایف راهنمایش بود) کشته شوند!
- بهار ۹۱دوستان‌مان در ماناسلو بدلیل تاریکی هوا و بی توجهی به ساعت بازگشت دچار مشکل شدند و متاسفانه دوست خوب‌مان زنده یاد«جعفر ناصری» در بازگشت از قله بدلیل نامشخص بودن راه و بر اثر سقوط جان باخت.
بلندای هفت قاره
۲۳ آگوست سال 2013 روزی است که گام تاریخی دیگری در دنیای کوه نوردی برداشته شد . بعد از مشکلات تائید دومین و سومین قله های بلند هفت قاره جهان از جمله اکسپدیش هایی که برای مساحی این قله ها صورت گرفت ، این چالش با صعود شخارا توسط کریستین استنگل (اشتنگل) کوه نورد سرعتی اتریشی به پایان رسید ، بله او با داستان تخیلی صعود به K2 در سال 2010 مرتکب خطای بزرگی شد ولی صبر و شکیبایی و شواهد و مستندات دقیقی که ارائه داد به عنوان اولین فردی شناخته شد که دومین و نیز سومین قله های بلند هفت قاره جهان را صعود کرد و از طرفی دیگر کمک بزرگی نمود تا عوارض جغرافیایی این نواحی به ثبت برسند ، نخستین بار ریچارد باس در دهه سال 1980 هفت قله بلند هفت قاره را صعود کرد ، اما رینهولد مسنر نسخه جدیدی از این قله ها ارائه داد که اختلاف آن فقط در بلندترین قله قاره استرالیا بود و حالا استنگل دومین و سومین قله های هفت گانه را به شرح جدول زیر تکمیل نمود:
اولین قله بلند هفت قاره | آسیا | امریکای جنوبی | امریکای شمالی | آفریفا | اروپا | قطب جنوب | استرالیا |
اورست | آکونکاگوا | دنالی | کلیمانجارو | البروس | وینسون | پونچاک جایا یا هرم کارستنس(نسخه مسنر) و کازیوســــکا (نسخه باس) | |
دومین قله بلند هفت قاره | K2 | اوجوس دلسالدو | لوگان | دایخاتو | بانیان | تایری | سامانتری |
سومین قله بلند هفت قاره | کانچن جونگا | پیسیس | اوریزایا | شخارا | ماونزی | شین | یوکاک ماندلا |
آبشارها و رودخانه های بی نظیر
صخره پریکل در جنوب نروژ با ارتفاع 604 متر
آبشار فرشته در ونزوئلا
رودخانه یخ زده Briksdalsbreen در نروژ
دماغه گریکو در قبرس
آبشار زیبای گلفوس در ایسلند
خمیدگی نعل اسب، بخشی از رودخانه کلورادو در آمریکا
آبشار شگفت انگیز ایگوازو در برزیل
آبشار زیبای کائتور در گینه
رودخانه لی در چین
غار دریاچه کاررا در شیلی
رودخانه ای زیبا در نیوزیلند
جزیره اسپریت در کانادا
صخره های عجیب در سواحل استرالیا
دریاچه ای زیبا در تبت
10 پارک ملی هیجان انگیز
پارک های ملی همچون پارک های دست ساز بشر نیستند. این پارک ها کاملا بکر هستند و هیچ اثری از نگهبان، رودخانه های تمیز یا مجسمه های تزئینی نیست. اما برخی از پارک های ملی دنیا موارد هیجان انگیزی دارند و سالانه گردشگران هیجان دوست بسیاری را به سمت خود می کشانند. از جمله می توان به تماشای گاز و بخار کوه های آتشفشان، آبشارهای کف مانند، صخره نوردی های بسیار دشوار و ... اشاره کرد. ما در این مطلب 10 پارک ملی ایالت متحده آمریکا را انتخاب کرده ایم.
1.
گنبد نصفه‌نیمه – پارک ملی یوسمتی – کالیفرنیا
Half Dome, Yosemite National Park,
California
گنبد نصفه‌نیمه در واقع صخره گرد و گنبدی شکلی است که حدود 1.5 کیلومتر ارتفاع دارد و کوهنوردهای هیجان دوست و نترس به صعود و رسیدن به قله آن علاقه بسیاری دارند. برای رسیدن به نوک قله مسیری به اندازه 17 کیلومتر که حدود 12 ساعت زمان می برد را باید طی کنید. در انتهای این مسیر تعیین شده، باید به جای وسایل صخره نوردی با کمک کابل های فلزی از تخته سنگ های عمودی که حدود 122 متر ارتفاع دارد، عبور کنید. منظره ای که از این بالا شاهد آن هستید، می تواند دلیلی برای غلبه بر ترس این صخره نوردی بسیار ترسناک باشد. از آن بالا می توانید دره بسیار سرسبز یوسمتی و آبشارهای زیبا را تماشا کنید.
2.
راه باریکه نانکوویپ – پارک ملی گراند کانیون -
آریزونا
Nankoweap Trail,
Grand Canyon National Park, Arizona
سرگیجه در اثر ارتفاع و گرمای زیاد و سوزاننده از
جمله خطرات راه باریکه نانکوویپ در دره بزرگ پارک ملی آریزونا هستند. از بالای این
کوره راه می توانید منظره فوق العاده زیبایی از دره را تماشا کنید و عظمت خداوند را
شکر بگویید. این راه باریکه فقط به اندازه یک پا عرض دارد، لیز و شنی است و از سه
تا 46 متر شیب دارد. اگر ترس از ارتفاع دارید هرگز این کوره راه را امتحان نکنید.
3. باغ‌راه بلو ریج –
کالرولینای شمالی و ویرجینیا
Blue Ridge Parkway, North Carolina And
Virginia
پارک وی یا باغ‌راه به شاهراهى گفته می شود که
اطراف و وسط آن درختکارى شده است. پارک وی بلو ریج، مسیر ماشین رو است و
گردشگران زیادی از این مسیر عبور می کنند و از مناظر زیبای اطراف آن لذت می برند.
عبور از این پل به گردشگران امکان بازدید از کوه های آپالاچ، کوهنوردی، تماشای
پرندگان و تماشای برگریزان در فصل پاییز را می دهد. البته اگر با ماشین بخواهید این
مسیر را طی کنید، مارپیج جاده بسیار هیجان انگیز است.
4. سرزمین فرشته ها - پارک ملی زیون –
یوتا
Angels Landing,
Zion National Park, Utah
در سرزمین فرشته ها می توانید در بالای صخره هایی
که حدود 305 متر ارتفاع دارند، بایستید و عکس بگیرید. تنها وسیله ای که آن بالا شما
را از سقوط حفظ می کند دستگیره زنجیر باریکی است که وجود دارد. برای رسیدن به
بالای این صخره باید حدود 4 ساعت کوهنوردی کنید.
5. کوه اولد رَگ – پارک ملی شنن‌دوا –
ویرجینیا
Old Rag
Mountain, Shenandoah National Park, Virginia
کوه اولد رَگ در پارک ملی شنن‌دوا یکی از محبوب
ترین و البته خطرناک ترین کوه های ایالت متحده است. 14.5 کیلومتر راه پیمایی در دل
کوه که حدود 7 یا 8 ساعت طول می کشد و باید از دل صخره ها و تخته سنگ های بزرگ عبور
کنید از جمله هیجان انگیزترین تفریحات این پارک ملی است. کوهنوردها باید از میان
سنگ های بزرگی که فقط به اندازه یک انسان لاغر راه عبور دارند، رد شوند تا به قله
Old Rag برسند و نمای 360 درجه زیبایی از پارک 200 هزار آکری شنن‌دوا را
ببینند.
6. آبشارهای آبرامز –
پارک ملی کوه های اسموکی - ایالت تنسی
Abrams Falls, Great Smoky Mountains National Park,
Tennessee
برخلاف همه مواردی که در بالا معرفی کردیم،
آبشارهای آبرامز برای افرادی که از ارتفاع ترس دارند هم مناسب است. این آبشارها
حدود 6 متر ارتفاع دارند و برای رسیدن به بالای آنها فقط باید 8 کیلومتر در دل کوه
بالا بروید. سرعت بسیار بالای آب و زیبایی این آبشارها آنها را به مقصد گردشگری
زیبا در آمریکا تبدیل کرده اند. آنها که دل به آب زدن در این آبشار را دارند می
توانند این کار را انجام دهند. اما باید بدانید سالانه افراد متعددی یا جان خود را
از دست می دهند یا دچار جراحات جدی می شوند.
7. راه باریکه ناپائو – پارک ملی کوه های
آتشفشان هاوایی – هاوایی
Napau Trail, Hawaii Volcanoes National Park,
Hawaii
فوران آتشفشان در هر زمانی ممکن است، دهنه کوه
باز می شود و گدازه های داغ فوران می کنند. این از جمله خطرات پارک ملی کوه های
آتشفشان هاوایی است. مسیر 22.5 کیلومتری این کوه برای رسیدن به نزدیکی دهانه
آتشفشان از جمله هیجان انگیزترین کارهایی است که می توانید انجام دهید. در آن بالا،
بخار و مهی که از دهانه کوه خارج می شود و جنگل های سرسبز اطراف، زیبایی وصف
ناپذیری دارند که سالانه افراد بسیاری را به سمت خود می کشاند. این آتشفشان فعالی
است و هر لحظه احتمال اینکه به طور ناگهانی گدازه های سوزان از دهانه کوه بیرون
بریزند وجود دارد.
8. سون مایل
هول– پارک ملی یلواستون - وایومینگ
Seven Mile Hole Trail, Yellowstone National Park,
Wyoming
سون مایل هول در پارک ملی یلواستون در ایالت
وایومینگ آمریکا قرار دارد و اطراف جنگل کاج های بلند که محل زندگی خرس های گریزلی
هستند را احاطه کرده است. سخت ترین بخش گردش در این پارک عبور از مسیر 2.5 کیلومتری
با شیب 430 متری است. البته در طول مسیر باید مراقب جهش آب داغ از چشمه های جوشان
باشید زیرا ممکن است دچار سوختگی بشوید.
9. مسیر بک‌کانتری – پارک ملی دنالی –
آلاسکا
Backcountry
Trails, Denali National Park, Alaska
یکی از بهترین و شادترین تفریحات در پارک های ملی
آمریکا، قدم زدن در مسیر بک‌کانتری در پارک ملی دنالی است. این پارک که حدود 6
میلیون آکر مساحت دارد، کمتر از 49 کیلومتر راه دارد که بتوان در آن پیاده روی کرد.
کوهنوردها می توانند در این پارک به نوک قله کوه مک‌کینلی صعود کنند، راه پیماها می
توانند در میان یخرود و یخچال های طبیعی گردش کنند و دوچرخه سوارها هم می توانند در
حاشیه رودخانه از مناظر لذت ببرند.
10. آبشارهای بلند یوسمتی - پارک ملی یوسمتی –
کالیفرنیا
Upper Yosemite
Falls, Yosemite National Park, California
آبشارهای بلند یوسمتی نماد هیجان واقعی هستند: کوره راه های ترسناک، مارپیچ، آب های خروشان و ارتفاع مشخصات این آبشارهای بلند در پارک ملی یوسمتی هستند. برای رسیدن به بالای آبشار باید حدود 11 کیلومتر کوهنوردی کنید. این بلندترین آبشار ایالت متحده آمریکا است. در طول زمستان، کوهپیمایی در این مسیر بسیار دشوار است.
پدیده دودکش جن
«ماهنشان» نام منطقهای است در جنوب غربی زنجان که در فاصله حدود 100 کیلومتری از این شهر قرار گرفته است. ماهنشان شهری پر رمز و راز است که چند هزار سال پیش محل حکمرانی قوم مادها بوده است. این شهر آثار و بناهای تاریخی و مذهبی زیادی دارد. محلی‌ها برخی از این آثار را به دلیل شکل عجیبشان «دودکش جن» می‌نامند؛ در حالی که پژوهشگران از وجوه زمین‌شناسی و باستان‌شناسی به تحقیق روی آنها می‌پردازند.
دودکش جن که در اصلاح زمین شناسی«هودو» (Hoodoo) نامیده می شود در حقیقت به نوعی از فرسایش گفته می شود که در اثر آن مناره های طویلی از رسوبات و سنگ ها از لایه های ابتدایی باقی می مانند.
«هودوها» همیشه پدیده‌ای جذاب برای ژئوتوریست‌ها و زمین‌شناسان بوده‌اند؛ اما گویا وجود نام جذابی مانند «دودکش جن» هم تا کنون نتوانسته علاقه‌مندان به این حوزه را به زنجان بکشاند و این پدیده، دور از اقدامات حفاظتی در معرض تخریب قرار گرفته است، بویژه دژ کهن پای آن با نام قلعه‌ی «بهستان» که ۶۴ اتاق و دو راه‌پله دارد و ثبت ملی هم شده، اما آنجا نیز به‌دلیل نبود حفاظت کافی در حال تخریب شدن است.
«دودکش جن» را در ۲۰ کیلومتری شهر ماهنشان و ۱۲۰ کیلومتری زنجان میتوان پیدا کرد.
کتاب آلاله های پامیر
کتاب آلاله های پامیر دانلود رایگان کتاب آلاله های پامیر |
روستای ونگن آلپ
روستای ونگن روستایی بکر و بی نظیر در ارتفاعات آلپ است جایی که به جز آرامش هیچ صدایی به گوش نمی رسد .
